Polska i Izrael, czara goryczy...
Środek zimy, a tu raptem w Polsce robi się przeraźliwie gorąco synoptycy zapowiadają , że z Bliskiego Wschodu nadciąga niebezpieczna anomalia zmieniająca klimat w stosunkach polsko-żydowskich, zapowiadają opady oszczerstw i pomówień. Wnuczek i syn polskiego Żyda, premier Izraela w towarzystwie innych polityków w ramach wewnętrznych walk o władzę otworzył pełną niespodzianek puszkę Pandory. Zakomunikowano nam, że Polacy i Polska nie mają prawa dbać o swoje dobre imię, uprzednio nie zwracając się o pozwolenie i akceptację do Żydów i państwa Izrael. Dlaczego? Ponieważ Polacy są współwinni zagłady Żydów. Przypomnijmy, że polska ustawa, którą oprotestowali Żydzi przez 2 lata była konsultowana z rządem Izraela.
Nie wystarczy już Polakom, że w nasze sprawy wtrąca się Unia Europejska. Teraz dowiadujemy się, że podobne ambicje ma Izrael. Przez jakiś czas wydawało się, że pielęgnowane ognisko w relacjach polsko-żydowskich da obydwu stronom wiele ciepła i zachęci do dalszej bliskości. Kiedy jednak dym zaczął nas dusić z niepokojem ożywieni samozachowawczym instynktem powstajemy szukając konturów realnego świata, który nas otacza. Niestety Netanyahu mając do wyboru sojusznika, albo szansę na forsę: wybrał forsę! Nasi “starsi bracia” w wierze niespodziewanie się zbiesili!
Zawsze trzeba pamiętać prawdy pierwsze, narody nie mają wiecznych przyjaciół, jedynie mają wieczne interesy. Druga prawda mówi: jeżeli powstaje zamieszanie, w którym trudno powiedzieć o co tak naprawdę chodzi, to z pewnością chodzi o pieniądze (o całe $65 mld)… Można odnieść wrażenie, że tak jak dla Hitlera i jego Niemiec nie było miejsca na Ziemi na dwa narody wybrane, tak teraz dla pewnego kręgu Żydów nie może być miejsca na dwa narody ofiar, które nie w równym stopniu, ale poniosły straszliwe straty z rąk niemieckich oprawców w II w.ś.
Niestety, trzeba zacząć od tego, że III RP jest spadkobierczynią założonego przez Stalina PRL-u, a nie II RP. Więc kto przez ostatnie pół wieku miał dbać o polską politykę historyczną? Ideowi gołodupce szli do państwowej biurokracji, aby się dobrze przykleić i utuczyć. Cwańsi i resortowi wspinali się na klamki oddziału zakaźnego Geremka i ich droga nie prowadziła do honorowej służby niepodległej Polsce.
Dziś w takiej absurdalnej sytuacji zagrożenia Polacy reagują z niedowierzaniem i odrazą. Nie jest tajemnicą, że w porównaniu do krajów zachodnich w okupowanej przez Niemcy Polsce za wspomaganie, dożywianie, przechowywanie, czy jakąkolwiek pomoc Żydom groziła śmierć całej polskiej rodziny, a mimo to Polacy z narażeniem swojego życia i swoich najbliższych w tysiącach przypadków pomagali prześladowanym przez Niemców Żydom. Gdzie jest wdzięczność uratowanych?
Wydaje się, że to obelżywe i poniżające traktowanie próby obrony dobrego imienia Polski i Polaków może być odpowiedzią na podniesienie sprawy niemieckich odszkodowań za bestialskie zniszczenia Warszawy i ogólnie Polski przez Państwo Niemieckie zwane III Rzeszą. W USA lobby żydowskiego przemysłu Holocaust szybko napisało na kolanie (senator Marco Rubio, Kubańczyk z pochodzenia) i przepycha ustawę 447 odnośnie zobowiązania rządu USA do wymuszania w krajach, które podpisały konferencję praską- teresińską (2009 r., 46 krajów) spłacenia roszczeń żydowskich organizacji nawet za mienie (tzw. plemienne) ludzi, którzy nie pozostawili spadkobierców. W podobnych sytuacjach w cywilizowanych krajach majątek takiej osoby przechodzi na skarb państwa.
Nadciągają ciemne chmury w stosunkach polsko-żydowskich, co być może inspirowane jest przez walki przedwyborcze między partiami w Izraelu, ale ten powstający bałagan najbardziej cieszy naszych tradycyjnych przyjaciół cara Putina i Angelę Merkel. Spiera się dwójka sojuszników USA, które są bardzo silnie powiązane (przez lobbystów, biznes i sympatie religijne) z interesami państwa Izrael. Tak się składa, że Bibi złożył właśnie wizytę w Moskwie, więc może się pochwalić Wołodi z blokowania Polski. Z drugiej strony szef niemieckiego MSZ, Gabriel udał się z wizytą do Izraela...
Znaczenie Polski w wachlarzu amerykańskich światowych interesów jest dużo mniejsze, ale istotne w konsekwencji rysującego się rosyjsko-niemieckiego zbliżenia, a co za tym idzie próbą wypchnięcia USA z Europy. W tej sytuacji Polska, obok Rumunii nabiera istotnego znaczenia dla POTUS-a Trumpa jako nie tylko klin między Niemcami i Rosją, ale także ze względu na znaczenie ekonomiczne dla intensywnego rozwoju amerykańskiej energetyki.
Zwykle Polacy uważali, że złą krew powodują Niemcy chcący przenieść część oskarżeń o zagładzie Żydów na Polaków i dlatego rocznie w mediach całego świata pojawia się tysiące określeń typu “polskie obozy śmierci”. Podejrzewano też, że chciwi cwaniacy z Ameryki, żydowscy prawnicy i pracownicy przedsiębiorstwa Holocaust drenujący forsę z każdego możliwego źródła w imię ocalenia pamięci i zadośćuczynienia ofiarom zagłady napierają i oczerniają skrwawione cierpieniem dobre imię Polski. A tu masz babo placek: to premier rządu izraelskiego przyznał, że Żydzi właśnie tak myślą.
Wieczory z menorą, przy szabasowych świecach i kolacjach w komnatach prezydenckich powoli gubią swój blask. To ma być ten strategiczny sojusznik. Żydzi nienawidzą i gardzą Polakami, którzy w historii dali im schronienie, autonomię i prawa do godnego życia. Mam wrażenie, że oczerniając miłosiernych i życzliwych Polaków przy następnym zagrożeniu nie będą mogli liczyć na nasza pomoc. W kręgu polskiej polityki z powodzeniem porusza się były sierżant armii izraelskiej urodzony w Anglii PR-owiec i izraelski lobbysta Jonny Daniels. Dziś gra on w znanym skeczu “good cop, bad cop” rolę dobrego przyjemnego oficera prowadzącego. Polscy politycy garną się do niego zapominając, że jest on izraelskim lobbystą i do jego zadań nie należy wspomaganie polskich interesów...
