Ty i ja teatry to są dwa, życie to nie teatr
Gdyby żył miałby 72 lata.
Nie zestarzeje sie już nigdy zakonserwowany przedwczesną tragiczną śmiercią.
Zafascynowany i afirmujący życie i świat a jakże z niego wobcowany.
30 lat temu zmarł Edward Stachura.
Odrzucał konwencje mieszczańskiego życia i świat koterii literackich.
Był samotnym wędrowcem pojmującym życie jako wieczną tułaczkę i ciągłe poszukiwanie własnej tożsamosci.
Wyobcowanie, metafizyczne cierpienie zaczyęły w jego twórczości dominować, zwłaszcza gdy ujawniły się zaburzenia psychiczne poety .
Ucieczką przed lękami stało się dla Stachury podróżowanie.
Nadwrażliwy, egzaltowany, czułostkowy, nadmiernie skupiony na sobie, nie potrafił znaleźć swojego miejsca w świecie, w którym - jak pisał - "tylko lichwa, handel, interesy, giełda, rachunki, konta, banki, odliczanie, odmierzanie, konkurencja, rywalizacja, eksploatacja, deptanie, miażdżenie słabszych, płaszczenie się przed silniejszymi, walka".
24 lipca 1979 roku popełnił samobójstwo.
"Umieram
za winy moje i niewinność moją
za brak, który czuję każdą cząstką ciała i każdą cząstką duszy
(...)
bo nawet obłęd nie został mi zaoszczędzony
bo wszystko mnie boli straszliwie
bo duszę się w tej klatce
bo samotna jest dusza moja aż do śmierci
bo kończy się w porę ostatni papier i już tylko krok i niech
Żyje Życie
bo stanąłem na początku, bo pociągnął mnie ojciec i stanę na końcu
i nie skosztuję śmierci."
http://info.wiara.pl/doc/298473.30-lat-temu-zmarl-Edward-Stachura
http://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Stachura
-"Musisz mi pomóc, musisz mi pomóc,
Swoją miłością musisz mi pomóc;
Musisz pokochać mnie więcej,
Żebym się nie mógł w głęboką wodę
Rzucić!-"
-"Życie to jest teatr, mówisz ciągle, opowiadasz;
Maski coraz inne, coraz mylne się nakłada;
Wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra
Przy otwartych i zamkniętych drzwiach.
To jest gra." -
Źródło: Życie to nie teatr
- "Mówiłaś: nigdy nigdy nikt i nic
rozdzielić w życiu nas nie zdoła
Mówiłem: zawsze zawsze będę żyć
potężnie zawsze żyć, bo kocham.
Skończyło się
Miało wiecznie trwać
Skończyło się
już nie ma cię
ach jak szkoda nas
już nie ma mnie" -
Wspominam i serce pęka.
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 3388 odsłon
Komentarze
Re: Ty i ja teatry to są dwa, życie to nie teatr
28 Lipca, 2009 - 18:47
I ten bardzo popularny:
"Człowiek Człowiekowi"
Człowiek człowiekowi wilkiem
Człowiek człowiekowi strykiem
Lecz ty się nie daj zgnębić
Lecz ty się nie daj spętlić
Człowiek człowiekowi szpadą
Człowiek człowiekowi zdradą
Lecz ty się nie daj zgładzić
Lecz ty się nie daj zdradzić
Człowiek człowiekowi pumą
Człowiek człowiekowi dżumą
Lecz ty się nie daj pumie
Lecz ty się nie daj dżumie
Człowiek człowiekowi łomem
Człowiek człowiekowi gromem
Lecz ty się nie daj zgłuszyć
Lecz ty się nie daj skruszyć
Człowiek człowiekowi wilkiem
Lecz ty się nie daj zwilczyć
Człowiek człowiekowi bliźnim
Z bliźnim się możesz zabliźnić
Pozdr.
...Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety
Rozdaję wokoło i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną. K.Wierzyński
...Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety
Rozdaję wokoło i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną. K.Wierzyński
Re: Ty i ja teatry to są dwa, życie to nie teatr
29 Lipca, 2009 - 00:22
Dwieście dwadzieścia gwiazdek, Kryseczko, za przypomnienie tak ważnego dla mnie (i nie tylko dla mnie) poety. Przed laty czytałem go z rozpalonym czołem i policzkami. To natchniona poezja, mocna, lapidarna, nieomylnie celna. To samo sądzę o jego prozie, którą przeczytałem od deski do deski. Byłem i wciąż jestem bardzo przejęty jego twórczością. Znam też Gałązkę Jabłoni (jego żonę), z którą wiele przegadałem o jego twórczości. Mimo bolesnych wspomnień mówi o nim bardzo spokojnie, ładnie i z jakąś - no tak miłością.
Piotr W.
Piotr W.
]]>Długa Rozmowa]]>
]]>Foto-NETART]]>