Szachownica - strategia Niepokonanego.

I) Strategia Niepokonanego.

Czy zastanawialiście się Państwo kiedykolwiek co sprawia , że dany szachista jest niepokonany?
Oczywiście odpowiedź zna każdy.
Nawet ten, kto nigdy nie rozłożył na szachownicy figur.
Odpowiedz jest prosta – wygrywa ten kto jest w stanie przewidzieć ruchy przeciwnika i tym samym zaaranżować sytuację na szachownicy tak aby te wiedzę w dogodny sposób wykorzystać. To aż nadto oczywiste.
I tu nasuwa się kolejne podstawowe pytanie a mianowicie; co sprawia , że tamten gracz „przyjmuje „ niekorzystną dla siebie sytuację, a nazwijmy go Niepokonanym szachista może w ogóle ją zrealizować?
Oczywiście odpowiemy zgodnie z powszechnie panującą wiedzą , że sprawia to system konieczności oraz zachęt.
Pamiętać jednakże zawsze należy , że to są sytuacje , które przeciwnik za zachęty bądź konieczności sam dla siebie uzna.
I to właśnie w tym miejscu tak naprawdę rozpoczyna się prawdziwa gra .
Każdy z graczy oczywiście posiada własną strategię, która w zamierzeniach powinna doprowadzić przeciwnika do niekorzystnej dla niego sytuacji to jest takiej w której na skutek tego co się na szachownicy dokonało nie będzie on mógł się z tej sytuacji wycofać.
Jest oczywistym bowiem iż do pewnego momentu przeciwnik Niezwyciężonego gracza musi być przekonany o tym , ze to on realizuje swój genialny plan pokonania Niepokonanego.
Aby jednak do takiego przekonania mógł dojść – Niepokonany musi jego strategię przejrzeć. Niemożliwym oczywista jest tego przy pierwszym ruchu przewidzieć bo i możliwość takich strategii wielka jest a po wtóre mogą one ewoluować podczas trwania rozgrywki.
Ale ruchy jak wiadomo wykonują obie strony na przemian. Sęk w tym aby z jednej strony utwierdzać przeciwnika w „jego” zamiarach a z drugiej zmuszać go niejako do dokonywania doraźnych ruchów na szachownicy w postaci obrony , wymiany figur , gambitów , pułapek i tak dalej.
Istota przewagi powodującej zwycięstwo jest dla obu stron taka sama - znana od samego początku gry.
Ba! Była ona jasna nawet wtedy gdy po raz pierwszy zasiedli przed szachownicą.
Obie strony wiedzą , że dalekosiężna zdolność przewidywania jest podstawą wygranej. Jednakże po rozegraniu tysięcy a może i dziesiątków tysięcy partii szachów czy coś jeszcze może zwieść wytrawnego gracza?
Otóż może .
Tym czymś jest zdolność działań niekonwencjonalnych to jest takich, które do ostatniego momentu udawać będą sytuacje doskonale znane , „ oswojone” i ćwiczone już po wielokroć. Ale nimi nie będą. Natomiast udawać je będą do samego końca . Do momentu gdy przeciwnik Niezwyciężonego będzie zmuszony do doraźnej , rozpaczliwej obrony.
Gdy zacznie tracić już nie tylko figury ale to co jest nie mniej cenne - strategiczne możliwości planowania większych zamierzeń.
Tak więc żaden ruch Niezwyciężonego nie jest tylko tym czym się jawi w sposób oczywisty ale otwiera niejako możliwości strategiczne pod działania przyszłe.
Bardziej oddalone w czasie. Oddalone w czasie tak bardzo abyśmy nie mogli zawczasu ich przejrzeć i im zapobiec. To nie są oczywiście ruchy pojedyncze ale powinny za takie w naszych oczach uchodzić. Najlepiej za bezładne i przypadkowe . A co najmniej doraźne. Tak więc oprócz oddzielenia od siebie (zarówno w czasie i w znaczeniu a pewnie tam gdzie jest to możliwe i w kolejności) poszczególnych ruchów sekwencji strategicznej , musi istnieć szereg ruchów pozorowanych to jest takich, które wzbudzą w nas przekonanie o innej niż zamierzona przez Niezwyciężonego strategii. Ruchy te muszą skutecznie wiązać siły i uwagę przeciwnika ale w istocie swoich przyszłych celów pozostać nierozpoznane.
