Konwencja przemocowa 5

   Zaczęło się już zmaganie o Konwencję w Senacie – informacje z frontu w Polecankach. Tu refleksyjnie.

Jest taki film co ma już kilka lat, a został zamilczany, zamieciony pod dywan, schowany gdzieś do szufladki z kryminałami, choć jest to dzieło pomnikowe – manifest w walce o ludzką godność (Tytuł: „Dziesiąty krąg”). To film o rodzinie, gdzie matka za ojca za mąż wyszła na złość rodzicom, choć go nie kochała, później zdradzała, w domu mało bywała (mówiła że dużo pracowała) – właściwie to nie ona córkę wychowała, a ojciec zaś - uzdolniony, wrażliwy artysta – dusza człowiek i domator.

Córka na dobrą wyrosła, lecz żyć nie umiała, ze zdemoralizowaną koleżanką się zadała, co seks przyjacielski – tj poligamię praktykowała - nie chłopaka (potencjalnego męża), tylko grupę partnerów w randze „przyjaciół od seksu” miała.

Córka na chłopaka chama sobie wybrała, wszystko nad miarę skomplikowała, obronić swojej cnoty nie umiała, sama sprowokowała, że zgwałconą została. Zgwałconą, choć w świecie w który nieopatrznie weszła rzecz taka często miejsce miała i niejedna panienka tego właśnie chciała.

Lecz nie fabuła filmu jest ważna w tym, co piszę, lecz fakt, że normalnym ludziom zostają już tylko życia nisze.

Że w chamskich przepychankach uczestniczyć nie pozwala im ich osobowa godność, co świat chciałaby ludzkim widzieć, choć to już coraz częściej z prawdą jest niezgodność.

Bo świat opanowany został przez mody, emocje, pożądania, chcenia i uprzedzenia zdradzieckie, co ze zwykłych, na pozór pięknych ludzi robią wredne, w ludzkiej tylko skórze bestie.

Co z ludźmi normalnymi tyle tylko mają wspólnego, że się ludźmi urodzili, bo niemal nic nie przyjęli z tego co szlachetnie ludzkie do zachowania swojego.

Co w koleiny wchodzą, czy idą po sznurku ku zbestwieniu i odczłowieczeniu, satanistycznemu maluczkich  gorszeniu, co dróg przyjemnych , miłych i wygodnych szukają dla pożądanego się w nich bezmyślnego zatracenia, nie widząc, że to drogi ku samozatraceniu ich, jak i ich świata zniszczeniu.

Problem nie w tym, że jak to jest w przypadku godności osobistej - szukanie tu ich winy samych osób niczego nie zmieni -  lecz przeciwnie - jak to jest w zakresie godności osobowej, są oni z zewnątrz do tej zatraty przymuszeni. Problem że to świat, który dziś mamy jest opacznie zorganizowany - zamiast się przyczyniać do dobrych ludzi bezpieczeństwa - tu sam zdradliwie gwałci sedno ich człowieczeństwa.

Lecz w tym jest rzeczy sedno, że dziewczyna to dziś tylko do rąbania drewno, kobieta to przedmiot, jak każdy, co można sprzedawać, kobiecość „społeczno-kulturowa” to ideologia, co na kłamstwie stoi - satanim  – można ją udawać, pozorować i prostytuować, wszystko co na sprzedaż jej powabną sprzedażnością dekorować, wszystko co najobrzydliwsze w kolorowy papierek piękna opakować, a tym sposobem tych co dobra pragną, do zła, czy błędnej decyzji prowokować.

Rodzice tych dzieci dobrze nie wychowali – bo musielby sami znać i praktykować prawdziwą miłość, wychowanie bez rozpieszczania i częste mówienie „nie” rzeczom niepotrzebnym, nie być biernymi wobec powszechnego antywychowania („wychowania” bezstresowego, zwanego też bezprzemocowym, będącego tylko tresurą dla osiągania sukcesów i wymuszania świadczenia przez otoczenie tego, co im się tylko uroi.