Żydzi na obronę swoich tez o polskich zbrodniach powołują się na jednostkowe historie Polaków, którzy zabijali, bądź wydawali ukrywających się Żydów w niemieckie ręce i winą tych szmalcowników obarczają cały Naród Polski. Oburzeni Polacy przypominają im, że getta żydowskie miały własną okrutną czarną policję i administrację, które gorliwie współpracowały z Niemcami. Przykładem może być tu bezwzględny i obleśny żydowski “król” w łódzkim getcie Rumkowski, który wykorzystywał swoją władzę w getcie w drakoński sposób z całym oddaniem służąc Niemcom. Kierując swoich rodaków do pociągów (i do gazu w Auschwitz) z minimalnym nadzorem niemieckim, aż do ostatniego transportu w którym znalazł się sam! Po wojnie historię czasów zagłady pisali ci co przeżyli, również żydowscy policjanci z judenratów. W powstałym państwie Izrael w 1950 r. Kneset przyjął ustawę, którą zapewniła im bezkarność, gdyż oni pomagając Niemcom w zagładzie innych Żydów ratowali swoje żydowskie życie...
Na zdziwienie Polaków: jak to, wy współpracowaliście w zagładzie swoich braci z Niemcami, a zarzucacie Polakom, że pozwolili na zagładę Żydów wiedząc, że za pomoc Żydowi w Polsce niemieckie prawo karało śmiercią? Tak, odpowiadają, ale Żydzi pomagając Niemcom (judenrat, policja żydowska, obozowi kapos) ratowali swoje życie. Hmm… A co z życiem Polaków, czy było mniej warte, dlaczego je mieli narażać? Więc według jakiej miary ich życie było mniej warte? A jednak uratowali tysiące Żydów, czasem tracąc własne życie… Dobrze, ale co z oddziałami żydowskiego gestapo, które pracując dla Niemców tropiło i dekonspirowało ukrywających się Żydów po aryjskiej stronie?
Jeszcze jedno, niemiecka Żydówka, filozof Hannach Arendt wyznała: "Kolaboranci wśród Polaków rekrutowali się z marginesu społecznego, mętów, natomiast wśród Żydów na kolaborację poszły żydowskie elity".
Są zdjęcia z terenów wschodnich II RP środowisk żydowskich budujących bramy triumfalne ozdobione godłami komunistycznego Związku Sowieckiego i nazistowskich Niemiec witające armie najeźdźców i wiwatujące tłumy. Na polskich ziemiach zagarniętych przez Sowiety dość powszechnie Żydzi denuncjowali polską inteligencję, były aparat państwowy i kler siepaczom z NKWD, w ten sposób skazując ich na śmierć, bądź deportację całych polskich rodzin w głąb czerwonego imperium. O tym Żydzi dziś milczą i nie chcą słyszeć.
Wiadomo, że dla Żydów gehenna zakończyła się z końcem wojny, ale nie dla Polaków. Również po zajęciu ziem polskich zwycięski nie ufający nawet polskim komunistom Stalin polegał w znacznej części na Żydach, aby trzymać za twarz Polaków ciągle marzących o wolnej Polsce. Polskie elity państwowo twórcze zostały zamordowane przez Niemców i Sowietów, bądź odsunięte od życia publicznego. Już po wojnie zginęło wielu wspaniałych i posiadających bohaterską kartę walki Polaków jak rtm. Witold Pilecki, czy gen. Fieldorf “Nil”. Polacy pamiętają, że często na śmierć skazywali ich staliniści będący Żydami. Część z nich umierało na “zasłużonej” emeryturze w Izraelu, którą płacił im polski podatnik.
Dziś przyjeżdżają do Auschwitz wycieczki z młodzieżą z Izraela, z dostępnych filmów widać, że ich opiekunowie utrzymują ich w atmosferze ciągłego zagrożenia metodycznie “osłaniając” ich od Polaków. Już wcześniej wychowują ich w przekonaniu, że Polacy są im wrodzy i dziś grozi im niebezpieczeństwo, tak jak groziło ich przodkom z czasów zagłady. Promują przekazy w których ich przodków zabijali naziści na ziemiach polskich, więc pewnie Polacy. Jeśli ta sytuacja nie ulegnie zmianie, to rząd polski winien zażądać zaprzestania wychowywania młodzieży Izraela w bezzasadnej nienawiści do Polaków przez wstrzymanie, bądź zmian w informowaniu żydowskiej młodzieży zgodnie z historyczną prawdą.
Jakoś w TV nie widzę dr Ewy Kurek, która napisała wiele książek na ten temat, które Polacy (i Żydzi też) powinni przeczytać aby zrozumieć istotę dyskutowanego tu zagadnienia. Dobrze, że od czasu do czasu pokażą wywiad z dr Markiem Janem Chodakiewiczem, który również nie ma problemu z wyjaśnieniem odbiorcy zawiłości i złożoności tamtych lat.
To dobrze, że w tej nieprzyjemnej atmosferze wychodzi na jaw agenda wielu kłamliwych i antypolskich ośrodków. Trzeba skorzystać z okazji aby się z nią zapoznać, zmierzyć i przypomnieć tym niedouczonym krzykaczom, że pobici przez Niemców Polacy byli tak naprawdę jedynymi współczującymi okrutnemu losowi Żydów zgotowanym im przez niemieckie bestialstwo.
Zacznijmy od tego, że przegraliśmy wojnę i pewne obszary ziem polskich zostały wcielone do III Rzeszy, z części Niemcy utworzyli Generalną Gubernię. Resztę podbitego Państwa Polskiego połknął Związek Sowiecki, natomiast ustawicznie tropione i prześladowane siły patriotyczne stworzyły podziemne siły zbrojne i zręby administracji podlegające rządowi na wychodźstwie w Londynie. Rząd ten za pomocą swoich organów w okupowanym Kraju zbierał i przekazywał rządom sprzymierzonych informacje o nasilającej się akcji zagłady Żydów apelując (emisariusz Jan Karski) do prezydenta Roosevelta i premiera Churchilla o jakąkolwiek formę pomocy. Spotkało się to z głuchą ciszą, choć alianci bombardowali fabryki niemieckie dosłownie kilka kilometrów od obozu koncentracyjnego w Auschwitz.
Zdającemu raport i apel o pomoc od podziemnych przywódców polskich Żydów (Leon Feiner-Bund, Adolf Berman- syjonista) na ręce Felixa Frankfurtera (sędzia Sądu Najwyższego USA) Janowi Karskiemu lider amerykańskich Żydów szczerze powiedział, że mu nie wierzy. Niemcy nie mogą popełniać takich przestępstw wobec Żydów i cały ten raport pachnie mu polską propagandą… Prezydent Roosevelt cierpliwie wysłuchał raportu i na koniec zadał interesujące pytanie: A jaka jest sytuacja koni w okupowanej przez Niemcy Europie?
