AmberGold - w skórze ofiary klientów i Państwa

Nie wiem co przyniesie środa w sprawie AmberGold, ale jestem pewien, że do wieczora nikt już nie będzie mógł postawić panu Plichcie zarzutu malwersacji pieniędzy, zdeponowanych przez jej klientów. W zalewie informacji , nikt nie zauważył, że we wtorek z godziny na godzinę malała liczba poszkodowanych. Do środy wieczorem może już nie być ani jednego.

Utrata nawet połowy depozytu, jest olbrzymią stratą dla jego właściciela., Jednak skoro sam zadecydował o wycofaniu pieniędzy, na wcześniej uzgodnionych warunkach, nie stwarza mu to żadnych podstaw do wysuwania jakichkolwiek roszczeń, a pozbawia wcześniej nabytych, przy podpisaniu umowy, praw . Oczywiste, że to co stracili klienci, staje się legalnym przychodem spółki. Tak więc jeszcze dziś, może się okazać, że nikt nie został , w sensie prawnym, przez AmberGold poszkodowany, a sama spółka osiągnie w dwa dni, niespotykaną w tej branży rentowność.
Na razie klienci pieniędzy nie dostali, dostali za to kwity i dopóki nie okaże się, że firma nie jest w stanie ich wykupić za prawdziwy pieniądz, nie można jej zarzucić działania na ich szkodę. A niby czemu nie miałaby tej połowy zagrabionych pieniędzy zwrócić? Tym bardziej, że...

AmberGold ma w perspektywie, wygranie olbrzymiego odszkodowania od Skarbu Państwa z tytułu bezprawnych działań KNF (KNF nie miał prawa zajmować się AmberGold), które spowodowały utratę zaufania klientów do spółki i wywołały wśród nich panikę. Do tego dziwny brak dyskrecji ABW ... Będzie to wykorzystane przez prawników spółki, jako potwierdzenie faktu, że w jej zniszczeniu zainteresowany był aparat państwa. Utrzymywanie blokady kont na wniosek prokuratury, tylko by ich argumenty wzmocniło i zostałoby przedstawione jako celowe uniemożliwienie firmie wywiązania się ze zobowiązań. A proszę się nie łudzić, że ostateczne rozstrzygnięcia w tej sprawie zapadną przed polskim sądem. Trudno zresztą odrzucić podejrzenie, że prawnicy reprezentujący Skarb Państwa, popełnią jakiś kardynalny błąd. Na bezbronną ofiarę nadawał się prostolinijny i uczciwy pan Kluska. Pan Plichta wydaje się człowiekiem odmiennego rodzaju.

Podsumowując – niedługo usłyszymy, że rozhisteryzowani klienci AmberGold okradli się sami, o mały włos nie niszcząc wspaniałej firmy, zarządzanej przez genialnego managera. Mamy więc do czynienia z nową kategorią oszustwa, w której aferzysta do końca występuje w roli ofiary.
Celowo, by nie zamulać przedstawienia mechanizmu tego wzorowego wystrzyżenia z oszczędności tysięcy ludzi, pomijałem rolę jaką odegrało zatrudnienie przez pana Plichte syna premiera. Wszędzie pełno uwag, ze pan Tusk –junior zatrudniony został w charakterze piorunochronu, a zarazem wabika na klientów (syn premiera nie pracowałby dla jakichś cwaniaków). I taką rolę pewnie pełnił na co dzień, jednak w najważniejszej rozgrywce wyznaczono mu zupełnie inną, można powiedzieć, odwrotną rolę. Warunkiem powodzenia było wywołanie jak największej paniki i niedopuszczenie, aby media straciły zainteresowanie sprawą (akurat odwrotnie niż zwykle w przypadku afer), bo to gwarantowało, że przerażeni klienci, bez chwili zastanowienia rzucą się do kas i bez protestu, pożegnają z połową swoich oszczędności. Z powierzonej roli wywiązał się – wierzę, ze nieświadomie – po mistrzowsku.

Skąd przeświadczenie, że nieświadomie? Sprawa może fatalnie się odbić na opinii premiera. Nie. Nie w oczach społeczeństwa, bo nikt się już chyba tym nie przejmuje, ale w oczach poważnych ludzi, którzy w przyszłości decydować będą o losie premiera, gdy już premierem być przestanie. A jak traktować człowieka, który pozwolił byle komu, wykorzystać jak bezwolną marionetkę, w jakiejś podejrzanej sprawie, własnego syna, a w pewnym stopniu i siebie.
Kto powierzy swoje interesy biednemu, bezbronnemu wobec podłości ludzkiej pajacykowi?