TĘSKNIMY CIĄGLE TAM GDZIE PROCHY OJCÓW...

bądź pozdrowiona Matko Ostrobramska !

Matko Wileńska! Matko naszej doli

tu przychodzimy gdzie wśród sosen szumi

ta pieśń o Polsce która ciągle boli

bo Ostrą Bramą dzisiaj ta kapliczka

gdy nad Ojczyzną niebo znów się mroczy

a pod powieką ciepła łza wzruszenia

koi pamięcią w nas  serce i oczy  

gdzie słychać pomruk niewiernej Warszawy

gdy Twojej chwale grzechami ubliża

przyjmij więc Matko naszych serc wołanie

i szept różańca Obrońców spod Krzyża

my wciąż patrzymy z obawą  na wschód

gdzie nasza ziemia kłamstwem zachwaszczona

gdzie się boleśnie dzisiaj polskim słowom

wykręca mowy ojczystej ramiona

bo gdy Ojczyzna nasza poraniona

i wyszarpano  nam Polskę spod nóg

Tyś dla nas Matko niczym Niemna brzegi

i jak przyjazny dla wędrowca próg

tęsknimy ciągle tam gdzie prochy Ojców

gdzie ziemia żyzna od potu i krwi

gdzie się splatały historyczne burze

wszystkich wydarzeń nocy oraz dni

i gdzie się w dzwonach kołysała wiara

jak w Twych ramionach Matko Boży Dar

i nasza miłość do Boga ! do Polski !

naszego życia trwania i wolności czar

Matko Miłosierdzia wśród tułaczach dróg

Pani z Ostrej Bramy! prosimy ze łzami

Ty w Międzylesiu naszej codzienności

u  swojego Syna przyczyń się za nami…