Na pianino też paragraf znajdziemy

Obserwując zachowanie PO i pełzających u jej stóp wyrobników medialnych w atakowaniu Kaczyńskiego można śmiało powiedzieć - i tak żle i tak niedobrze.
Słuchając komentarzy polityków - naganiaczy PO i swołoczy medialnej do orędzia skierowanego przez Jarosława Kaczyńskiego do Rosjan – zastanawiam się, co właściwie musiałby powiedzieć i zrobić kandydat PiS na prezydenta, jak stanąć, siedzieć a może się położyć aby nie zostać zganionym i wyśmianym przez awanturników PO i wspierających ich cyngli.

Jaki garnitur i jakiego koloru winien założyc JK a może wystąpić w stroju Adama, by trafić w europejskie gusta światłych i nowoczesnych modernizatorów IIIRP w kierunku krajów IIIświata.
Czy ma się usmiechnąć delikatnie a może rozpłakać?
Nie, płakać nie wolno i czarny garnitur też niewskazany, bo to przecież wykorzystywanie tragedii smoleńskiej.
Usmiechać się i to w granatowym ubraniu?
Ależ skąd.
To bezczeszczenie żałoby.
A może nic nie mówić?
Też nie, bo to lekceważenie wyborców zwłaszcza tych, którzy stoją jak mu razem z cynglami za Broniem.
Jakby na to nie patrzeć, nie ma wyjścia.
Kij stoi zawsze gotowy do uderzenia jedynie słusznego wroga "nowoczesnej" Polski, cokolwiek by Kaczyński nie powiedział i tak będzie żle.

Nawet to pianino...
Dlaczego ono stało za prezesem Kaczyńskim a nie przed.
Gdyby stało przed, to powinno stać za.
A te nuty to nie za nisko stały na tym pianinie z tyłu, które powinno być z przodu?
I te okulary na oczach prezesa...dlaczego spadały na nos a nie unosiły sie w górę?
I dlaczego nie były koloru czarnego skoro jest żałoba tylko jakieś takie kolorowe były, hę?
No i ten imbryk....dlaczego on a nie samowar z rosyjskim czajem?
I dlaczego ten imbryk stał na stoliku a nie pod stolikiem?
I ten wazon, dlaczego i po co tam stał?
Dlaczego ta zarówka w tej lampce była 40W a nie 200W, pewnie prezes Kaczyński coś ukrywał.
Może kota w żałobnym worku chował jak to napisał "dobrze" IIIRP życzący Kuczyński.
A może dwa albo i trzy koty i jedenego psa?
Wiadomo to?
Przecież JK to człowiek tysiąca twarzy.
I dlaczego grzywkę miał nie na tę stronę jak salonowszczyzna ustaliła?
Cie choroba, a miał wogóle grzywkę?
Bo jeśli nie miał to skandal europejski, żeby nie poiedziec światowy.
I dlaczego butów nie było widać, przecież chcieliśmy sprawdzić czy ma dobrze sznurówki zawiązane i skarpety odpowiednie, bo od tego zależy dobrobyt Polski i każdego z nas oddzielnie.
Pewnie miał dwa lewe buty i dlatego nie pokazał a może trampki założył albo kolorowe sandałki.
A może nóg nie umył i paznokci nie obciął?

Krytyka wyrobników medialnych, szukających dziury w całym wypływa nie z tego, co powiedział Kaczyński, ale z tego, że to mówił właśnie on, wróg ludu nr.1.

A oto przykład niebywałej wprost "inteligencji" zabalsamowanej botoksem blondynki i jej przenikliwe zapytania, jej godny podziwu upór w dążeniu do prawdy.

Monika Olejnik: Paweł Poncyljusz był gościem Radia ZET, dziękuję bardzo.

Paweł Poncyljusz: Dziękuję bardzo.

Monika Olejnik: A jeszcze z tym pianinem chciałam się dowiedzieć dlaczego pianino stało za prezesem, w czasie przesłania wczorajszego.

Paweł Poncyljusz: No taki sam mebel jak wiele innych w polskich domach. U mnie w domu akurat stoi pianino, bo moja najstarsza córka gra na pianinie i pewnie jakbym sobie robił jakieś, jakiś materiał to też bym chciał tak nobliwie wyglądać.

Monika Olejnik: A prezes gra?

Paweł Poncyljusz: ale nie gram na pianinie.

Monika Olejnik: A prezes?

Paweł Poncyljusz: Albo jedynie to „Odę do młodości” potrafię wystukać.

Monika Olejnik: Ja wiem, a prezes gra?

Paweł Poncyljusz: Nie sądzę. Ale to, ojej no co, w wielu domach mamy pianino.

Monika Olejnik: No nie, ale pytam się po prostu.

Paweł Poncyljusz: Nie, no w wielu domach stoją pianina, niestety nie mamy

Monika Olejnik: Nieużywane.

Paweł Poncyljusz: Znaczy, nie, no może jest, przecież pani dobrze wie, że to była scenografia, nie ma takiego pomieszczenia.

Monika Olejnik: Czyli to nie było w domu prezesa

Paweł Poncyljusz: Uspokajam, że nie było to w domu u prezesa.

Monika Olejnik: Czyli ten czajniczek był nieprawdziwy, to nie prezesa?

Paweł Poncyljusz: Nie, no czajniczek był prawdziwy.

Monika Olejnik: Ten wazon, ale ten wazon też nie prezesa?

Paweł Poncyljusz: Wszystko prawdziwe.

Monika Olejnik: I to pianino też nie było prezesa?

Paweł Poncyljusz: Wszystko prawdziwe pani redaktor.

Monika Olejnik: Ale nie prezesa?

Paweł Poncyljusz: No nie sądzę żeby było to prezesa, no pani redaktor, no pani trochę tak, jak mój syn czasami, jak był jeszcze mały to mówił ojej, kogoś zabili, a ja go już widzę w następnym filmie, ojej, to on żyje naprawdę. Pani tak trochę zadaje takie pytania.

Monika Olejnik: Nie, nie jestem zdziwiona, że to nie było w domu, tylko że to była scenografia, że to wszystko było atrapą.

Paweł Poncyljusz: No nie atrapą, bo to pianino było z klawiszami i pewnie ze strunami, chociaż nie zaglądałem tam do pudła rezonansowego.

Monika Olejnik: Czyli nigdy nic nie wiadomo, dziękuję bardzo Paweł Poncyljusz

Paweł Poncyljusz: Pianino było prawdziwe

Monika Olejnik: był gościem Radia ZET.

Nieroby z PO i swołocz medialna na wszystko paragraf znajdzie, nawet na pianino.
A jeśli paragraf nie wystarczy, to zawsze kij baseballowy w pogotowiu mają a i Bolka z szafy wyciagną i swoimi poradami służy zawsze zwarty i gotowy straszny dziadziunio Bartoszewski, doświadzczony z kilkudzięsieciletnią praktyką pedofil i nekrofil .

http://www.radiozet.pl/Programy/Gosc-Radia-ZET/Pawel-Poncyljusz