Nawet Żydzi reprezentujący interesy swoich pobratymców przy polskim rządzie w Londynie zrozumieli, że tak cały świat jak i wpływowi amerykańscy Żydzi mają gdzieś umęczonych przez Niemców Żydów i nie chcą im pomóc. W tej sytuacji przywódca żydowskiego Bundu Szmul Zygelbojm po upadku powstania w warszawskim getcie popełnił samobójstwo, zostawiając list do prezydenta II RP Wł. Raczkiewicza i premiera gen. Wł. Sikorskiego:
“Nie mogę pozostać w spokoju. Nie mogę żyć, gdy resztki narodu żydowskiego w Polsce, którego jestem przedstawicielem, są likwidowane. Moi towarzysze w getcie warszawskim polegli z bronią w ręku w ostatnim bohaterskim boju. Nie było mi sądzonym zginąć tak jak oni, razem z nimi. Ale należę do nich i do ich grobów masowych. Śmiercią swoją pragnę wyrazić najsilniejszy protest przeciw bierności, z którą świat przygląda się i dopuszcza zagłady ludu żydowskiego”
Polski rząd na wychodźstwie powołał w okupowanym Kraju organizację pomocy Żydom “Żegota”. Ścigani byli ludzie, którzy szkodzili Żydom, niejednokrotnie podziemie wykonywało wyroki śmierci w takich przypadkach. W Europie zachodniej, czy w Izraelu ludzie przeważnie nie wiedzą, że w okupowanej Polsce za jakąkolwiek pomoc Żydom groziła Polakom i ich rodzinom kara śmierci. A mimo to Polacy uratowali z narażeniem swojego życia i swoich najbliższych ok. 100,000 Żydów! Dla porównania w takiej Francji trwały łapanki na Żydów i przekazywanie ich Niemcom, a ci z kolei pakowali ich w pociągi kierowane do Auschwitz!
Stosunki polsko-żydowskie to temat ogromny. Wiadomo, że ongiś wojownicze plemię żydowskie po przegraniu kolejnego powstania w I-szej połowie II wieku AD, straciło szansę na swoją polityczną podmiotowość na korzyść Imperium Rzymskiego. Jednak Żydzi dostosowali się do swojej nowej sytuacji osiągając w świecie ogromne wpływy w ówczesnym handlu i bankowości, a przez to i w polityce. Wielokrotnie jednak wpadali w wielu państwach w tarapaty będąc nawet niejednokrotnie z nich wypędzeni. Polska była tym krajem w Europie, który często otwierał szeroko ramiona również dla wypędzanych Żydów, ofiarując im prawa i autonomię niedostępne dla nich w innych krajach, dzięki czemu mogli prosperować. Po rozbiorach w wyniku powstań narodowych uczestnicząca w nich polska szlachta traciła swoje majątki, które czasem zaborca przekazywał w ręce polskich Żydów. Trzeba przyznać, że w polskich powstaniach brał też pewien (co prawda mały) procent polskich Żydów.
Tuż przed I wojną światową część Żydów biorąc przykład z parcia w kierunku tworzenia państw narodowych połknęła bakcyla syjonizmu, inni zauroczyli się ideą socjalizmu, komunizmu i rewolucji, niejako na boku swoje życie wiedli religijni Żydzi. W rewolucyjnym ferworze lat 1904/05 pod rosyjskim zaborem dochodziło do spięć między polskimi narodowcami niosącymi w pochodach wizerunki Orła Białego, a żydowskimi socjalistami szydzącymi: “Precz z Białą Gęsią!”.
Powiedzmy, że Żydzi nie byli entuzjastami odbudowy Państwa Polskiego. Jeszcze w czasie I wojny światowej wpływowi Żydzi wystąpili wobec jeszcze zwycięskich na wschodzie Niemiec o utworzeniu administrowanego przez nich państwa “Judeopolonii”. Podobne konsultacje prowadzili z Imperium Brytyjskim domagając się utworzenia państwa żydowskiego w Palestynie. Państwo Polskie po zwycięskiej wojnie obronnej z bolszewikami przyjęło ok. 800,000 Żydów (Piłsudski) uciekających z kraju powszechnej szczęśliwości. Również przed II wojną światową Polska przyjęła kilkadziesiąt tysięcy Żydów (z polskim obywatelstwem ok. 40,000) wydalonych przez Hitlera.
Liczba Żydów w II RP dochodziła do 3,5 mln (10% mieszkańców) i była największym ich skupiskiem poza USA. I tak w Warszawie mieszkało ok. 355,000 Żydów (ponad 30% mieszkańców), czyli więcej niż mieszkało w całej Palestynie. W Łodzi Żydzi stanowili 33% mieszkańców (ok. 205,000), więcej niż w całej Francji. W Krakowie stanowili 26% mieszkańców (ok. 60,000) więcej niż w całych Włoszech. Polski rząd przed wojną wspierał wyjazdy Żydów do Palestyny i pomagał w szkoleniu syjonistycznych bojówek, walczących następnie z Arabami i brytyjskim mandatem w Palestynie. Polacy sprzyjali syjonistycznej koncepcji żydowskiego państwa w Palestynie.
Po pokonaniu przez Niemcy Polski w 1939 r. elity żydowskie odrzuciły propozycje wspólnej konspiracyjnej walki z najeźdźcą i podjęły osobne rokowania z Niemcami (Warszawa) w sprawie autonomii i żydowskiego samorządu w powstających gettach. Pierwszymi ofiarami tworzonych obozów koncentracyjnych w podbitej Polsce byli Polacy, a konkretnie polska inteligencja państwowo twórcza i kler. Zaprzyjaźniony z Hitlerem drugi totalitarysta Stalin podobnie eliminował polską inteligencję na zagrabionym przez siebie obszarze II RP.
Hitler zamierzał wydalić Żydów z Europy przy współpracy z Mussolinim. Jednak przeszkadzała temu blokada morska aliantów i fakt, że żadne państwo nie chciało przyjąć Żydów. Po ataku na Sowiety Hitler wydał rozkaz rozstrzeliwania Żydów, gdyż wiedział, że byli oni często oficerami politycznymi w armii Stalina. Następnie dopiero 20 stycznia 1942 r. Niemcy przyjęły koncept ostatecznego rozwiązania problemu żydowskiego, co oznaczało ich zagładę. Teraz dochodzimy do sytuacji w której autonomiczne władze gett ze swoją administracją i policją na wniosek niemieckich władz okupacyjnych zmuszone były dostarczać swoich współziomków do kolejowych transportów kierowanych do obozów koncentracyjnych i obozów zagłady. Przypomnijmy też, że w armii niemieckiej Hitlera służyło ok. 150,000 Żydów (historyk Bryan Mark Rigg), w tym ok. 20 generałów!
Teraz zajmijmy się opiniami panującymi w światowych mediach na temat sytuacji Żydów skazanych na zagładę przez Niemców okupujących zbrojnie podbite ziemie polskie. Polska zdradzona przez swoich sojuszników przegrała wojnę z Niemcami. Dodatkowo od wschodu uderzyła na nas stalinowska Rosja, aby zgodnie z porozumieniem z Niemcami pomóc Niemcom w dobiciu walczącej samotnie Polski. Przypomnijmy, że część polskich Żydów znalazła się pod władzą komunistów Stalina, również część Żydów przedostała się do tejże strefy.
Dziś nakarmieni tanią propagandą lewicowi dziennikarze z zachodu wychowani na sowieckiej propagandzie o polskich faszystach (Armia Krajowa) przy cichym poparciu niemieckiej polityki historycznej oskarżają Polaków o nazizm i rolę sprawczą w zagładzie Żydów. Na dalszym planie widać wyciągane ręce pracowników pogrzebowego przemysłu holocaust, domagających się od polskich ofiar II w. ś. dodatkowych odszkodowań. Nie chodzi to o uregulowane już w latach 60-tych odszkodowania wypłacone przez polskiego podatnika rządom państw, w tym USA zamykające tenże temat odszkodowań dla polskich obywateli i ich spadkobierców. Teraz chodzi o własność, która nie ma spadkobierców, która wszędzie tak w Polsce, jak i w USA zgodnie z prawem przechodzi na własność danego państwa.
