2 Rocznica Tragedii Smoleńskiej, 10.04.2012, Złożenie wieńca i fragment Apelu Poległych

Gdyby...

Gdyby rozegrać to po ludzku,
bez partyjniactwa i popisków.
Bez haseł, wieców i gazety,
bez złością wykrzywionych pysków,
tylko zwyczajnie rzec do ludzi,
by przyszli znicze zapalili,
gdyby ktoś umiał im powiedzieć,
by przyszli i pamięć uczcili,

wtedy być może by powrócił
ten dziwny nastrój sprzed dwóch lat.
Przyszliby ludzie z własnej woli
i każdy może wziąłby kwiat
i znicz zapalił przed pałacem
i może zechciałby przyklęknąć.

W takich obchodach, w takim tłumie,
coś by musiało wreszcie pęknąć,
lecz zamiast tego był tu wiec.
Okrzyki, hasła - Ręce precz...!
A tego ludzie mają dość.
Nie lubią, gdy ich własną złość
firmują polityczne gęby,
bo sami potrafią wykrzyczeć,
a nawet i uderzyć w zęby,

lecz tego właśnie unikano,
bo miało dalej być jak było.
Rocznicę znów odfajkowano.
Zupełnie nic się nie zmieniło.
Jutro rachunki trzeba płacić,
a ręce w sejmie pójdą w górę.
Pośmieją się trochę bogaci.
Ty czekaj na emeryturę.

Nieprędko będziesz miał znów święto.
Następny etap - może maj.
Rocznicę znowu popiśnieto.
Takie są partie. Taki kraj.