obłoki o groźnym wyglądzie (dok.)

Dziękuję za miłe komentarze Tych, którym podobają się moje niektóre felietony i bardzo serdecznie Ich pozdrawiam.

Ogarnia mnie czasami zniechęcenie do życia blogowego, i dopiero "jedynka", albo chamski bluzg, niekoniecznie pod moim adresem, przywracają mi ochotę na dalszą samotną wędrówkę po tych manowcach, na które tu niegdyś zabłądziłem.

Miło jest spotykać wówczas innych wędrowców, widzących nad sobą to samo niebo gwiaździste i zmierzających w tę samą stronę.

***

Obłok, w przeciwieństwie do obrazu telewizyjnego, nie jest iluzją; istnieje realnie i ma konkretne, materialne źródło, albo źródła.

Źródłem może być jakiś zbiornik wodny : ocean, staw, czy kałuża, może być kocioł, kociołek albo imbryk, komin (np. wieży chłodniczej czy parowej lokomotywy), ale i ogrodowy grill, watra, nawet fajka, a także dowolny żywy organizm (kto widział kulig, wie o czym mowa) lub mechanizm, wymagający chłodzenia.

Resztę regulują prawa przyrody, nie obowiązujące twórców rzeczywistości telewizyjnej, którzy umieją kreować chmury czy obłoki na miarę aktualnych potrzeb i ze zgoła innych korzystają źródeł, bo mają po temu możliwości.

Wczoraj oglądać można było w TVP Info interesujący pokaz
iluzjonistycznych możliwości tego medium : przekształcenie wirtualnej chmury o groźnym wyglądzie w przyjemny cumulus, a potem vice versa, zademonstrowano na najmodniejszym obecnie przykładzie katolickiego księdza, powszechnie znanego z tego, co o nim (a raczej na niego) donosiły środki masowego przekazu.

Wolę (a prawdę mówiąc uwielbiam) cumulusy, a chmury nie budziły nigdy we mnie takiej grozy jak zapewne powinny, zwłaszcza te wirtualne.

Teraz, kiedy zobaczyłem twarz człowieka zaszczutego we własnej Ojczyźnie przez nędznych pismaków, politycznych hycli, sprostytuowanych biurokratów i całą zgraję podłych tchórzy, zaczyna mnie ogarniać przerażenie.

Czy każdemu już "podejrzeniu", "domniemaniu", "prawdopodobieństwu" albo i "wszczęciu", dotyczącemu obywatela spoza establishmentu, Salonu i mainstreamu, będzie teraz towarzyszyła zmasowana nagonka propagandowa, pozbawiająca czci i wiary człowieka nie osądzonego i nie skazanego, ale pasującego do potrzeb kampanii politycznej
i ideologicznej, rozpętanej przez potężnych wrogów naszej wiary, naszej wolności i naszego narodowego honoru ?

Padły wczoraj z ekranu nieśmiałe supozycje, że, być może, ów odrażający klecha, znany w całej Polsce i na świecie zboczeniec, groźny przestępca ukrywający się przed ręką ścigającej go sprawiedliwości, jest niewinny, a może jest nawet ofiarą jakiejś przestępczej zmowy w obcym kraju.

O tym, że potrzebuje pomocy, nie wspomniał nikt - bo nie ma sensu zastanawiać się nad losem jednego suspendowanego polskiego księdza, który może i nie jest pedofilem, ale należy do tej kategorii podludzi w sutannach, którzy nie są potrzebni w Polsce Millera, Palikota, Tuska i pani marszałkini Nowickiej, etc. do niczego, jeśli nie można nimi straszyć dzieci.

Na zakończenie chciałbym skierować tą drogą obywatelskie zapytanie do JM Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego i do pani minister Barbary Kudryckiej, czy zamierzają podjąć jakieś kroki służbowe (i jakie) wobec pana profesora Jana Hartmanna, nauczyciela akademickiego zasłużonej uczelni, której przynosi wstyd.

Mam nadzieję, że przełożeni p. Jana Hartmanna poinformują opinię publiczną w dogodnej dla siebie formie, iż poglądy głoszone przez tego uczonego poza katedrą uniwersytecką nie są tożsame z poglądami władz UJ i kierownictwa resortu - podobnie jak język, w którym je formułuje.

To, za kogo zamierza się modlić O. dr Tadeusz Rydzyk w budowanej obecnie świątyni może pewnie niepokoić każdego, nawet jeśli nie łoży na jej budowę i modlić się w niej nie zamierza, ale prób ingerencji lepiej zaniechać, bo na ile znam tych upartych klechów, gotowi będą zacząć się modlić o dar rozumu dla poniektórych profesorów, i to przy otwartym mikrofonie, albo nawet włączonych kamerach.

Nie wiem, czy się do nich nie przyłączę, choć grzeszny ze mnie człowiek : wątpię, czy zostanę wysłuchany.

I tym ponurym akordem rozstaję się z chmurami i obłokami oraz wszelkimi innymi tumanami, żeby powrócić do lektury; dziś na stole Malleus Maleficarum, czyli "Młot na Czarownice", a na ekranie mistrz Kliczko.

O młotach może jednak innym razem.