Prawie bezpieczne związki z "Powrotem do Jedwabnego"

Jak to w Polsce bywa, publicysta napisał książkę, skrytykował ją historyk, więc publicysta się wkurzył i historyka straszy sądem. Mowa oczywiście o książce Wojciecha Sumlińskiego , dr Ewy Kurek i Tomasza Budzyńskiego
„Powrót do Jedwabnego”, która swoją premierę miała w Polsce w Warszawie 25 listopada roku Pańskiego przy skandalicznych odmowach udostępnienia sali autorom przez Kurię Warszawską na prośbę Gminy Żydowskiej. Zaznaczyć trzeba, że nie we wszystkich odmownych przypadkach .
W internetowej TV Najwyższy Czas historyk Tomasz Sommer autor kilkunastu książek oraz Jan Piński były dziennikarz „Wprost”, były szef TVP TAI etc. etc recenzowali nową książkę wyżej wymienioną.
Link: https://www.youtube.com/watch?v=Tu3LgaDbtJ0
Co mnie w całej sprawie zastanawia. Jedna strona uważa się za prawicową i druga strona uważa się za prawicową. Obydwie strony zgodnie mówią, że rządząca partia PiS ukradła im prawicowość.
Jak komuś można ukraść prawicowość tego już najstarsi górale nie wiedzą, ważne , że głównym przeciwnikiem obu stron jest PiS a nie neokomuniści ze zdegenerowanych partii PO,PSL i SLD czy też jakiś innych pomniejszych Nowoczesnych. Oczywiście książka „Powrót do Jedwabnego” nic nowego do sprawy nie wniosła bo wnieść nie mogła. Po opracowaniach historycznych w temacie Jedwabnego Leszka Zebrowskiego, prof. Marka Chodakiewicza , dr Ewy Kurek czy samego Tomasza Sommera książka jawi się jako marna publicystyka, ma jedynie jeden bardzo ważny wspólny mianownik :
w Jedwabnem musi dojść do ponownej ekshumacji, która w sposób definitywny rozwieje wszystkie wątpliwości i zdejmie z Polaków odium przypisywanej naszemu narodowi zbrodni.
Sama premiera książki, sposób jej prowadzenia, marketing , ilość osób zasiadających za stołem prezydialnym to już jest inna sprawa. Prowadzenie premiery przypominało mi raczej manifest czy zalążek zakładania nowego bytu politycznego, którego trzonem będzie Konfederacja z Januszem Korwinem-Mikke i Grzegorzem Braunem za burtą i wyznaczenie sobie wroga politycznego, którym jest partia rządząca czyli PiS. Otaczanie się Wojciecha Sumlińskiego na prelekcjach swoich książek co raz większą ilością osób, częste powoływanie się autora na prawdę męczennika naszych czasów błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki , wkoło powtarzanie tych samych fraz typu łączących się kropel ,które tworzą strumienie etc. etc , wygranych spraw i innych prymitywnych przenośni stawia Wojciecha Sumlinskiego w nie za bardzo korzystnym świetle. O ile pierwsze książki „Z mocy nadziei” i „Z mocy bezprawia” napędziło mu zwolenników ze względu na jego życiowe perypetie i uwikłanie się w aferę ze spec służbami, tak już teraz jego wyuczony zawód socjologa nie działa tak przekonująco na potencjalnego odbiorcę.
Czekam na następną książkę Wojciecha Sumlińskiego, może to będą  „Niebezpieczne związki Grzegorza Brauna” ? Osobiście nie będę już zainteresowany.