Jeśli bowiem rozpoznamy właściwie sekwencje poszczególnych ruchów to możemy ich cel strategiczny zidentyfikować a co gorsza dla Niezwyciężonego, swoją strategię dopasować i zmodyfikować tak aby była ona nie do przewidzenia dla niego. Aby zdawała się mu do samego końca sprzyjająca „ po jego myśli” a nawet aby czuł się on jej ostatecznym sprawcą i moderatorem. . A jej końcem jest jak wiadomo Szach – Mat czyli Śmierć Króla.

Powszechna wiedza o zasadach gry daje więc możliwość dokonywania analiz poszczególnych ruchów przeciwnika ze względu na ich drugie , trzecie a nawet czwarte dno. Należy tylko umieć dane zależności rozpoznać.
To jest abecadło nie tylko adeptów tej starożytnej a przecież jakże nadal aktualnej „ królewskiej gry” .
To także abecadło prawdziwych mężów stanu a przede wszystkim podległym danemu państwu wszelkich służb dyplomatycznych , wywiadowczych a przede wszystkim kontrwywiadowczych.
Tak się składa , że Rosja jest arcymistrzem w dziedzinie zarówno szachów jak globalnych posunięć strategicznych. Nie przypadkowo także w dziedzinie wywiadu i kontrwywiadu.
Należy jednak pamiętać , że założenia Rosji są z natury rzeczy geopolityczne , nawet jeśli rozwiązują doraźne problemy o charakterze lokalnym.
Doskonale rozumieli i umieli wykorzystać to ci , którzy zagrzewali nas do walki „ za wolność waszą i naszą”
Trudno o bardziej obłudne hasło. Ale chwytało nad wyraz. Za każdym razem.
To również powinno być dla nas lekcją mówiąca , że istnieje stopień obłudy którego jako naród nie przyjmujemy do wiadomości , ze tym samym dajemy nabierać się na „ ruchy pozorne. Nie oznacza to abyśmy musieli ani nawet powinni wyrzekać się czy wstydzić naszych Narodowych Zalet z których powinniśmy być dumni ale , że nie możemy pochopnie przypisywać ich tym , po których, jak uczy doświadczenie, spodziewać się ich nie należy.
To taka dygresja w odniesieniu do tego co sami uznajemy za „zachęty”.
Nie jest przypadkiem , że w rosyjskich szkołach odbywają się zajęcia w mniej lub bardziej obowiązkowych kółkach szachowych po czym bardzo szybko dzieci są selekcjonowane na te szczególnie uzdolnione , które odbywają dalsza naukę pod okiem „ przeszkolonych instruktorów” i poza murami szkoły, natomiast cała reszta nie jest wprowadzana w głębsze tajniki gry.
No cóż , widać dla dobrze przeszkolonych instruktorów i ich mocodawców nie jest pożądane aby gra w szachy na wyższym poziomie czyli analiza działań strategicznych to jest rozpoznania i neutralizowania działań przeciwnika nie była w społeczeństwie wiedzą zbyt powszechną.
Składa się też niestety tak , iż Rosja nie jest nam krajem przychylnym.
A czas sobie przypomnieć , ze jest nam krajem szczególnie wrogim .
I tonie jest nasz li tylko wybór.
Taka jest polityka i strategia samej Rosji.
To Rosja zawarła tę doktrynę w swojej strategii geopolitycznej expressis werbis.
I konsekwentnie ją realizuje.
Co to w praktyce oznacza?
Co to dla nas - Polaków oznacza po odrzuceniu wszelkich politycznych , strategicznych i PR-owskich , medialnych , propagandowych zasłon dymnych?
Co to oznacza w praktyce po odrzuceniu kolejnych pokładów cynizmu ,pogardy, fałszu , kłamstwa , matactw , półprawd , pozorów i obłudy?
Oznacza to ni mniej ni więcej , że Rosja postąpi dokładnie tak samo jak postępowała już wielokrotnie.
Będzie starała się zamaskować przed światem Zachodu swą kolejną wymierzoną w nas agresję.
Finansowaną za jego pieniądze i dzięki przekazanym jej lub niezbyt pilnie strzeżonym przed nią technologiom.
Przed światem Zachodu który najpierw zdołała w czujności wobec siebie uśpić, by potem podzielić, skłócić, przekonać do swojego partnerstwa „gospodarczego” z zupełnie nieszkodliwymi Niemcami a następnie….. .
No właśnie… co następnie?
A co uprzednio?
A co teraz?
Jak na tym etapie rozwinięcia strategicznego Rosji możemy jeszcze przeciwdziałać?
