Widacki pod zamgloną lupą

Maciej Duda opisuje dziś w Newsweeku prawdopodobne problemy lustracyjne mec. Jana Widackiego.

Duda nie czytał jednak teczki Widackiego. Oparł się na wersji prokuratora Biura Lustracyjnego z Krakowa, a nie pofatygował się do archiwum IPN w Katowicach. Szkoda, bo są tam znacznie ciekawsze wątki. 

Na trop dokumentów, które świadczyły o pracy Widackiego w Wyższej Szkole Oficerskiej w Legionowie wpadł w ubiegłym roku dr Adam Dziuba IPN w Katowicach, który przygotowuje pracę nt. inwigilacji środowiska naukowego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Z ustaleń SB wynikało, że w sierpniu 1980 r. Widacki wstąpił do „S" i jednocześnie zrezygnował z prowadzenia zajęć w WSO w Legionowie (miał tam pół etatu) .

Mjr Goraj w notatce służbowej z listopada 1981 r. pisał, że >>Widacki, jako rzecznik dyscyplinarny „S" posiada szereg znajomości prywatnych wśród pracowników KW MO i MSW. Był wówczas konsultantem Wydziału Kryminalnego KW MO. Zarówno w rozmowach służbowych jak i prywatnych uzyskiwał szereg wiadomości o funkcjonariuszach SB i MO, które zdaniem Goraja, miał przekazywać ogniwom „S"<<.

Widacki należał do aktywnych członków „S", pełnił funkcję rzecznika dyscyplinarnego. Po wprowadzeniu stanu wojennego na znak protestu oddał legitymację partyjną. Nosił też w klapie znaczek z orłem w koronie, co dało mu tanią popularność.

Jako, że prowadził także zajęcia na UJ, spotykał się w Krakowie z opozycyjnie nastawionymi pracownikami naukowymi, brał udział w nieformalnych spotkaniach aktywu byłej „S" w klubie „Convivium".

Zapewne jeszcze przed wszczęciem Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia "Naukowiec", w 1983 roku którym Widackiego objęto, skierował do władz uczelni zażalenie na tryb postępowania Komisji Dyscyplinarnej UŚl rozpatrującej w listopadzie 1982 r. sprawy studentów WPiA, którzy wzięli udział w demonstracji 13 maja 1982 r.

W zażaleniu zarzucił komisji niekompetencję i brak rzecznika obrony oraz brak podstaw do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego. W styczniu 1983 r. na posiedzeniu RW 25 I 1983 r. usiłował wnieść sprawę komisji do porządku obrad .
1982 do 31 sierpnia 1984 r. prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji. Zrezygnował w wyniku nacisków SB na władze wydziału i uczelni.

Latem 1984 r. z Widackim przeprowadzono rozmowę ostrzegawczą. Oświadczył, że nie prowadził, ani też prowadzić nie zamierza żadnej działalności politycznej, zajmuje się nauką. Poinformował, że przenosi się na KUL. Ostrzeżono go jednak przed podjęciem negatywnych inicjatyw .
24 lipca 1984 r. Konstakt Słuzbowy (KS)  „ZL" poinformował w rozmowie funkcjonariusza SB, że Widacki od nowego roku akademickiego 1984/1985 podejmie pracę na KUL. Potwierdziły to także władze uczelni.

W tej sytuacji czynności miały się ograniczyć do przeprowadzenia rozmowy ostrzegawczej .
Postawa zajęta przez Widackiego w czasie rozmowy ostrzegawczej, jak skuteczność działań SB, stanowiły podstawę do zakończenia sprawy kryptonim "Naukowiec".

Jak pisał funkcjonariusz „w tym konkretnym przypadku rozmowa przeprowadzona z władzami uczelni spowodowała odsunięcie figuranta od pełnienie odpowiedzialnego stanowiska [...] kolejna bezpośrednia rozmowa z figurantem wpłynęła pozytywnie na w/wym. gdyż figurant z obawy o utratę prestiżu naukowca i stanowiska pracy, zobowiązał się do zaniechania prowadzenia działalności o negatywnym wydźwięku politycznym" .