DMOWSKI

DMOWSKI

9.VIII.1864 – 2.I.1939

„Jestem Polakiem –

 więc mam obowiązki polskie „

 Roman Dmowski

dziś w tej bolesnej ciszy idziemy za Polską

niczym za Twoją trumną niesioną wysoko

w katedrach wielka cisza jak wtedy w Poznaniu...

...nad nami tylko czujne patrzy Boga oko

tak jak wtedy dziś nie ma oto na pogrzebie

tych co mieli nam Polskę wydźwignąć z niewoli

krzyże tylko zostały po naszych marzeniach

i stoją dzisiaj w Gdańsku cierniem który boli

nawet sztandarów nie ma jak wtedy w Warszawie

gdy chyliły nad trumną swoje smutne głowy

gdy żegnała Cię Polska okryta żałobą

bo szczekanie dziś słychać zamiast polskiej mowy

w tym pochodzie wielkich narodowych cieni

z których się każdy dzisiaj nad Ojczyzną żali

i które Boga proszą o Polski zbawienie

Ty! wśród tych pierwszych  co Polskę kochali

miłością taką wielką że ma siłę cudu

przecież Bóg tyle razy dźwigał nas z mogiły

widziałeś cud wolności...potem znowu klęska...

i gorzki płacz by Chrystus przywrócił nam siły

być Polakiem niełatwo...znów nas osaczyli

żyd i mason truciznę sieją nam w sumieniu

czy dojdziemy do Polski jak Ty do Chrystusa?

gdy zdrajcy znów się rodzą nawet na kamieniu!