 „Wychowania” z  z wzajemnym, „niesiłowym” wymuszaniem na otoczeniu, by samo było niemoralne dla zdobywania tych dóbr, których oczekują  „za wszelką cenę”, tj środkami niemoralnymi, a więc już wymuszając, by całe jej otoczenie było niemoralne (o dobrym przykładzie, o uczeniu się od lepszych - mowy nie ma). By nie tylko tolerowało odmienność, ale i niemoralność, by ją akceptowało, a w zamian akceptacji dla swojej własnej niemoralności oczekiwało - w ten sposób tworząc faktyczną społeczność niemoralnych, równouprawniających dobro i zło – w miarę swojego antywychowawczego dorastania do pełnienia funkcji w tym społeczeństwie – społeczność coraz bardziej satanistyczną, społeczność elity złego ducha, przywódczą w pędzie do samozatracenia).

Bo to jest skutek nie przyczyna, kiedy tak, jak w tym filmie dzieci postępują. Tak samo skutek, nie przyczyna, że ich tak właśnie ich rodzice ich wychowują, bo i oni sami, tak właśnie, a nie inaczej wychowani (czytaj przez „świat” zdemoralizowani) zostali.

Przyczyna zaś jest w tych, co im takie postępowanie warunkują, co dla ich nieludzkich celów każą się ofiarom sobą egoistycznie zajmować, czym ich czyste pragnienia miłości, na zwierzęce chucie, zbrodnicze i  bez odpowiedzialności zamieniają, a kłamliwie jeszcze potrzebami, „tym, co ludzkie”, ,,co inni też tak robią” nazywają, a przy tym z wyrzutów sumienia się zwalniają, szefowie pracowników do tego namawiają, tłumacząc, że swoje  sumienie przed przystąpieniem do dzieła w domu sami zostawiają, albo  tak postępować pod groźbą zwolnienia z pracy przymuszają. 

Winni ci, co to ludzkie ideały, ludzkie wartości wyższego rzędu, które świat na nadający się do życia zmieniają – na potrzeby nadmierne ubóstwiające „tu i teraz” podmieniają, ci co nadto krzywdą ludzką obrastają i destrukcję tego co życiu służy w swoim otoczeniu rozpoczynają.   Na logikę życia plynącą z władzy ducha nad materią  i ciałem zobojętniają, czym robią z ofiar manipulowalne zdalnie automaty, co to za nic ducha ludzkiego mają, co przez emocje nadmierne go na zdradzieckiego ducha świata podmieniają i do uchwalenia kowencji antyprzemocowej wzywają.

Normy normalności to tylko średnia, jak w dziś powszechnie zamordowanej demokracji (choć z satanistycznym pozostawieniem nazwy szlachetnej). Średnia, co służy statystyce, czyli  tu nadużyciu logicznemu - „prawu demokratycznemu”, stanowi abstrakcyjnemu -  przez faktyczny faszyzm, a nawet korporacjonizm uprawiające korporacje prywatne stanowionemu, o ideologie opartemu, a nie człowiekowi służącemu -  bytowi czystemu, świętemu i idealnemu, do doskonałości dążącemu.

Ach gdzież tu, ach gdzie szukać godności osobistej, gdzie prawdziwego szacunku, jak ład życia społecznego pozbawia po temu warunków?

Ten z filmu ojciec – „dusza człowiek” – to też jest systemu ofiara, bo być „duszą człowiekiem”, co go „do rany przyłożyć”, choć to samo w sobie normalne – to raczej kobieca na codzień przywara. Świat się dobrze kręci, gdy mężczyzna w typowym na codzień zachowaniu ma ducha męskiego, twardego i władczego, choć do wszelkich ofiar z miłości zdolnego - ma go z definicji, a nie tylko się o takiego ducha stara.

Choć to bardzo dobrze, gdy się mimo wszystkich przeciwności, jakie mu świat stwarza stara się o wypełnienie swych powinności. Żona gdyby go kochała i świadomie swój los małżeński wybierała, to by tu pozytywną bohaterką była, a tak to też, jak i mąż, czy ich córka systemu ofiarą została.