Nie wiem, czy naprawdę Żydzi mają prawo moralne do szkalowania Polaków. Dziś państwo żydowskie postanowiło wydalić tysiące uchodźców gdyż naruszyli by oni charakter państwa narodowego. Podobnie chciał postąpić Hitler w stosunku do nich, w przedwojennej Polsce Żydzi stanowili ok. 10% populacji i było OK. Więc Polacy nie mają się czego wstydzić, niech wstydzą się pouczający nas Żydzi.
Wiemy, że Żydzi i państwo żydowskie przez lata przyjmowało wysokie odszkodowania (i słusznie) od rządu niemieckiego, który jakiś czas temu ustami swojego kanclerza zapowiedział koniec tego procederu.
Oficjalnie odszkodowania za mienie żydowskich ofiar obywateli polskich, którzy zmarli bez spadkobierców według ustawy przygotowanej w Kongresie USA # 447, jej autorzy chcą przeznaczyć na edukację o Holokauście. Aż strach bierze, kiedy sobie wyobrazimy jak środowiska żydowskie edukują swoją młodzież w temacie, tę przyszłość Izraela, która przyjeżdża rokrocznie do Polski!
Przypomnijmy, nie jest to tajemnicą, że w całej Europie narasta dziś antysemityzm powodowany tak napływem antyżydowsko nastawionych muzułmanów, jak i izraelskim traktowaniu Palestyńczyków. Od dawna izraelskie media grzmiały o tym, że Polska jest najbardziej tolerancyjnym i bezpiecznym krajem europejskim dla Żydów. A teraz co? Czy dla wyobrażonych finansowych korzyści (roszczenia) chcą zepchnąć Polaków w ramiona krajów o rosnącym antysemityzmie?
Polska młodzież odkrywa swój patriotyzm, czerpie z niego dumę i siłę, jeśli ktoś zaatakuje jej święte wartości zapewne stanie do walki w ich obronie. Konsekwencją takich ataków będzie przesunięcie się centrum polskiej polityki na prawo. Jeśli koalicyjny rząd PiS-u wyraźnie nie stanie w obronie zagrożonego dobrego polskiego imienia i rozpocznie taniec wokół rozmydlenia zagrożeń, Polacy zrobią więcej miejsca na politycznej scenie dla narodowców.
Jacek K. Matysiak
Kalifornia, 2018/01/24
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 4543 odsłony
Komentarze
Czyli mamy wypłacić miliardy
31 Stycznia, 2018 - 18:49
Czyli mamy wypłacić miliardy USD dawnym żydowskim właścicielom nieruchomości, w wyniku strat za wojnę, którą wywołali Niemcy, którzy nie wypłacili nam reparacji, a jak będziemy ścigać kłamstwo o przypisywaniu Polakom niem. zbrodni, to Izrael oskarży nas o negowanie Holokaustu?
TEREZIN DECLARATION June 30, 2009
31 Stycznia, 2018 - 21:12
Deklaracja Terezińska, 30 czerwca 2009 r.
Na zaproszenie Premiera Republiki Czeskiej, my, przedstawiciele 46 państw wymienionych niżej spotkaliśmy się dzisiaj, 30 czerwca 2009 r. w Terezinie, gdzie w czasie II wojny światowej zmarły lub zostały wysłane do obozów śmierci tysiące europejskich Żydów i innych ofiar prześladowań nazistowskich. Uczestniczyliśmy w Praskiej Konferencji ”Mienie okresu Holocaustu” zorganizowanej przez Republikę Czeską i jej partnerów w Pradze i Terezinie w dniach od 26 do 30 czerwca 2009 r., dyskutowaliśmy wspólnie z ekspertami i przedstawicielami organizacji pozarządowych (NGO) o ważnych zagadnieniach, takich jak: pomoc społeczna dla osób, które przeżyły Holokaust (Shoah) i innych ofiar nazistowskich prześladowań, nieruchomości, żydowskie cmentarze i miejsca pochówku, skonfiskowane i zrabowane przez nazistów dzieła sztuki, judaika i żydowski majątek kulturalny, materiały archiwalne oraz edukacja, miejsca pamiątek i upamiętnień. Łączymy się potwierdzając niniejszą
Deklarację Terezińską w sprawie mienia okresu Holokaustu i związanych z tym zagadnień
– Świadomi, że osoby, które przeżyły Holokaust (Shoah) oraz inne ofiary prześladowań nazistowskich osiągnęły zaawansowany wiek, i że nakazem jest poszanowanie ich godności osobistej i zajęcie się ich potrzebami bytowymi jako zagadnieniem o najwyższym stopniu pilności,
– Pamiętając o potrzebie uświęcenia – dla dobra przyszłych pokoleń i wiecznej pamięci – niepowtarzalnej historii i dziedzictwa Holokaustu (Shoah), który doprowadził do eksterminacji trzech czwartych europejskiego Żydostwa, w tym o jego planowym charakterze, jak również innych zbrodniach nazistów,
– Pamiętając o konkretnych osiągnięciach Londyńskiej Konferencji w sprawie nazistowskiego złota z 1997 r. oraz Waszyngtońskiej Konferencji z 1998 r. na temat mienia okresu Holokaustu, która podjęła podstawowe zagadnienia dotyczące restytucji i pomyślnie ustanowiła warunki dla znaczących postępów poczynionych w następnej dekadzie, jak również pamiętając o Deklaracji Sztokholmskiej z 2000 r., i Konferencji Wileńskiej na temat dóbr kulturalnych zagrabionych w okresie Holokaustu z 2000 r.,
– Uznając, że pomimo tych osiągnięć wciąż pozostają istotne zagadnienia, które należy podjąć, ponieważ tylko część skonfiskowanego majątku została odzyskana lub zrekompensowana,
– Uwzględniając rozważania Grup Roboczych oraz Specjalnej Sesji – dotyczących pomocy społecznej dla osób, które przeżyły Holokaust – podczas których dokonywano przeglądów i poruszano zagadnienia zabezpieczenia społecznego osób, które przeżyły Holokaust i innych ofiar nazistowskich prześladowań, nieruchomości, dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów, judaików i żydowskiego majątku kulturalnego, edukacji na temat Holokaustu, upamiętniania i badań, które można znaleźć w sieci na stronach Konferencji Praskiej i które będą opublikowane w dokumentach Konferencji,
– Mając na uwadze niewiążący prawnie charakter niniejszej Deklaracji i jej moralną odpowiedzialność, i z zastrzeżeniem postanowień obowiązującego prawa międzynarodowego i zobowiązań,
1. Uznając, że osoby, które przeżyły Holokaust (Shoah) i inne ofiary nazistowskiego reżimu i jego kolaborantów, przeszły bezprecedensową fizyczną i emocjonalną traumę podczas swojej ciężkiej próby, Państwa Uczestniczące biorą pod uwagę specjalne społeczne i medyczne potrzeby wszystkich, którzy przeżyli, mocno popierają zarówno publiczne, jak i prywatne starania w swoich krajach mające na celu umożliwienie im życia w godności przy niezbędnej podstawowej opiece, jakiej ona wymaga.
