Dominika Wielowieyska wyłożona na Tarasie

Tytuł notki może nieco frywolny i działający na erotyczną
wyobraźnię fanów dziennikarki Gazety Wyborczej, ale aby ostudzić niezdrowe
emocje powiem, że nie o taras tonący w malwach tu chodzi, ale o wywiad, jaki przeprowadziła
nasza czołowa żurnalistka z autorytetem salonowego sezonu, Dominikiem Tarasem.

Do treści nie będę się odnosił. Zrobił to Tomasz Terlikowski
i nic tu dodać czy ująć. Ot pustka, dno, nicość, płytkość i kompromitacja pary
imienników.

Widać na Czeskiej postanowiono, że oprócz
przeintelektualizowanych, upadłych duchownych w rodzaju panów Bartosia czy
Obirka, potrzebny jest jakiś autorytet w dziedzinie walki z Kościołem
Katolickim, pochodzący wprost z ludu. Padło na kucharza czy kelnera Tarasa.

Klucz do kariery i tytułu „autorytetu” w środowisku Gazety
Wyborczej wydaje się dość prosty. Wystarczy umieścić na krzyżu męskie genitalia
jak uczyniła to „artystka” Nieznalska lub skrzyknąć na facebooku komando, które
ruszy na krzyż i jego obrońców pod prezydenckim pałacem.

Moja notka to tak naprawdę wielkie podziękowanie dla Rzeczpospolitej, Gazety Polskiej, Naszego
Dziennika, Gościa Niedzielnego i wszystkich mediów
trzymających poziom, za to, że nigdy nie upadły tak nisko by zapraszać na swoje
łamy Leszka Bubla, graficiarzy malujących Gwiazdę Dawida wiszącą na szubienicy
czy organizować medialne tourne dworcowemu menelowi Hubertowi H., za to tylko,
że bohatersko bluzgał na śp. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

Tak trzymać Panie redaktorki i Panowie redaktorzy. Dajecie
nadzieje nam wszystkim na to, że i pracując w mediach można zachowywać się
przyzwoicie.