Subiektywne, czytelnicze podsumowanie 2021 roku

Stary rok odszedł w nicość, czas więc na pewne podsumowania. Wspomnę o kilku opracowaniach, szkicach, esejach. Tych godnych uwagi i tych słabych (często również warsztatowo).

Dotąd zrecenzowałam (bądź luźno omówiłam- jak kto woli) trzynaście pozycji otrzymanych z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie. Z czego dziewięć zostało wyróżnionych przez redakcję, lecz nie tylko te.

Moja lista- osobista zawiera zestawienie najlepszych oraz najgorszych publikacji, z którymi przyszło mi się zmierzyć. Zacznę od prac zmuszających nas, czytelników do głębokiego namysłu. W tej kategorii prym wiedzie Laurence Rees i jego Holokaust. Nowa Historia; dodam, że prawdziwa. Podobne odczucia, jeżeli chodzi o wywody prof. Bogdana Musiała, Kto dopomoże Żydowi. Wspomnę jeszcze o monumentalnych dziełach Krzysztofa Raka: Polska-Niespełniony Sojusznik Hitlera oraz Piłsudski. Między Hitlerem A Stalinem. Obie również warto mieć na uwadze.

Jedną z ważniejszych książek, jakie przyszło mi przeczytać, było Przedwiośnie '68 Bohdana Urbankowskiego. W rzeczonej pozycji autor rozprawia się z marcową legendą Adama Michnika.

Odkryciem literackim roku były publikacja wydawnictw: Biały Kruk, Nautica, Nowa Konfederacja. Ich twórcy mają interesujące spojrzenie na wiele kwestii. Kolejną wartościową pozycją były dzieje Polskiego Lwowa pióra Sławomira Kopra.

Sylwetkę myśl polityczną Władysława Studnickiego przybliżyli nam znani historycy: Piotr Zychowicz (Germanofil) i prof. Sławomir Cenckiewicz (Polska Za Linią Curzona).

Natomiast o kulisach życia za Spiżową Bramą w zajmujący sposób pisze Magdalena Wolińska Riedi. Przeczytałam wszystkie trzy pozycje: Kobieta w Watykanie, Zdarzyło się w Watykanie, z Watykanu w świat.

Poruszająca była rozmowa z mamą Emila Barchańskiego, pierwszej ofiary junty wojskowej: Miałam syna Emila.

Wielkim nieporozumieniem, w dodatku zawierającym stek bredni i kłamstw, jest opracowanie Wokół sprawy Pyjasa Anny Marii Potockiej. Kobieta broni esbeków odpowiedzialnych za śmierć krakowskiego studenta. Insynuuje, że jego śmierć była nieszczęśliwym wypadkiem; zgon Stanisława Pietraszki też? Fakty i okoliczności świadczą o czymś zgoła innym. Cóż, nazwisko autorki negatywnie zapisało się na kartach historii.

Doktor Robert J. Kudelski w przystępnej i fascynującej monografii Zaginiony Rafael zdradził nam losy utraconych dzieł sztuki.