2. Uznając ważność restytucji nieruchomości wspólnotowych i prywatnych, które należały do ofiar Holokaustu (Shoah) i innych ofiar nazistowskich prześladowań, Państwa Uczestniczące wzywają do podjęcia wszelkich starań mających na celu naprawienie konsekwencji bezprawnych przejęć majątków, takich jak konfiskaty, wymuszone sprzedaże i sprzedaże pod przymusem, które stanowiły element prześladowań tych niewinnych ludzi i grup, z których olbrzymia większość zmarła nie pozostawiając spadkobierców.
3. Uznając postęp, jaki został osiągnięty w badaniach, identyfikacji i restytucji dóbr kultury przez instytucje państwowe i organizacje pozarządowe w niektórych państwach od czasu Waszyngtońskiej Konferencji w sprawie mienia okresu Holokaustu (1998) I poparcia Waszyngtońskiej Konferencji w sprawie dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów, Państwa Uczestniczące potwierdzają istnienie pilnej potrzeby wzmocnienia i podtrzymania tych starań w celu zapewnienia sprawiedliwych i rzetelnych rozwiązań dotyczących dóbr kultury, w tym judaików, które zostały zagrabione lub przemieszczone w trakcie lub w rezultacie Holokaustu (Shoah).
4. Biorąc pod uwagę podstawową rolę narodowych rządów, organizacji osób, które przeżyły oraz innych wyspecjalizowanych organizacji pozarządowych (NGO), Państwa Uczestniczące wzywają do spójnego i skuteczniejszego podejścia do tych problemów przez państwa i wspólnotę międzynarodową w celu zapewnienia możliwie najpełniejszego dostępu do odnośnych archiwów, z poszanowaniem krajowego ustawodawstwa. Zachęcamy również państwa i wspólnotę międzynarodową do ustanowienia i wspierania badań i programów edukacyjnych o Holokauście (Shoah) i innych nazistowskich zbrodniach, do urządzania ceremonii upamiętniających i czczących wydarzenia, jak również do zachowania pomników w byłych obozach koncentracyjnych, na cmentarzach i masowych grobach oraz w innych miejscach pamięci.
5. Uznając, że następuje wzrost antysemityzmu i zaprzeczania istnienia Holokaustu (Shoah), Państwa Uczestniczące wzywają wspólnotę międzynarodową do wzmocnienia monitorowania i reagowania na takie incydenty oraz wypracowania środków zwalczania antysemityzmu.
Pomoc społeczna dla osób, które przeżyły Holokaust (Shoah) i innych ofiar prześladowań nazistowskich
– Uznając, że osoby, które przeżyły Holokaust (Shoah) i inne ofiary nazistowskich prześladowań, łącznie z tymi, którzy doświadczyli horroru Holokaustu (Shoah) jako małe i bezbronne dzieci, wycierpiały w trakcie swojego męczeństwa bezprecedensową fizyczną i emocjonalną traumę,
– Mając świadomość, naukowego udokumentowania faktu, że te doświadczenia często powodują zwiększony uszczerbek na zdrowiu, zwłaszcza w zaawansowanym wieku, traktujemy priorytetowo zajmowanie się potrzebami bytowymi w czasie życia tych osób. Nie można zaakceptować sytuacji, w której ci co tyle wycierpieli we wcześniejszym okresie swojego życia, żyją w biedzie pod jego koniec,
1. Uwzględniamy fakt, że osoby, które przeżyły Holokaust (Shoah) i inne ofiary nazistowskich prześladowań osiągnęły dzisiaj zaawansowany wiek i mają specjalne potrzeby zdrowotne i medyczne, i dlatego wspieramy, jako szczególnie priorytetowe, wysiłki zmierzające do zajęcia się w odpowiednich państwach potrzebami socjalnymi najbardziej bezradnych, zaawansowanych wiekiem ofiar nazistowskich prześladowań – takimi, jak: opanowanie głodu, opieka medyczna i opieka domowa zgodnie z potrzebami, jak również uruchomienie środków, które będą zachęcać do kontaktów międzypokoleniowych i pokonywania ich społecznej izolacji. Takie kroki umożliwią tym osobom życie w godności przez kolejne lata. Mocno zachęcamy do współpracy w tych sprawach.
2. Ponadto, zauważamy, że wiele państw zastosowało różne twórcze mechanizmy pomocy będącym w potrzebie ofiarom Holokaustu (Shoah) i innym ofiarom nazistowskich prześladowań, w tym specjalne renty; zasiłki socjalne na rzecz osób spoza kraju; fundusze specjalne; oraz wykorzystanie mienia w postaci majątku, który nie ma dziedziców. Zachęcamy państwa do rozważenia tych i innych alternatywnych działań krajowych, a poza tym zachęcamy do szukania sposobów na rozwiązanie potrzeb osób, które przeżyły Holokaust.
Nieruchomości
Wiedząc, że ochrona praw własności jest zasadniczym komponentem demokratycznego społeczeństwa i zasadą prawa; Potwierdzając niewymierne szkody poniesione przez osoby i wspólnoty żydowskie w wyniku nielegalnych przejęć majątku w czasie Holokaustu (Shoah); Uznając ważność restytucji lub zrekompensowania konfiskat związanych z Holokaustem dokonanych w dobie Holokaustu w latach 1933-45 i w jego bezpośredniej konsekwencji; Wiedząc o ważności odzyskiwania nieruchomego majątku wspólnotowego i religijnego w ramach ożywiania i wzmacniania żydowskiego życia, zapewnienia mu przyszłości, wspierania potrzeb bytowych ofiar Holokaustu (Shoah), które przeżyły, jak również wspierania zachowania żydowskiego dziedzictwa kulturowego,
1. Wzywamy, by tam, gdzie nie zostało to skutecznie osiągnięte, zostały podjęte wszelkie możliwe starania na rzecz restytucji byłego żydowskiego wspólnotowego i religijnego majątku w drodze albo restytucji in rem albo rekompensaty, tak jak to będzie właściwe; i
2. Uważamy, że ważne jest, tam gdzie nie zostało to jeszcze skutecznie osiągnięte, zajęcie się prywatnymi roszczeniami ofiar Holokaustu (Shoah) dotyczącymi nieruchomości byłych właścicieli, spadkobierców lub ich następców, w drodze albo restytucji in rem albo rekompensaty, tak jak to będzie właściwe, w sprawiedliwy, wszechstronny i niedyskryminacyjny sposób, zgodny z prawem krajowym i odpowiednimi regulacjami, jak również umowami międzynarodowymi. Proces takiej restytucji lub rekompensaty powinien być szybki, prosty, dostępny, transparentny i ani uciążliwy ani kosztowny dla osoby występującej z roszczeniem; oraz zauważamy inną pozytywną legislację w tej dziedzinie.
3. Wiemy, że w niektórych państwach majątek, dla którego nie ma spadkobierców mógłby służyć jako podstawa do spełnienia potrzeb materialnych znajdujących się w potrzebie ofiar Holocaustu (Shoah) i zapewnienia ciągłej edukacji o Holokauście (Shoah), jego przyczynach i konsekwencjach.