Natura bowiem na różne wyjątki pozwala, bo to ewolucyjna cecha – nie wolno jednak z wyjątków reguły robić i bawić się tu w prawa w randze przywilejów, w humanizmy, czy ideologizmy. A to już dziś zbrodniczy system promuje, od życia przyszłego oddala, a nie tylko przez głupotę, czy nieświadomość na to przyzwala...

Chcąc zrozumieć co zaszło, trzeba by albo matkę z filmu uznać za relikt przeszłości, albo że... ojciec zdecydowanie wyprzedził epokę, w której przyszło mu żyć. Jego córka wbrew pozorom, że wyrosła na dobrą dziewczynę, poszła w ślady złej matki, poszła za tym samym co matka ku...skim demonizmem - chcąc osiągać swój cel za cenę wzbudzania zazdrości, posunęła się do groźby uczynienia czegoś złego, samozatraceńczego. To by nawet podziałało na ojca (człowieka dobrego, ale bezradnego w obliczu zła bezwzględnego), czy matkę (złą, ale z wyrzutami sumienia), ale w realnym świecie było już widziane jako głupota – koleżanki uznały ją za winną zajścia, zaś kolega-samiec (też ofiara systemu, bo nie wychowany w duchu ludzkiej godności osobowej, tylko w duchu zwierzęcego niepanowania nad swoją cielesnością, oraz w duchu nie dostrzegania w drugim człowieku osoby ludzkiej, czyli osoby, której ludzką godność osobową trzeba uszanować – w rezultacie tego jak to samiec na to właśnie miano tu zasłużył, bo ślepo skorzystał z okazji, by sobie użyć).

Z tym wyprzedzeniem epoki to widać tu analogię z „wyższą cywilizacją” i teorią Feliksa Konecznego. Też jest bezradność wobec zła tej starszej epoki, zła tej niższej cywilizacji które w jej coraz liczniejszych reliktach ludzkich wciąż żyje.

Tak więc całe to pomieszanie stref godności osobistej i osobowej, które naszym realnym życiu jest w zasadzie sprowadzaniem ludzkiej godności do godności osobistej i albo jej bagatelizowania, albo jej cechom rangi „przyrodzonych” nadawania i w ten sposób jak godność osobową traktowania, a w efekcie całą godność osobową z przestrzeni świadomości obywatelskiej, życia politycznego, społecznego i publicznego eliminowania, zaś cywilizacji starych, a barbarzyńskich przez ich równouprawnianie faktycznego promowania, co logicznie oznacza „cywilizacji wyższej” – tu łacińskiej, zwanej też zachodnią dyskryminowania.

Film ma mocne przesłanie, że o to dziś w życiu najbardziej nam trzeba się starać, by duchem, a na ile się tylko daje, to i materią i ciałem wychodzić z tego zepsutego i na samozagładę skazanego świata, a łączyć się tylko z dobrymi i wrażliwymi, w ludzkiej godności osobowej i tej, co z niej wynika – godności osobistej, w zasłużonego szacunku enklawach.

To, do czego już w godnym człowieczeństwie doszliśmy obronić i zachować potrzeba, zaś świat, który już odszedł trzeba zostawić w przeszłości – on się do życia nie nadawał i nie będzie nadawał.

 (Powyższy obraz przedstawia jak bratanek Abrahama Lot z rodziną opuszcza Sodomę, która zaraz potem została zniszczona. Postać z tyłu, to żona Lota, co się obejrzała i przez Boga w słup soli zamieniona została na znak, żeby nie pozostawiać w opuszczanym grzesznym mieście nawet sentymentów).

Ot, jak wielki był gniew Boży wtedy, a czy teraz mniejszy się zapowiada?

Czyż nie warto potraktować nadchodzących dni jako statnich dni szansy dla Polski, a może i Europy, i świata ocalenia przez się przyczynienia do konwencji przemocowej odrzucenia?