29 lat temu... jeszcze za wcześnie?

 Minęło 29 lat od zniewolenia naszego Narodu przez generała Wojciecha Jaruzelskiego z jego wojskową radą ocalenia narodowego (celowo piszę małymi literami)

 Już nie wystarczyła mu bezpieka z milicją i aparatem partyjnym dla zdławienia powstającego zalążku demokracji i wolnych niezależnych związków zawodowych, dyktator sięgnął po wojsko.

 Poza militarnym skutkiem użycia wojska polskiego przez generała i jego polski aparat komunistyczny przeciwko własnemu narodowi, co już stanowi samo w sobie zbrodnię na niespotykaną skalę nieznaną w dotychczasowej historii Polski, nie tylko wszyscy działacze związkowi i przeciwnicy polityczni komuny ulegli represjom i zostali pozbawieni wolności a nawet życia, ale również czy może nawet przede wszystkim zdeprawowano młodych żołnierzy i oficerów, którzy nie mogli odmawiać wykonywania rozkazów przełożonych a jednocześnie zdawali sobie sprawę, że ich działania skierowane są przeciwko własnym rodakom!

 Za taką podłość już dawno należałaby się dyktatorowi kula w łeb i to od tych żołnierzy a nie hołubienie go po 29 latach przez prezydenta podobno niepodległej i demokratycznej RP!  Dla mnie takie traktowanie dyktatora przez głowę państwa jest oburzającym skandalem, chociaż jakoś dziwnie, że mnie nie zaskoczyło.   

 Nie będę opisywał swoich wspomnień z tamtych lat, zbyt wiele byłoby w nich goryczy. Zamiast tego proponuję posłuchać Jacka Kaczmarskiego, którego piosenki bardzo trafnie opisują tamte trudne dni i niejeden z słuchaczy który przeżył na "własnej skórze" stan wojenny, znajdzie w nich cząstkę swej historii. 

 Młodzi Polacy  którzy znają ten trudny czas tylko z opowiadań, przy okazji słuchania ballad będą mogli obejrzeć zamieszczone przy nich zdjęcia dokumentujące martyrologię narodu. 

  Niestety autor nie dopisze już do nich dzisiejszych zdarzeń choć te poniżej pomimo jego odejścia nadal są niestety aktualne.