4. Zalecamy, by tam, gdzie nie zostało to zrobione, państwa uczestniczące w Konferencji Praskiej rozważyły wdrożenie narodowych programów, które zajmowałyby się nieruchomościami skonfiskowanymi przez nazistów, faszystów i ich kolaborantów. Jeżeli i gdy zostanie ustanowiony przez Rząd Czeski Europejski Instytut Dziedzictwa Shoah w Terezinie, ułatwi on podejmowanie międzyrządowych starań na rzecz wypracowania niewiążących wytycznych i najlepszych praktyk w dziedzinie restytucji i rekompensowania bezprawnie przejętych nieruchomości, które powinny być wydane przed pierwszą rocznicą Konferencji Praskiej, a najpóźniej 30 czerwca 2010 r., z należytym uwzględnieniem odnośnych ustaw i regulacji krajowych, jak również umów międzynarodowych, a także innej pozytywnej legislacji w tym obszarze.
Cmentarze żydowskie i miejsca pochówku
Uznając, że masowa Zagłada popełniona w czasie Holokaustu (Shoah) zakończyła wielowiekowe życie społeczności żydowskiej, obejmując eksterminację tysięcy żydowskich wspólnot w dużej części Europy, pozostawiając bez opieki groby i cmentarze całych pokoleń żydowskich rodzin i wspólnot, i mając świadomość, że ludobójstwo narodu żydowskiego pozostawiło szczątki setek tysięcy zamordowanych żydowskich ofiar w nieoznaczonych masowych grobach rozrzuconych w całej środkowo-wschodniej Europie,
Wzywamy władze rządowe i miejskie, jak również społeczeństwa obywatelskie i kompetentne instytucje do zapewnienia, by te masowe groby zostały zidentyfikowane i były chronione i by cmentarze żydowskie zostały wydzielone, zachowane i chronione przed profanacją, a tam, gdzie dopuszcza to narodowe ustawodawstwo, zostały uznane za pomniki narodowe.
Dzieła sztuki skonfiskowane i zagrabione przez nazistów
Uznając, że dzieła sztuki i majątek kulturalny ofiar Holokaustu (Shoah) i innych ofiar nazistowskich prześladowań został skonfiskowany, obłożony sekwestrem i zagrabiony przez nazistów, faszystów i ich kolaborantów różnymi sposobami, takimi jak kradzież, wymuszenie i konfiskata, pod pretekstem zrzeczenia się, jak również sprzedaży wymuszonej i sprzedaży pod naciskiem w czasach Holokaustu w latach 1933-45, i w bezpośredniej jego konsekwencji, i przywołując zasady dotyczące dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów ustalone na Konferencji Waszyngtońskiej w roku 1998, które wymieniły zestaw dobrowolnych zobowiązań ze strony rządów, które opierały się na moralnej zasadzie, że dobra kultury skonfiskowane przez nazistów u ofiar Holokaustu (Shoah) powinny być zwrócone im lub ich spadkobiercom, z poszanowaniem krajowych ustaw i regulacji, jak również zobowiązań międzynarodowych, w celu osiągnięcia sprawiedliwych i rzetelnych rozwiązań,
1. Potwierdzamy nasze poparcie dla Waszyngtońskiej Konferencji w sprawie dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów i zachęcamy wszystkie strony, instytucje publiczne i prywatne oraz osoby prywatne, by również te zasady stosowały, 2. W szczególności uznając, że restytucji nie można dokonać bez wiedzy o potencjalnie zagrabionych dziełach sztuki i dobrach kultury, podkreślamy, jak ważne jest dla wszystkich zainteresowanych stron kontynuowanie i wspieranie zintensyfikowanych, systematycznych badań proweniencji, z poszanowaniem ustawodawstwa, zarówno w publicznych, jak i prywatnych archiwach, a tam, gdzie to ma znaczenie, udostępnianie wyników tych badań, wraz z ich stałymi aktualizacjami, w internecie, z poszanowaniem zasad prywatności. Tam, gdzie tego jeszcze nie zrobiono, zalecamy również ustanowienie mechanizmów pomocy osobom przedstawiającym roszczenia i innym osobom w ich staraniach,
3. Pamiętając o Zasadach Konferencji Waszyngtońskiej w sprawie dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów i biorąc pod uwagę doświadczenie zdobyte od czasu Konferencji Waszyngtońskiej, wzywamy wszystkie zainteresowane strony, aby zapewniły, by ich systemy prawne albo alternatywne procesy, uwzględniając różne tradycje lokalne, ułatwiały sprawiedliwe i rzetelne rozwiązania w odniesieniu do dzieł sztuki skonfiskowanych lub zagrabionych przez nazistów, i zapewniały niezwłoczne załatwianie roszczeń o zwrot takich dział sztuki w oparciu o fakty i zawartość merytoryczną roszczeń i wszystkich dokumentów przedstawionych przez wszystkie strony. Rządy powinny rozważać wszystkie odnośne zagadnienia przy stosowaniu różnych przepisów prawnych, które mogą przeszkodzić restytucji dzieł sztuki i dóbr kultury, w celu osiągnięcia sprawiedliwych i rzetelnych rozwiązań, jak również alternatywne rozwiązania sporów, jeżeli prawo na to pozwala.
Judaika i żydowskie dobra kultury
Uznając, że rezultatem Holokaustu (Shoah) była również masowa grabież judaików i dóbr żydowskiej kultury, w tym świętych rękopisów, przedmiotów ceremonialnych, wyposażenia synagog, jak również bibliotek, manuskryptów, archiwów i akt wspólnot żydowskich, i Świadomi, że morderstwo sześciu milionów Żydów, w tym całych wspólnot, w czasie Holokaustu (Shoah) oznaczało, że duża część tej historycznej spuścizny nie mogła być po II wojnie światowej odzyskana, i Uznając pilną potrzebę określenia sposobów osiągnięcia sprawiedliwego i rzetelnego rozwiązania problemu judaików i żydowskiego majątku kulturalnego, w wypadku którego nie można zidentyfikować pierwotnych żydowskich właścicieli lub ich spadkobierców, osób prywatnych lub prawnych, potwierdzając jednocześnie, że nie istnieje jeden uniwersalny model,
1. Zachęcamy do podejmowania i popieramy starania na rzecz identyfikacji i skatalogowania tych pozycji, które można znaleźć w archiwach, bibliotekach, muzeach i innych rządowych i pozarządowych repozytoriach, zwrotu ich do ich pierwotnych prawowitych właścicieli i innych odpowiednich osób lub instytucji zgodnie z prawem krajowym, i rozważenia dobrowolnej międzynarodowej rejestracji rękopisów Tory i innych judaików tam, gdzie to właściwe, i
2. Zachęcamy do podejmowania kroków, które zapewnią ich ochronę, spowodują udostępnienie odpowiednich materiałów uczonym, a tam gdzie właściwe i możliwe w sensie konserwacji, odzyskają święte rękopisy i ceremonialne przedmioty będące aktualnie w rękach rządowych dla użytku w synagogach, tam gdzie jest to potrzebne, i ułatwią obieg i ekspozycję tych judaików w skali międzynarodowej na bazie adekwatnych i uzgodnionych rozwiązań.
