Polski wyczyn olimpijski dobiega końca

Olimpiada jeszcze trwa, ale to już ostatnie akordy. Prawdopodobnie będzie jeszcze jeden lub dwa medale i na tym koniec.

Zastanawiam się, jak propaganda rządowa spróbuje przekuć olimpijską klęskę w polityczny sukces. Klęskę, bo przecież zawiedli niemal wszyscy nasi faworyci, a najbardziej siatkarze.

Pojechało na igrzyska około 200 starannie wyselekcjonowanych sportowców. Laury zdobyło zaledwie kilku. Co gorsza, wśród tych 200 delegowanych do Londynu byli tacy, którym decydenci wyrządzili oczywistą krzywdę, myląc sport z cyrkiem. Przykładem brązowa medalistka w wioślarstwie, którą przez tydzień poprzedzający występ faszerowano blokadami, byle stanęła na nogi i wystartowała. Dziewczynie nadludzkim wysiłkiem udaje się zdobyć brązowy laur, a do dekoracji wiozą ją na wózku inwalidzkim. Przykry i żenujący zarazem widok. Podobnie było z kilkoma innymi herosami sportu, stawianymi do pionu wysiłkiem lekarzy, masażystów i innych speców od kultury fizycznej. Ładna mi kultura. Oby nikt z tych igrzysk nie wrócił kaleką.

Narastająca bieda. Zielona wyspa pogrąża się w totalnym sportowym chaosie. Najpierw całkowicie zawodzą piłkarzyki zajmując w turnieju Euro 2012 ostatnie miejsce w najsłabszej grupie. Teraz szpalty gazet każdego dnia kłują tytułami sportowych doniesień, w których dominuje słowo kompromitacja.

Zabiegi socjotechniczne uprawiane przez rządzących mają moc i potrafią niejedno. W ocenie prezydenckiej i premierowskiej osiągnęliśmy zapewne sukces, bo przecież rzec można, że szklanka nie jest do połowy pusta, lecz do połowy napełniona. Prezydent nawet pierwszego dnia igrzysk telefonował do zdobywczyni srebrnego medalu z gratulacjami, ale do złotych medalistów już się nie pofatygował (sądzę, że nie przeoczyłem). Widocznie ktoś z przybocznych zapomniał. A w kraju o tak licznej populacji lemingów jest to błąd trudny do wybaczenia.

A więc do następnej olimpiady. I na pociechę pamiętajmy - jeszcze nigdy nie było tak źle, aby nie mogło być gorzej…