W zdechłym ciele zdechły duch

No nie wiem... miałam okazję pracować ostatnio w towarzystwie 20-letnich smarkaczy, i co jeden, to lepiej zbudowany. To chyba nie od leżenia na kanapie? ;-)

Dodam, że wszyscy pracowali w biurze, więc sportem musieli się zajmować w czasie wolnym, z własnej nieprzymuszonej woli.

A wf w szkole? O nie, sorry. Sama lubię sport, ale zawsze nienawidziłam wf-u! Śmierdzące szatnie, tłok przy przebieraniu, ginące rzeczy, niesympatyczne i wrzeszczące nauczycielki (nieraz dla odmiany przez prawie całą lekcję siedzące w kantorku) i jakieś mizerne próby przebijania piłki ważącej chyba z 200 kilo, umilane grą w 2 ognie, przy której nieraz zdarzyło się oberwać z całej siły w ucho albo w klatkę piersiową... masakra! Nie cierpię sportów drużynowych i jedyne, co dobrze wspominam z lekcji wf-u, to zajęcia na macie: fikołki, rozciąganie i takie tam. Tyle, że tego było bardzo mało...

Kiedy tylko była okazja, załatwiłam sobie zwolnienie z wf-u. I wcale nie wyrosłam na łamagę, ba! Dalej lubię sport. Sport tak, wf nie!
Chyba, że coś się w tym zakresie bardzo zmieniło lub zmieni... może teraz na wf-ie ćwiczą np. karate? ;-)

Jestem przerażona brakiem zainteresowania sportem. Jako młoda dziewczyna ( może z braku innych możliwości rozładowania energii), zapisywałam sie do wielu sekcji sportowych, nawet takich, które mnie nie interesowały np.szermierka. Chciałam byc szczupła, wysportowana, zaimponowac chłopakom tzn. byc "laską". Czasy były trudne, jedyne na co mogłam liczyc to był basen na SGPiS-e albo na Inflanckiej. Ostatecznie na bardzo długo znalazłam przystań w sporcie jeździeckim. Z Mokotowa zasuwałam na wagary za Warszawę, żeby chociaż za parę wyrzuconych końskich kupek ze stajni móc poczuc wiatr we włosach na końskim grzbiecie. Nie muszę dodawac ,że jeździłam na gapę a w domu udawałam niewiniątko. Ale chciało się, nie było innych rozrywek( no może wątpliwej jakości wino w knajpie na pl.Konstytucji).
Dziś jest komputer, wstrętny potwór i pożeracz czasu, przy którym sama siedzę.
Wyprowadziłam się z Warszawy( raptem 20km)i okazuje sie , że mieszkam w zapyziałej wiosce, gdzie jedyną rozrywką dla młodzieży jest sklep NON-STOP 24H i czasem wyjazd do stolicy zdezelowanym pociągiem w celu poszwędania się po tzw. galeriach. Jest tu u NASZ klub piłkarski i sekcja tańca w MDK. Od 3 lat rzucili sezonowe lodowisko, basen jest zbyt wielkim wyzwaniem dla władz miasta, chociaż w latach 80-tych zbierali tzw.cegiełki na budowę....tylko czyjej willi?
W sąsiadującym miasteczku jest basen i dzieci tubylcze maja wstęp wolny a w naszej wiosce dzieci płacą za korzystanie z lodowiska. Zostały rowery ale to też sezonowa sprawa. Przychodzi jesień, młodziez się nudzi, po krzakach walaja się puste flaszki, ot sport po polsku.
Zostało mi tylko konie kupic i tak zrobię!

Mam doświadczenie z WF sprzed trzydziestu lat, ale doskonale pamiętam zimne jak psiarnia sale gimnastyczne, gdzie człowieka gonili w kółko już o 8:00 w zimie (więc niemal po ciemku), pamietam swoistą "falę" stosowana przez przygłupie mięśniaki. To ostatnie nie dotykało mnie, na szczęście wprost, ale pamiętam procedurę "dobierania do składów, upokarzającą dla słabszych, pamiętam wyzwiska i kopanie ich po tyłkach, kiedy "przepuścili" gola (choć kark-bramkarz właśnie brylował pod bramką przeciwnika), pamiętam ciąganie za nogę po lodowisku kogoś, komu rodzice nie kupili wystarczająco szybko łyżew i nie stał jeszcze zbyt pewnie na lodzie.... Pamiętam też bydlaków WF-menów, którzy na to wszystko pozwalali, a nawet zachęcali do ekscesów. Jeśli "wychowanie fizyczne ma tak wyglądać", to nie dziwię się, że kto może załatwia sobie zwolnienie.
To nie kwestia wywalenia kasy na "orliki" czy na inne fiki-miki, tylko organizacji. Jeśli WF nie będzie przyjemnością, to będzie torturą.
Mam tez całkiem zabawne wspomnienie. Kiedyś napalony na kopsanie piły w sali gimnastycznej (która do tego mało się nadaje), przyszły "pampers", a potem znany dziennikarz staczający się w coraz gorsze towarzystwo (to było już na studiach) wpadł do szatni wrzeszcząc: "Rozbierać się, rozbierać!!!!". Zacytowałem dialog z "Przepraszam, czy tu biją": "A może najpierw buzi!?":):):)
-------------------------
"Dixi et salvavi animam meam"