Materiały archiwalne
Podczas, gdy dostęp do dokumentów archiwalnych zarówno dla osób zgłaszających roszczenia, jak i badaczy stanowi zasadniczy bodziec dla rozwiązania kwestii własności mienia pochodzącego z czasów Holokaustu i dla zaawansowania edukacji i badań w dziedzinie Holokaustu (Shoah) i innych zbrodni nazistów,
Potwierdzając w szczególności, że badacze i społeczeństwo mają dostęp do coraz większej ilości archiwów, czego dowodem jest zawarta Umowa w sprawie archiwów Międzynarodowego Biura Poszukiwań (International Tracing Service (ITS)) w Bad Arolsen, Niemcy,
Wyrażając zadowolenie z powrotu archiwów do państw, z których terytoriów zostały one wywiezione w czasie lub w bezpośredniej konsekwencji Holokaustu (Shoah),
Zachęcamy rządy i inne organy, które utrzymują lub nadzorują odnośne archiwa, aby udostępniły je w najszerszym możliwym zakresie społeczeństwu i badaczom zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Rady ds. Archiwów, z poszanowaniem ustawodawstwa krajowego, w tym przepisów o ochronie danych osobowych, biorąc jednocześnie pod uwagę specjalne okoliczności stworzone przez czasy Holokaustu oraz potrzeby osób, które przeżyły Holokaust oraz ich rodzin, zwłaszcza w przypadkach dotyczących dokumentów, które mają swoje źródło w nazistowskich zarządzeniach i ustawach.
Miejsca edukacji, pamiątek, badań i upamiętnień
Potwierdzając ważność edukacji i upamiętnienia Holokaustu (Shoah) i innych zbrodni nazistowskich, jako wiecznej lekcji dla całej ludzkości, Uznając prymat Deklaracji Sztokholmskiej w sprawie Edukacji, Upamiętnienia i Badań Holokaustu ze stycznia 2000 r.,
Uznając, że Powszechna Deklaracja Praw Człowieka została uchwalona w znacznej części z powodu okropnych zbrodni, które miały miejsce w czasie Holokaustu, i dalej uznając Konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie Zapobiegania i Karania za Zbrodnie Ludobójstwa,
Pamiętając działania Narodów Zjednoczonych i innych ciał międzynarodowych i krajowych na rzecz ustanowienia corocznego dnia pamięci o Holokauście,
Oddając honory Grupie Roboczej ds. Międzynarodowej Współpracy w Dziedzinie Edukacji, Pamięci i Badań nad Holocaustem (ITF) z okazji dziesiątej rocznicy jej istnienia, i zachęcając państwa uczestniczące w Praskiej Konferencji do ścisłej współpracy z Grupą Roboczą, i
Odrzucając wszelkie zaprzeczenia na temat Holokaustu (Shoah) i zwalczając jego trywializację i pomniejszanie, a jednocześnie zachęcając liderów opinii publicznej do sprzeciwienia się takim zaprzeczeniom, trywializacji lub pomniejszaniu,
1. Mocno zachęcamy wszystkie państwa do popierania lub ustanowienia regularnych, corocznych ceremonii dotyczących wspomnień i upamiętnienia oraz do zachowywania pomników i innych miejsc pamięci i męczeństwa. Uważamy za rzecz ważną włączenie wszystkich osób i wszystkich narodów, które były ofiarami nazistowskiego reżimu w godne upamiętnienie ich losów,
2. Zachęcamy, traktując to jako priorytet, wszystkie państwa do włączenia edukacji na temat Holokaustu (Shoah) i innych zbrodni nazistowskich do programu nauki w ich systemach publicznej edukacji i zapewnienia finansowania szkolenia nauczycieli i wypracowania lub dostarczenia środków i materiałów wymaganych dla takiej edukacji,
3. Wierząc mocno, że międzynarodowe przepisy o prawach ludzkich odzwierciedlają ważne lekcje wyniesione z historii, i że rozumienie praw ludzkich ma zasadnicze znaczenie w przeciwstawianiu się i zapobieganiu wszelkim formom dyskryminacji rasowej, religijnej i etnicznej, w tym antysemityzmowi i nastrojom antyromskim, dzisiaj jesteśmy zaangażowani we włączenie edukacji na temat praw ludzkich do programów naszych systemów edukacyjnych. Państwa mogą rozważyć wykorzystanie wielu dodatkowych środków wsparcia takiej edukacji, w tym wykorzystania, tam gdzie to właściwe, majątków, które nie mają spadkobierców.
4. Ponieważ nadchodzi czas, w którym naocznych świadków Holokaustu (Shoah) nie będzie już wśród nas i gdy miejsca byłych nazistowskich obozów koncentracyjnych i eksterminacyjnych będą najważniejszym i niezaprzeczalnym dowodem tragedii Holokaustu (Shoah), znaczenie i integralność tych miejsc, wraz z ich ruchomymi i nieruchomymi pozostałościami, będą stanowiły fundamentalną wartość w odniesieniu do wszystkich działań dotyczących tych miejsc, i staną się szczególnie ważne dla naszej cywilizacji, a w tym, zwłaszcza edukacja przyszłych pokoleń. Dlatego apelujemy o szerokie poparcie działań konserwacyjnych w celu zachowania tych pozostałości jako świadectwa zbrodni tam popełnionych oraz pamięci i ostrzeżenia dla następnych pokoleń i tam gdzie to możliwe, rozważenie uznania ich w ustawodawstwach krajowych za pomniki.
Przyszłe działania
Mając na uwadze te cele z radością witamy i jesteśmy wdzięczni Rządowi Czeskiemu za inicjatywę ustanowienia Europejskiego Instytutu Dziedzictwa Shoah w Terezinie (Instytut Tereziński), który będzie kontynuował prace Konferencji Praskiej i Deklaracji Terezińskiej. Instytut będzie funkcjonował jako dobrowolne forum dla krajów, organizacji reprezentujących osoby, które przeżyły Holokaust (Shoah) i inne ofiary nazistów, oraz dla organizacji pozarządowych (NGO) w celu zwiększenia świadomości o Holokauście (Shoah) i promowania wydarzeń w dziedzinach objętych Konferencją i niniejszą Deklaracją, i dla rozwijania i dzielenia się najlepszymi praktykami i wytycznymi w tych dziedzinach, tak jak to wskazano w rozdziale p.t. Nieruchomości. Będzie on działał w sieci innych krajowych, europejskich i międzynarodowych instytucji, zapewniając uniknięcie dublowania prac, na przykład działań Grupy Roboczej ds. Międzynarodowej Współpracy w Dziedzinie Edukacji, Pamięci i Badań nad Holocaustem (ITF).
W ślad za przebiegiem Konferencji i Deklaracją Terezińską, Komisja Europejska oraz Prezydencja Czeska uznały znaczenie Instytutu jako jednego z Instrumentów w walce z rasizmem, ksenofobią i antysemityzmem w Europie i reszcie świata, i wezwały inne kraje i instytucje do wspierania i współpracy z tym Instytutem.
Dla ułatwienia rozpowszechniania informacji, Instytut będzie publikował regularne raporty na temat działań związanych z Deklaracją Terezińską. Instytut opracuje strony internetowe dla ułatwienia wymiany informacji, zwłaszcza w dziedzinie pochodzenia dzieł sztuki, nieruchomości, potrzeb bytowych osób, które przeżyły Holokaust, judaików i edukacji na temat Holokaustu. Pełniąc rolę usługową na rzecz wszystkich użytkowników, Instytut będzie utrzymywał i wysyłał wykazy stron internetowych Państw Uczestniczących, organizacji reprezentujących osoby, które przeżyły Holokaust (Shoah) i inne ofiary nazistów oraz sponsorujących organizacji pozarządowych, jak również stronę zawierającą spis adresów internetowych dotyczących treści związanych z Holokaustem.