Bo ogólne zarysy lokalnej koncepcji strategicznej są już chyba jasne?
Pierwszy cel został osiągnięty.
Straciliśmy elitę przywódców.
Przywódców politycznych , wojskowych , społecznych , narodowych i duchowych .
I to za jednym zamachem. Nomen omen.
Nie tylko zlikwidowano przywódców patriotycznych zgodnie z doktryną rosyjską „ szczególnie wrogich” ale też zainstalowano a mówiąc ściślej uaktywniono innych . Tych bardziej ” przyjaznych”.
Jak Komorowski na ten przykład.
Mąż stanu made in W.S.I. .
Prezydent którego utoczył Dukaczewski z szampańskiej butelki.
Pewnie zgodnie z praktyką siostrzanej a właściwie matczynej GRU, dostatecznie zawczasu już w tym szam…panie umoczonego.
Ciekawe swoją drogą za czyje zdrowie wypił pierwszy toast?
Innym przywódcom nie mniej „ przyjaznym” a sprawującym władzę nad tubylczą ludnością z niemieckiego nadania może i nie otworzono jeszcze parasola ochronnego w pilnie strzeżonym miejscu ale wyrażono swoje jakże głębokie i ciepłe uczucia w taki sposób , że stali się oni zakładnikami śmiertelnego uścisku smoleńskiego.
Prowokacja , zdrada i zamach. Szantaż i w precyzyjnie odmierzonym momencie- propozycja pomocy, dyskrecji i współpracy. Dla wspólnego dobra i w imię rozsądku. To podstawowe techniki każdego adepta „królewskiej gry” perfekcyjnie stosowane już za czasów starej, dobrej carskiej Ochrany.
Nihil novi sub sole.
Jako Polacy musimy stale pamiętać o tym by umieć właściwie rozpoznawać i interpretować ruchy przeciwnika i bezbłędnie odróżniać ruchy pozorne od zasadniczych.
Także i te, które wykonywane są zaraz poza granicami naszego kraju . Żadna bowiem poważna akcja GRU , nawet masowego werbunku, jest koordynowana wyłącznie z terenu kraju sąsiedniego.
Jak choćby dla przykładu ostatnia wojskowa afera szpiegowska w Czechach i w jej konsekwencji zuchwałe włamanie by nie użyć t u właściwej terminologii „rajd” na siedzibę czeskiego sztabu generalnego. A dokładnie na jego tajną kancelarię. Pomimo super monitoringu i ochrony specjalnej kompanii żandarmerii wojskowej. A co by nie powiedzieć w tym względzie Czechom nie brak ani wyposażenia ani wyszkolenia ani determinacji.
Nie tylko z Polski jak widać giną raporty wojskowych służb informacji. Takie raporty mają jednak to do siebie , iż niezwykle rzadko giną same . Znacznie częściej giną natomiast wraz z ludźmi. Tak jak np. z raportem NIK- u w sprawie FOZZ.
Sprawa Zakajewa w kontekście smoleńskiego uścisku jest aż nadto jasna.
Jak możemy odzyskać przestrzeń działań strategicznych w zaistniałej sytuacji?
Na pewno w sposób w jaki uczynili to Jarosław Kaczyński a teraz Antoni Maciarewicz.
W skali globalnej upowszechnienie tego nie wahajmy się nazwać konfliktu przyniesie i przynosić już zaczyna ( JK popłynął bowiem do USA w niedługi czas po zamachu) wymierne efekty. A i szukanie sprzymierzeńców nie ogranicza się tylko do szukania tych w których nasza sytuacja budzi litość czy współczucie.
Pomimo, że Rosjanie są najlepszymi szachistami na świecie , istnieją inni dobrzy szachiści , którzy skutecznie z nimi niejednokrotnie wygrywali.

Trzeba niezłomnie chcieć przebić się z prawdą poprzez syreni śpiew rozmaitych przydatnych idiotów oraz członków wspieranych mniej lub bardziej pośrednio przez Rosję tamtejszych organizacji społeczno – politycznych. Że o miejscowej dobrze zakotwiczonej, w tym i w mediach agenturze wpływu rosyjskich interesów, nie wspomnę.
Co jednak możemy zrobić wobec tego konfliktu My – blogerzy „Niepoprawnych” i inni prawi synowie Najjaśniejszej Rzeczypospolitej tu i teraz?
To samo – tylko w „naszej” przestrzeni informacyjnej.
Analizować , rozpoznawać demaskować , neutralizować , przejmować inicjatywę i osiągać cele.