Zarejestrowano Partię Przyjaciół Rosji

PAP, 01. kwietnia 2011. W Warszawie zarejestrowana została kolejna partia polityczna: Partia Przyjaciół Rosji. W kongresie założycielskim, który odbył sie w Warszawie w godzinach porannych, udział wzięło wielu wybitnych przedstawicieli świata polityki, kultury, a nawet sztuki. Niektórzy z nich reprezentowali wszystkie te środowiska jednocześnie.

Patronat nad obradami objął pan Prezydent RP Bronisław Komorowski. W przemówieniu inauguracyjnym podjął temat niełatwych relacji, które łączą nas z naszym największym sąsiadem. Zwrócił uwagę na kolejne inicjatywy rosyjskie, które nie znajdywały w naszym kraju dostatecznego zrozumienia. Winą za to obarczył PiS i osobiście Jarosława Kaczyńskiego, rozdmuchującego antyrosyjskie resentymenty i fobie. Na szczęście jednak – jak podkreślił prezydent – większość Polaków nie daje sie wziąć na obrzydliwy lep propagandy nienawiści. A ci, którzy wierzą wodzowi PiS – cóż, trudno wręcz wyobrazić sobie, co musieliby zrobić Rosjanie, by zasłużyć sobie na ich zaufanie. W każdym razie ludzie niechętni przyjaźni polsko – rosyjskiej ignorują arcyoczywistą rzeczywistość: na przyjaźń z Rosja jesteśmy skazani i nie mamy co liczyć na przedterminowe zwolnienie za dobre sprawowanie, zakończył żartobliwie prezydent Komorowski.

Następnie głos zabrał gość honorowy kongresu, pan minister spraw zagranicznych Rosyjskiej Federacji – Siergiej Ławrow. Podziękował zebranym za zaproszenie i zapewnił o poparciu, jakim idea przyjaźni polsko – rosyjskiej cieszy się wśród rosyjskich władz, a i pomiędzy prostymi rosyjskimi ludźmi. Na dowód prawdziwości swoich słów minister Ławrow przedstawił zebranym specjalnie przywiezionego ze sobą prostego rosyjskiego człowieka, który jego słowa w całości potwierdził, dodając, ze jego przodkowie już wielokrotnie Polskę wyzwalali, a i na niego moga jego polscy przyjaciele liczyć, bo on sie nie zawaha, jeśli będzie trzeba.

Sala ucichła, kiedy na mównice wszedł uginając sie pod ciężarem swego autorytetu profesor dr hab. inż. Władysław Bartoszewski. W krótkich, soczystych słowach opowiedział, ze w czasie wojny i zaraz po niej najbardziej bał sie Polaków, Niemców zaś się prawie nie bał, za to na widok Rosjan odczuwał wyłącznie pozytywne wibracje, prawie takie same, jak na widok Żydów.

Po profesorze doktorze habilitowanym inżynierze Władysławie Bartoszewskim wystąpił Andrzej Wajda, kawaler Orderu Imperium i ogłosił, że jego zeszłoroczna akcja zapalania zniczy poległym żołnierzom radzieckim, którzy próbowali wyzwalać Polskę w 1920 roku zakończyła się ogromnym sukcesem: wszystkie znicze płonęły równym, jasnym płomieniem. Zebrali zareagowali owacją, a prosty rosyjski człowiek, potomek wyzwolicieli, którego na Kongres przywiózł minister Ławrow uściskał Wajdę spontanicznie i ucałował go kilkakrotnie w usta. Wzruszony artysta oddał pocałunki i nawzajem przytulił prostego rosyjskiego człowieka do swej klatki piersiowej. Niestety w rezultacie doszło do małego zgrzytu, kiedy obaj obejmujący sie sczepili sie orderami. Na szczęście na sali znajdował się weterynarz, który w mig potrafił sczepionych rozdzielić.

Następnie ideę przyjaźni z Rosją poparł (niestety anonimowo) jeden z biskupów, twierdzący, że żałoba trwa rok, a celebrowanie przez lat siedemdziesiąt z okładem uroczystosci żalobnych z okazji pozałowania godnego incydentu katyńskiego nie da sie pogodzic z prawdziwą wiarą.

Po zakończeniu części oficjalnej rozpoczęto pracę na deklaracją programową Partii. Zebrani przez aklamację przyjęli szereg podstawowych punktów. Zobowiązali się aktywnie działać na rzecz poprawy stosunków polsko – rosyjskich, przeciwdziałać inicjatywom rozwojowi tych stosunków szkodzących – jak np. budowa pomnika tak zwanego Cudu nad Wisłą, czy demontażu Pałacu Kultury. Jednak za najważniejszy punkt programu politycznego uznano dążenie do przywrócenia normalności, a konkretnie parytetu 65% przedstawicieli Partii Przyjaciół Rosji w Sejmie, co przecież zostało ustalone raz na zawsze w roku 1989.