Wzywamy Państwa Uczestniczące w Konferencji Praskiej do promowania i rozpowszechniania zasad Deklaracji Terezińskiej i zachęcamy te państwa, które są członkami różnych gremiów, organizacji i innych podmiotów, które podejmują zagadnienia edukacyjne, kulturalne i społeczne na całym świecie, do udzielania pomocy w rozpowszechnianiu informacji o uchwałach i zasadach dotyczących obszarów objętych Deklaracją Terezińską.
Bardziej wyczerpujący opis koncepcji Rządu Czeskiego dla Instytutu Terezińskiego oraz Wspólna Deklaracja Komisji Europejskiej i Czeskiej Prezydencji UE znajdują się na stronie internetowej Konferencji Praskiej i zostaną opublikowane w dokumentach Konferencji.
Lista Państw, które podpisały Deklarację Terezińską 1. Albania 2. Argentyna 3. Australia 4. Austria 5. Białoruś 6. Belgia 7. Bośnia i Hercegowina 8. Brazylia 9. Bułgaria 10.Kanada 11.Chorwacja 12.Cypr 13.Republika Czeska 14.Dania 15. Estonia 16. Finlandia 17. Francja 18. FYROM 19.Niemcy 20.Grecja 21.Węgry 22. Irlandia 23. Izrael 24. Włochy 25. Łotwa 26. Litwa 27. Luksemburg 28.Malta 29.Mołdawia 30.Czarnogóra 31.Holandia 32.Norwegia 33. Polska 34. Portugalia 35.Rumunia 36.Rosja 37.Słowacja 38.Słowenia 39.Hiszpania 40.Szwecja 41.Szwajcaria 42.Turcja 43.Ukraina 44.Zjednoczone Królestwo 45.Stany Zjednoczone 46.Urugwaj Stolica Apostolska (obserwator) Serbia (obserwator) (tłumaczenie robocze – Narodowy Instytu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, październik 2012)
Fiona
Ciszej nad tą trumną.
2 Lutego, 2018 - 09:47
Kiedyś słyszałem o awanturze, która wybuchła na stypie. Nie mogłem w tę historie uwierzyć.Teraz cały świat ogląda coś takiego w naszym i żydowskim wykonaniu. Chwały to nikomu nie przynosi.
Myślę, że dla obu stron najlepsza w tym wypadku byłaby cicha modlitwa.
Pozdrawiam
Witajcie, dzięki za artykuł i ciekawe komentarze
2 Lutego, 2018 - 15:04
i oczywiście zgadzam się też z jjr, tylko bardzo wątpię, że jest to możliwe.
Moim zdaniem z naszej strony tak, z pewnością potrafimy się wyciszać i poświęcać, być pełni empatii i altruizmu, ale druga strona nie będzie się modlić bez wymuszenia na nas dodatkowych płatności, bo przecież całkiem znaczące kwoty Żydom w Izraelu już płacimy od końca lat dziewięćdziesiątych.
Najlepszym dowodem na postawę Żydów jest zachowanie Żydów amerykańskich, którzy na informacje na temat niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych w Polsce, przekazaną przez Karskiego okazali całkowity brak empatii, brak zainteresowania, brak reakcji na relację o przerażającym ludobójstwie dokonywanym w Polsce, przez Niemców, również na Żydach. Ale nie ma w tym nic dziwnego, skoro ci sami Żydzi finansowali dojście do władzy i zbrojenia armii Hitlera, a potem także zbrojenia aliantów, tak na dwie strony, żeby było więcej kasy.
Przecież przede wszystkim chodzi im o pieniądze. Ich nikczemne i wraże działania zostały zapowiedziane na kongresie chyba w 2009 roku, w Brazylii, że jeśli Polacy nie wypłacą im dużych rekompensat - owe ok. 65 mld, to będą bezustannie upokarzani na arenie międzynarodowej i to właśnie z wielką konsekwencją realizują!
Od Niemców otrzymali ok. 100 mld rekompensaty, ale podobno kanclerz Szreader, właśnie w 2009 roku zapowiedział koniec płatności dla Żydów, zatem nastał czas na znalezienie innego płatnika. Tak Polska, taka przyjazna zawsze i życzliwa, a Polacy tacy naiwni i dobroduszni, nadawała się ich zdaniem doskonale na źródło finansowania Żydowskich potrzeb, a żeby to uzasadnić wymyślili sobie bajeczkę o polskim faszyzmie, o udziale narodu polskiego w mordowaniu Żydów w czasie wojny! Dlaczego nie, przecież Talmud wyraźnie określa gojów podobnie jak zwierzęta, które powinny służyć Żydom i dopuszcza wszelkie formy ich wykorzystywania, oszukiwania i szkalowania!!!
Zatem oczywiście powinniśmy się modlić, w ciszy, ale także w ciszy równolegle przygotowywać się do odparcia frontalnego ataku tych pazernych i nienasyconych polakożerców! Niech nikt nie sądzi, że taka sprawa przejdzie łagodnie i bez echa! Mamy dość płacenia na innych, bycia tanią siłą roboczą, finansowania własnych i zagranicznych złodziei i manipulantów, mamy dość bycia narodem który cały czas komuś coś jest winien, musi zaczekać, musi rozumieć itd.! Już nie!
Cognoscetis veritatem, et veritas liberabit vos --- Poznajcie prawdę, a prawda was wyzwoli.
czara goryczy
2 Lutego, 2018 - 19:30
Bardzo ciekawy i ,wydaje mi sie, obiektywny artykul o polsko-zydowskich stosunkach.
Inne kraje musza obstawiac i chronic zydowskie przedszkola, zydowskie synagogi, zydowskie szkoly - bo antysemityzm szerzy sie w tych krajach na wysoka skale.
U nas w szkolach dzieci ucza sie wspolczucia i szacunku w stosunku do Zydow, my mamy teatry zydowskie, my mamy przeglady piosenek zydowskich, w miastach naszych znajduje sie wiele pomnikow upamietniajacych wojenna gehenne.Wielu artystow pochodzenia zydowskiego jest wprost przez nas kochanych np. J.Tuwim czy E.Demarczyk.
Polska szanuje Zydow - mimo wspolpracy zydowskiej z okupantem (szczegolnie tym rosyjskim). To co sie wokol nas teraz wyprawia to zaiste czara goryczy
Polska byla przez wieki przyjazna Zydom, teraz Izrael sam przyczynia sie do fali antysemityzmu.
pozdrawiam
Gosia
Tak nadchodzi przełom...
3 Lutego, 2018 - 07:54
Tak nadchodzi przełom. Wszystko niestety będzie zależeć o oceny z pozycji amerykańskiego imperium. jeśli Trump uzna, że może i powinien przeciwstawić się rosyjsko-niemieckiemu zbliżeniu korzystając z wzmocnionej Polski, to wszystko będzie OK. Jeśli odda Europę bez walki, to nas nie będzie...