Zagubieni w oparach absurdu.

Dotąd sytuacja była jasna. Przeczytało się coś, lub usłyszało w mediach „mętnego” nurtu i wiadomo było, co o tym wszystkim myśleć.
Od jakiegoś czasu wygląda na to, że ich redakcje totalnie się pogubiły i nie nadążają z „właściwą” interpretacją i obróbką informacji. A może to wynika z typowego dla rządów Platformy bałaganu, braku organizacji oraz „genetycznie” uwarunkowanej niechęci do uporządkowanej i systematycznej pracy?
Wygląda na to, że nawet układ władzy z mediami został sklecony na zasadzie – wy piszcie i mówcie dobrze o nas, o opozycji jak najgorzej, a my wam za to - „nie bójcie się”.
Świat nie jest jednak zero-jedynkowy. Dla sytuacji pośrednich, czy niespójnych powinien działać jakiś ośrodek koordynacji przekazów. Przecież w zaistniałej sytuacji, kiedy wpadki ministrów przeplatają się z aferami, a pomysły rządu dzielą się na złe i jeszcze gorsze, kiedy notowania Platformy spadają na „pysk”, a arogancja i głupota jej prominentnych działaczy osiąga kolejne szczyty - rzecznik rządu sam wszystkiego nie ogarnie. Mediów przychylnych władzy jest tak dużo, że na to, by Paweł Graś mógł nocą przy śmietniku pod swoim blokiem poczynić odpowiednie ustalenia z przedstawicielami mediów na temat właściwej interpretacji zdarzeń i wypowiedzi – musiałby uzyskać zgodę na organizację zgromadzenia od władz miasta. I takie zgromadzenie organizować codziennie.
Wyobraźcie sobie ten stres redaktorów, kiedy trzeba podać niepochlebną rządowi informację i jakoś ją skomentować. A brakuje właściwej wykładni. Na dodatek - czego by się nie powiedziało, to i tak uderzy w Platformę. Mimo najlepszych chęci mogą wstrzymać reklamy.
A z obozu rządzącego ciągle płyną niekorzystne i niespójne przekazy, jak chociażby te o wewnętrznej walce o władzę, czy marginalizacji tzw. prawego skrzydła w Platformie.
Z tym prawym skrzydłem w Platformie, to trochę przegiąłem, bo co to za skrzydło? Dwa piórka na krzyż i jeszcze takie chybotliwe.
Jednak, w sytuacji kiedy w kręgach władzy mamy do czynienia z realnymi, czy choćby tylko wymyślonymi tarciami – w mediach zaczyna się robić naprawdę śmiesznie.

Ot, choćby działania Prezydenta Komorowskiego. Popiera w zasadzie wszystkie działania Platformy i rządu Premiera Tuska, a więc również te, niezgodne z nauką Kościoła. A jednocześnie, jak podają media wziął udział w pielgrzymce mężczyzn do sanktuarium Matki Boskiej Piekarskiej. Spowodował usunięcie krzyża postawionego w 2010 r. przez harcerzy na Krakowskim Przedmieściu, a teraz wybiera się na XVII spotkanie młodych do Lednicy. W gronie osób – myślę - odpowiedzialnych za tragedię smoleńską ogłaszał, że Polska w sprawie Smoleńska zdała egzamin, a 2 czerwca ma podobno przed Belwederem powitać procesję z relikwiami św. Andrzeja Boboli. Na dodatek dwaj przedstawiciele oddelegowani przez Prezydenta do KRRiT są najgorętszymi przeciwnikami zaistnienia na cyfrowym multipleksie jedynej katolickiej stacji telewizyjnej – telewizji TRWAM.
Jak mają to komentować media? Wierny katolik, neofita, czy zwyczajny faryzeusz?
Najbardziej prawdopodobna jest moim zdaniem wersja, że Prezydent Komorowski działa w oparciu o stare porzekadło: - „Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek”, ale przecież media nie mogą tego napisać, a nie skomentować też nie mogą. To by dopiero było przegięcie – Pan Prezydent męczy się ponad dwie godziny na mszy, a w prasie o jego poświęceniu ani słowa?

