Wyszkowski ujawnia rewelacyjny dokument

Palec Boży, przypadek, niedopatrzenie czy walka buldogów?

Co sprawiło, że prokuratura udostępniła Krzysztofowi Wyszkowskiemu sensacyjny dokument w istotny sposób rozszerzający naszą wiedzę na temat najnowszej historii Polski?
Wyszkowski, broniąc się przed sądowymi atakami Wałęsy, stał się mimowolnie (wg. formuły „nie chcem, ale muszem”) badaczem współczesnych dziejów Polski. Trafił on na dokument, z którego jednoznacznie wynika, że 14 grudnia 1970 roku Wałęsa odbył długą naradę z oficerami SB. Nasza wiedza na temat konszachtów przyszłego noblisty z SB uległa zasadniczej zmianie – data rozpoczęcia współpracy została przesunięta o 5 dni!
Rzecz wydaje się mało istotna, ma jednak fundamentalne implikacje. Dotychczas przyjmowano, że „młodego robotnika” zmuszono do współpracy 19 grudnia 1970 w ramach represji, jakie spadły na uczestników protestu robotniczego. Wiadomo, że 14 grudnia Wałęsy nie było w pracy (dziś wiemy, że konferował z SB). Następnego dnia podczas wiecu udał się do gabinetu dyrektora stoczni jako „delegat załogi” (mimo że pracował na marginalnym wydziale W-4 i nie był znany większości stoczniowców). Po chwili ukazał się w oknie gabinetu i przez megafon oznajmił, że rozmowy nie mają sensu – „trzeba iść pod komendę i uwolnić naszych kolegów”. Teraz wiemy, że Wałęsa był prowokatorem – realizując zlecone mu zadania wyprowadził tłum gniewnych robotników ze stoczni uruchamiając starcia uliczne z milicją i – w konsekwencji – krwawą masakrę.

Wśród historyków jest przekonanie, że tzw. „Wydarzenia Grudniowe” były sprowokowane i stanowiły element procesu zmiany ekipy rządzącej. Wobec zniszczeń archiwów udowodnienie tej tezy jest trudne. Znaleziony przez Wyszkowskiego dokument stanowi twardy dowód.
Reżyser Grzegorz Braun szukając materiałów do swego filmu natknął się na wspólne zdjęcie marszałka Greczki, Jaruzelskiego i Gierka. Na zdjęciu szeroki uśmiech Gierka ujawnił brak szóstki prawej górnej. Braun słusznie założył, że zdjęcie musiało być zrobione przed intronizacją Gierka na I sekretarza PZPR, gdyż później cenzura „nie zwolniła” by materiału z brakiem uzębienia przywódcy.
Okazało się, że w lutym 1970 roku, na zaproszenie ministra Obrony Narodowej gen. Jaruzelskiego przybył bratni minister obrony ZSRR marszałek A. Greczko. W Polsce było 17 województw i 17 sekretarzy, ale ministrowie upatrzyli sobie do wizyty tylko sekretarza katowickiego. Marszałek Greczko obejrzał z bliska Gierka, który mu się spodobał, mimo braków uzębienia. Następnie obaj ministrowie udali się do Szczecina, gdzie Jaruzelski miał wielu przyjaciół (spędził tu parę lat na posadzie dowódcy dywizji).
„Zwolennicy spiskowej teorii” uważają, że właśnie w Szczecinie był sztab operacji wymiany sekretarzy. Sama operacja zaczęła się od drastycznej podwyżki cen mięsa uzasadnionej „koniecznością ekonomiczną” (podwyżka została cofnięta po 2 tygodniach przez nowego, lepszego sekretarza Gierka). Następnie sprowokowano zamieszki w miastach Wybrzeża. Uniewinniony obecnie sekretarz Kociołek jako ówczesny członek sztabu kryzysowego „nie wiedział”, że wzywając stoczniowców do pracy wystawia ich pod lufy karabinów. Minister obrony Jaruzelski „nie miał pojęcia”, że dywizja zmechanizowana została wyprowadzona z koszar. Przy okazji „wystawiono” generała Korczyńskiego, dowodzącego pacyfikacją. Generał, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Kilianowicz, był prawą ręką Jaruzelskiego. Po akcji został wysłany „na placówkę” do Algerii, gdzie wkrótce zmarł wskutek zatrucia amebą. „Zwolennicy spiskowej teorii” twierdzą, że amebie ktoś pomagał.

Operacja miała szereg uderzających podobieństw do poprzedniej wymiany ekipy (1956 r). Obie sukcesje władzy („Wydarzenia Poznańskie” i „Wydarzenia Gdańskie”) przeprowadzone były według tego samego schematu – podwyżka cen, protest robotników, masakra i Jaruzelski w tle jako „macher z zaplecza”.
Tylko najstarsi górale mogą pamiętać, że młody towarzysz Jaruzelski w 1956 roku został przewodniczącym partyjnej komisji d/s ustalenia przyczyn „protestu robotniczego”. Jaruzelski dobrze wykonał swoje zadanie – dowodzący operacją generał Siergiej Fiodorowicz Gorochow (występujący w Polsce pod nazwiskiem Stanisław Popławski) za swe zwycięstwo nad ludnością Poznania dostał order Polonia Restituta.
Mężnego generała wysłano następnie do Moskwy, gdzie żył długo i szczęśliwie pobierając wysoką polską emeryturę. Na jego pogrzeb w 1973 r. pojechała polska delegacja pod przewodnictwem Wojciecha Jaruzelskiego, a 28 czerwca 1974 roku,  (przypadkowo?) w rocznicę tzw.„wypadków poznańskich”, zwodowano w Gdańsku statek Ms ”Stanisław Popławski”.

Towarzysze radzieccy mieli wielką słabość do Wojciecha Jaruzelskiego, co mu pomagało zachować zawsze „mądrość etapu” i nie wypaść na „zakrętach dziejów”. Za swą skuteczność jako jedyny przywódca otrzymał dwukrotnie Order Lenina.

Równie skuteczny jest inny architekt naszych dziejów – Lech Wałęsa. Znamy jego „ścieżkę kariery” od wiejskiego żula do narzędzia sowieckich służb, za pomocą którego przekonano świat o „upadku komunizmu” i końcu zagrożenia komunizmem. 

. Znamy nie tylko „Bolka”.Wiemy o jego działalności jako donosiciela - informatora milicji, wojskowych służb (pseudonim „sierżant Kobrzyński”), pacyfikacji protestujących studentów w ramach „aktywu robotniczego” ZMS. Zdajemy sobie sprawę, jaki fatalny skutek wywarła działalność Wałęsy - prezydenta, bo przez uniemożliwienie dekomunizacji straciliśmy szansę „wybicia się na niepodległość”.Wiedza, którą udostępnił Wyszkowski ukazała jednak Wałęsę jako kanalię (nie bójmy się tego słowa) wyższego rzędu - bo mającego krew na rękach.

W momencie, gdy hagiograficzny, kłamliwy film Wajdy rozpoczyna tryumfalny pochód przez festiwale filmowe świata, udostępniono dokument obalający mit Wałęsy. Czyżby wyczerpała się formuła kondominium wg. zasady „wasz prezydent, nasz premier”?
Czy zbliża się walka o wpływy między stronnictwem pruskim, a moskiewskim na obszarze buforowym? Polecam skrót wystąpienia K.Wyszkowskiego (całość na portalu pomniksmolensk) ]]>http://www.youtube.com/watch?v=NgkKwrKSr_4&list=UUK4-9euUxASA-o8KmK2CcNw...]]>