"Niesprawiedliwość" - felieton Waldemara Łysiaka

Napisałaś, cyt.: Autor zaczyna od wysokiego "C", czyli od słów św. Augustyna: "Sprawiedliwości musi się stać zadość, choćby miał zginąć świat [Pereas mundus, fiat iustitia!]" oraz od słów Chrystusa: "Błogosławieni, którzy pragną sprawiedliwości (...). Niesprawiedliwi nie wejdą do królestwa niebieskiego".

Łysiak zaczął od wysokiego „C”, a Ty jeszcze wyżej, bo od „Cis”. Zafascynowałaś się bowiem… hipokrytą Łysiakiem. Ja już od dawna wiem, kto to jest ten Waldemar Łysiak i unikam brania do rąk jego „dzieł”. Dlaczego hipokryta? Ano dlatego, że Łysiak z jednej strony „żongluje” cytatami słów św. Augustyna i cytatami z Pisma Świętego – grając bolejącego katolika, a z drugiej strony „dokopuje” osobom duchownym, którym nie można nic zarzucić pod względem etycznym i moralnym.

Otóż Waldemar Łysiak w swej książce pt. „Salon” zaatakował również ojca Tadeusza Rydzyka. Zdaniem W. Łysiaka, cyt. "o. T. Rydzyk sprzeniewierzył pieniądze wpłacane na stocznie gdańską, wyciera sobie „gębę” Maryją , jest prorosyjski, promuje szemrane postacie w tym konfidentów bezpieki (Wielgusa), zwalcza lustracje. Kult rydzyka wśród moherowych beretów ma zatruwać polską duszę". Jedno oszczerstwo „poganiane” jest drugim, a drugie trzecim itd. Taki to z niego pisarz historyczny, jak ze mnie astronauta. Nie mogę jemu wierzyć, że rozpisując się na temat II RP i gen. Sikorskiego… znowu nie konfabuluje.

Dalej napisałaś, cyt. „(…) a Polska się rozwija, choć zbyt wolno” . Totalna bzdura!!! Gdybyś napisała, że Polska się zwija…, to miałabyś rację. Nawet zarządzany przez platformersów Główny Urząd Statystyczny w swych rocznikach nie odważył się manipulować danymi. Jedynie sygnalizują, że bezrobocie maleje. Ale nie dodali, że maleje nie dlatego, iż przybywa miejsc pracy, ale z powodu fali emigracji młodych, - głównie do Wlk. Brytanii, których urzędy pracy nie mają zarejestrowanych jako bezrobotnych. 

Pozdrawiam,

Jeszcze większym cieniem na postaci Sikorskiego kładzie się jego postawa i w konsekwencji zaszczucie gen. (byłego pułkownika) Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego. Sikorski et consorces, poprzez swoje postępowanie, doprowadzili do samobójczej śmierci tego wybitnego patrioty i nieprzeciętnego człowieka. Wspaniała, niesłychanie barwna i wielowymiarowa postać, zainteresowanych odsyłam do bogatej literatury z epoki.

Tu jedynie skopiuję małą, wyszperaną w sieci anegdotę o Wieniawie, zaczerpniętą z serwisu jpilsudski.org:

W Mroczkowie koło Opoczna, we dworze u zaprzyjaźnionych z Długoszowskimi Państwa Libiszowskich, także herbu Wieniawa, odbywał się latem wieczorowy raut na świeżym powietrzu, nad stawem. Wszyscy ubrani byli wieczorowo. Ponieważ dzieci wiedziały, że pan generał lubi się bawić z nimi, więc starszy syn Państwa Libiszowskich, ok. 10-letni wtedy, zapytał Wieniawę:
- Czy to prawda, że wujek spełnia prośby dzieci?
- Tak, oczywiście, spełniam prośby dzieci - odparł wujek Długoszowski.
- I gdybym miał jakieś życzenie, to wujek je by spełnił?
- Tak, powiedziałem przecież, że nie odmawiam dzieciom.
- To niech wujek wejdzie dla nas do stawu! - padło życzenie.
Wieniawa wszedł bez namysłu do stawu ku uciesze dzieci i zdziwieniu dorosłych. Zapytał chłopca po chwili, czy już może wyjść, bo garnitur robi mu się coraz cięższy. Chłopiec zezwolił i Wieniawa ociekający wodą wyszedł ze stawu. Wtedy przerażony chłopiec zapytał: - Dlaczego wujek to zrobił, ja przecież żartowałem.
A wujek odparł mu:
- Dałem ci słowo, że spełnię twoje życzenie. Nie mogłem postąpić inaczej. Zapamiętaj na całe życie, jeżeli dasz komuś słowo, że coś zrobisz, zrób to honorowo, choćby bardzo bolało.

pozdr...

/benjamin