Albo, co napisać o słynnym już liście Jarosława Gowina do członków Platformy? Kiedy swego czasu Zbigniew Ziobro napisał list do prezesa Kaczyńskiego, to media doskonale wiedziały, jak to komentować. A z listem Gowina jest problem.
W ciekawy sposób próbowała go rozwiązać Monika Olejnik w „Kropce nad i”. Posadziła przed mikrofonem dwóch „oponentów” z platformy: Godsona i Niesiołowskiego, by zamiast niej skomentowali zaistniałą sytuację.
Niby pomysł sprytny, ale chyba też nie za bardzo wypalił.
Bo jaki przekaz poszedł do „lemingów”?
Ze strony Niesiołowskiego taki, że:
„Jarosław Gowin szkodzi Platformie i tym samym stawia się poza Platformą”?
Ze strony Godsona zaś, że Platforma zajmuje się „pierdołami – zamiast zajmować się sprawami ważnymi dla ludzi”. Jak sobie z tym rozdźwiękiem ma poradzić typowy „leming”, skoro nawet „uwiedzionych” przez Platformę zaczyna od tego dysonansu boleć głowa.
Albo jak sobie poradzić z tym, że Niesiołowski uważa iż:
„Nie można jednocześnie popierać premiera i listu, który tego premiera krytykuje”, a postawa posła Godsona temu przeczy, bo popiera on list Gowina i jednocześnie w programie składa wiernopoddańczy hołd szefowi partii.

Jeszcze śmieszniej wyglądał materiał przygotowany przez „Wydarzenia” Polsatu.
Prowadzący program Jarosław Gugała zaczął prorządowo - od tego, że po pierwszym kwartale nastąpił w Polsce wyższy wzrost PKB, niż oczekiwano. Po czym w materiale podano już niekorzystnie dla rządu, że PKB wyniósł (rok do roku) 0,5 %, a jeszcze w zeszłym roku prognozowano, iż wyniesie on 1,6 %.
Potem był materiał o drogach – propagandowo, że nie zaprzestaliśmy ich budować i ciągle oddajemy do użytku nowe odcinki. Następnie redaktor Gugała już obiektywnie zarzekł się, że jest w tym jednak łyżka dziegciu, bo te oddawane odcinki miały być ukończone przed mistrzostwami Europy w 2012 r.
A skoro było o drogach, to pokazano materiał z otwarcia nowego odcinka drogi S-3, który uroczyście oddawali do użytku Sławomir Nowak z Cezarym Grabarczykiem. O której to było godzinie nie wiadomo, bo telewizja tym razem zegarka ministra Nowaka nie pokazała.
Relacja zakończyła się wypowiedzią ministra Nowaka – „Zejdźmy z drogi, niech kierowcy już jeżdżą”.
Oddany do użytku odcinek drogi miał długość ok. 5 km.

Jednak myślę, że najbardziej o „skołowaceniu” mediów świadczy materiał „Wydarzeń” o zorganizowanej grupie dzieci, które zrobiły sobie dość dochodowy proceder z okradania sklepów. Wspomniany materiał zakończono komentarzem specjalisty ds. wychowania, który ten przestępczy proceder skomentował tak (cytuję z pamięci):
„Jeżeli my nie spełniamy marzeń naszych dzieci, to dzieci same próbują je spełniać.”

Wiem - po takim komentarzu można reagować skrajnie. Ale proszę – jeszcze się nie śmiejcie, ani nie przeklinajcie. Wbrew pozorom ten „specjalistyczny” komentarz nie jest wcale taki idiotyczny. Jak się zastanowić, to w zasadzie wyjaśnia on działania rządzącej Polską przez ostatnie sześć lat ekipy – nazywanej przez niektórych „drużyną trampkarzy” lub „dzieciakami z podwórka”. Zacytuję jeszcze raz:
„Jeżeli my nie spełniamy marzeń naszych dzieci, to dzieci same próbują je spełniać.”
Prawda, że skojarzyliście? To teraz pomyślcie - przecież my chyba nie spełniamy „marzeń” Platformy i premiera Tuska.