Dwa wybuchy

„Dwa wybuchy - w Bostonie, a nie w Smoleńsku.”
Monika Olejnik

Według najnowszych informacji amerykańskich stacji telewizyjnych trzy osoby zginęły, a ponad 130 zostało rannych w ataku terrostycznym w Bostonie. Wśród 130 rannych osób znajduje się ośmioro dzieci. Siedem osób pozostaje w stanie krytycznym, a parenaście pozostanie kalekami do końca życia. Jaka jest reakcja czołowej prezenterki warszawki?

„Dwa wybuchy - w Bostonie, a nie w Smoleńsku.” To nie jest ponury dowcip, ale stopień zbydlęcenia salonowego dziennikarstwa. Salonowi dziennikarze już dawno przeszli rubikon człowieczeństwa, wszak codziennie opluwają wdowy smoleńskie, plują na groby AK-owców, czy żołnierzy wyklętych, a busolą ich dobrego smaku są osobnicy pokroju Palikota i Niesiołowskiego. Gdy zwyrodniałe umysły, uszlajane przemysłem nienawiści, próbują opisać uniwersalną ludzką tragedię, to na wierzch wypływa coś podobnego do bełkotu pani Olejnik. Bełkotu, przypominającego programy serwowane w tefałenie, radio-szczekaczkach i na łamach liso-podobnych bibułek.

Charakterystyczne jest to, że Monika Olejnik jak zwykle „wie co powiedzieć”, tak jak kilka godzin po katastrofie smoleńskiej ma „z głowy” gotowy „greps”. Przypominają sie te pierwsze godziny po katastrofie, gdy ruszyła doskonale przygotowana akcja dezinformacyjna zorganizowana przez „dziennikarzy polskich i rosyjskich”, albo raczej funkcjonariuszy „polskich i rosyjskich”.

Oczywiście Monika Olejnik jest czołową dziennikarką IIIRP, jest kimś w kogo wpatrzone są miliony bezrefleksyjnych lemingów. Olejnik reprezentuje kulturowo, te miliony żuli osiadłych nad Wisłą, którzy głosują na Tuska, Komorowskiego, Kwaśniewskiego, czy Palikota.

Można powiedzieć jedno, skakanie na grobach (polskich czy amerykańskich) to obecnie „taka dziennikarska norma”, a poziom Olejnik to jednocześnie poziom salonowego zbydlęcenia. Nie ma czemu się dziwić.