Czekając na wagon nr. 13

    Sobotnia noc, Kielce godzina 0:33. Z dworca rusza nocny pociąg relacji Warszawa Wschodnia - Krynica/Zakopane.

 - MASZ JESZCZE DWIE MINUTY, NIE RÓB TEGO !

  Stoisz sama w odludnym miejscu na torowisku za osiedlowymi garażami, skryta za krzakiem.

- NIE RÓB TEGO !

  Słyszysz nadjeżdżający pociąg, jest tuż za zakrętem, masz jeszcze minutę. Kładziesz się na tory, dotykając szyją zimnej jak grób szyny. Drżą tory, pociąg nabiera prędkości.

-  20 SEKUNT, NIE RÓB TEGO !

  Widzisz już światła lokomotywy, dudnią szyny, klakson i szczęk hamulców. Zamykasz oczy ... na zawsze ...

- DLACZEGO TO ZROBIŁAŚ ?

                                                      *

  Mając w kieszeni bilet na sobotni pociąg do Zakopanego w wagonie numer 13 miałem jakieś bliżej nieokreślone przeczucie i niepokój. Urozmaicałem sobie podróż lekturą książki lub też drzemiąc. Pociąg punktualnie o godzinie 0:33 ruszył z opustoszałego dworca w Kielcach.

  Po dwóch minutach gwałtowne hamowanie, długi postój. W międzyczasie przejeżdża po sąsiednim torze pociąg towarowy. Mija kwadrans  ...

Krzyki obok składu pociągu, jacyś ludzie biegają z latarkami. Zakładam buty i idę na korytarz. Otwieram okno i widzę funkcjonariuszy Służby Ochrony Kolei.  Pytam :

- Co się stało ?

- Jakaś kobieta rzuciła się na tory, leży pod następny wagonem bez głowy.

  Przyjeżdża karetka i policja. Słyszę rozmowę :

- Gdzie jest głowa ?

  Wchodzę do przedziału, widzę światła latarek po stronie mojego przedziału. Otwieram okno, tuż po oknem leży ... Odwracam wzrok, robi mi się niedobrze ... zobaczyłem twarz pięknej kobiety z rozwianymi włosami ... była to fryzura sprzed kilku wcześniejszych godzin prosto od fryzjera.  Wstrząsnęło mną ... przyjrzałem się jeszcze raz ... Przepiękna twarz jakby spała ...

- DLACZEGO TO ZROBIŁAŚ ?