Dlaczego francuscy prezydenci są antypolscy?

Francuscy prezydenci, szczekający na Polskę to efekt ujawnienia się kompleksów "mocarstwa" które staje się powoli upadłym państwem. To nie czasy de Gaulle'a który postawił si ę skutecznie Amerykanom w wielu sprawach, lub Giscarda d'Estaing, który potrafił dominować nad polityką niemiecką mimo "słabszych kart" w gospodarce. Po zjednoczeniu Niemiec znaczenie Francji w świecie spada. I dotyczy to wszystkich poziomów: politycznego, gospodarczego, kulturowego. Politycy francuscy staraja się temu przeciwdziałać i robią to nieskutecznie. Dawniej niemal decydowali w EWG przez jej struktury (np. za Delorsa), teraz KE rządzą Niemcy. Gospodarka francuska rzęzi od czasu wprowadzenia 35 godzinnego tygodnia pracy i przyjęcia euro (wymiana franka na euro była nadwartościowa inaczej niż niedowartościowana marka za euro). Kultura francuska staje się powoli kulturą frankofońskiej strefy językowej, i nie jest w stanie konkurować z ekspansją angielszczyzny. Proszę porównać zasięg francuskiej literatury 50 lat temu z dniem dzisiejszym, także filmu, teatru, piosenki. To jest odwrót, wolny choć wyraźnie widoczny.

Aby temu przeciwdziałać elity polityczne Francji starają się znaleźć jokera, który pozwoli zatrzymać, bo o odwróceniu tendencji mowy nie ma, te niekorzystne trendy. Mieli do wyboru dwie drogi. ALbo po 1945 udrapować się na "najbliższych sojuszników US", albo grać na Moskwę. Od polityki proamerykańskiej odszedł de Gaulle w latach 60-tych i zaczał bredzić o "Europie od Atlantyku po Ural". Bronił też Londynowi wejście do EWG "bo to amerykański agent". Antypolski nie był, wręcz przeciwnie,

Po de Gaulle było już gorzej. Mitterand wolał imigrantów z Magrebu niż z krajów satelitów Moskwy, To na przełomie lat 70-tych i 80-tych rozpoczęła się imigracja kolorowych w liczbie większej niż dotychczas Chirac zdając sobie sprawę z faktu iż Francja słabnie, mógł sobie pozolić na pokrzykiwanie na nowych członków NATO kiedy poparli US w 2003, co nie wywołało pożądanej reakcji zganionych państw

Dlaczego Francja stała się antyamerykańska. Patrząc na politykę można przytoczyć opinię Michalkiewicza, który twierdzi, że "US dwukrotnie widziały Francję bez majtek", czyli w czasie obu wojen światowych. Szanujące się "mocarstwo" nie lubi jak inne państwa oglądają jego golizne. Politycy francuscy wskazywali także na ekspansję amerykańskiej popkultury, 

Czym Francja jest dziś. Krajem z wielką przeszłością, który widzi że stracił wiele i traci nadal. Usiłuje więczmienić narastające trendy i po raz kolejny grając kartą rosyjską. Dla tej gry przeszkodę stanowią "małe" państwa w Europie Środkowo-Wschodniej które Moskwy się boją i spoglądają na Waszyngton. Prorosyjska polityka Paryża, ma poza tym pewną tradycję,  To wierny sojusznik Francji z 1914 roku, to pogromca Hitlera, to kraj z którym robiło się interesy gospodarcze od końca XIX wieku. Teraz też można by je robić, ale te "małe" państwa na wschodzie przeszkadzają. Stąd bierze się niechęć do Polski, która zawsze patrzy na US jako gwaranta status quo w Europie. Dla Warszawy nie jest to Berlin i Paryż, tylko Ameryka. Podobne stanowisko zajmująinne państwa na wschodzie (członkowie NATO).  Filipiki Macrona przeciw Polsce są de facto okrzykami przeciw całemu wschodowi UE  i NATO.

Czy coś złego z tego wyniknie dla Polski. Jeśli Macron wygra, to może spróbować jakiś nacisków i szpuntowania biurokratów brukselskich przeciw nam, ale bez szans na sukces. Kłopoty wewnętrzne Francji będą narastać, a gospodarki nie zreformuje prezydent Macron skoro nie potrafił tego zrobić minister gospodarki Macron. Prócz tego, Francję czekają wybory parlamentarne niebawem i wątpię, czy ruch Marcona odniesie sukces. Pozostaje kwestia imigracji i teroryzmu. Tu nie ma dobrych rozwiązań kryzys będzie narastał i Francję osłabiał. Tak wię może po zwycięstwie Marcon będzie coś próbował zrobić przeciw nam, ale sukcesu nie odniesie. Będziemy mieli przejściowe kłopoty. Poza tym wcale nie jest pewne, że wygra. Le Pen w ostatnich dniach zmniejsza dystans w sondażach i nie wiadomo czy Macrona nie doścignie. No zbaczymy.

Pyton zwrócił uwagę na ważną rzecz. Totalitaryzmy budowali zawsz postępowcy, progresiści. Macron jest kimś takim. Kto wie czy jego wybór nie będzie oznaczał dla Francji poważnego i głębokiego kryzysu politycznego, bo zwłaszcza w kwestii imigracji strach zaczyna dominować. Macron jako prezydent "mocarstwa" francuskiego może ową mocarstwowość doprowadzić do poziomu komedii politycznej.