POLSKI PROMETEUSZ

więc Polski Prometeuszu! ile  jeszcze lat

będziesz przykuty losem do skały istnienia?

do kiedy sępy będą szarpać Twoje ciało

nim się uwolnisz od wrogów i klątwy cierpienia?

do kiedy czarne orły wrogów oraz sępy

będą wciąż wyszarpywać mściwie Twoje ciało?

ile nas to nieszczęście co zwie się niewola

będzie jeszcze dotkliwie śmiertelnie bolało?

do kiedy nie zgojona rana będzie krwawić

nim się zabieli blizną po zadanych ranach ?

nim Polski Biały Orzeł bez masońskich znaków

wzleci… by Polak krwawe otrzepał kolana?

Polski Prometeuszu wciąż przykuty losem

do wrogiej skały ciężkim łańcuchem od krwi

szarpiemy się o Polskę nim zginie Nadzieja

nim wolności otworzymy zatrzaśnięte drzwi

by nikt już nie otworzy tej puszki Pandory

łez i niepokoju oraz nieszczęścia i zdrady

choć wokół plaga wojen ciemności i nocy

z szatanem w imię grzechu nieludzkie układy

wciąż trwożą złote gwiazdy niebieskie czerwone

wiszące  ponad nami krwawym przeznaczeniem

nad Morzem Martwym zgasła Betlejemska Gwiazda

i na rękach Nadziei umarło Sumienie

więc Polski Prometeuszu…ile jeszcze lat

będziesz przykuty losem do skały Kaukazu?

do kiedy sępy będą szarpać Twoje ciało

bo nie wypełniłeś woli Bożego nakazu!