Ekspert TVNowski i Polsatu

Stanisław Ciosek, aparatczyk nieboszczki PZPR, uchodzący za beton komunistyczny, dzisiaj gwiazda TVN24 i Polsatu a ostatnio nawet częsty bywalec info3 robi za eksperta i drogowskaz dla Polaków - jak pokochać i pojednać sie z władzą Rosji.
Celowo piszę " z władzą Rosji ", bo nikt przy zdrowych zmysłach nie ma pretensji do zwykłych obywateli Rosji znajdujących się pod ciężkim buciorem KGBowca Putina.
Nikt z nas nie ma żalu do przeciętnego Rosjanina czy Rosjanki, którzy nie wiedzą co to jest prawdziwa demokracja i prawdziwa wolność słowa i w obawie o swoje życie wybierają milczącą aprobatę dla KGBowskich netod rządzenia Rosją przez Putina.
Milczą, bo wiedzą czym kończy się jakiekolwiek podniesienie głowy czy ręki na władzę Rosji.
Milczą bo wiedzą jak skończył Litwinienko, Politkowska, Juszczenko, wiedzą kto był sprawcą zamachów w Moskwie, jak było w teatrze czy w szkole w Osetii.
Oni milczą, bo chcą żyć.

Ja nie będę milczeć i pytam - skąd ten powrót do preszłości?
Skąd ta miłość do poskomucha Cioska?
Co to za "ikona" ekspercka?
Z biografii komucha Cioska wynika, że z dyplomacją ma on tyle wspólnego co Rosja z demokracją.
Ciosek to miłośnik komunizmu, PZPR-u i ZSRR.
Ciosek to partyjniak, który wszystko co osiagnął zawdzięcza PZPR i jej naczalstwu w ZSRR.

Z niego taki ekspert jak z niejednej "ikony" TVN jak np.Rutkowski czy Weronika Pazura.
Ale cóż, jaki rodowód mediów takie i "ikony".

A oto skrót kariery komunistycznej towarzysza Cioska - gwiazdy TVN i TVN24 i Polsatu.

Urodził się 2 maja 1939 r. w Pawłowicach w rodzinie nauczycielskiej.

W 1959 r. został członkiem PZPR.

Dwa lata później ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Sopocie.

Rozpoczętą w trakcie studiów pracę w aparacie Zrzeszenia Studentów Polskich, kontynuował również po zakończeniu nauki.

Początkowo pełnił funkcję sekretarza Komitetu Wykonawczego Rady Naczelnej Zrzeszenia Studentów Polskich. W następnych latach był jej wiceprzewodniczącym, a od 1969 r. do 1973 r. przewodniczącym.

W latach 1973-1975 stał na czele Rady Głównej Federacji Socjalistycznych Związków Młodzieży Polskiej.

W 1971 r. został zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR.

Od 1972 r. do 1985 r. był posłem na Sejm.

W wieku 36 lat mianowany został I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze.

W listopadzie 1980 r. powrócił do Warszawy na stanowisko ministra ds. współpracy ze związkami zawodowymi. W rządzie pozostawał do roku 1985, przez rok kierując jednocześnie ministerstwem pracy, płac i spraw socjalnych.

Po powołaniu gabinetu Zbigniewa Messnera został kierownikiem Wydziału Społeczno-Prawnego KC PZPR.

W lipcu 1986 r. został sekretarzem KC, obejmując również stanowisko przewodniczącego Komisji Prawa i Praworządności oraz Zdrowia Moralnego KC PZPR.

Od stycznia 1988 r. był sekretarzem generalnym Rady Krajowej PRON.

W czerwcu 1988 r. objął funkcję zastępcy członka Biura Politycznego KC, a w grudniu tego roku został jego członkiem.

W rozmowach poprzedzających Okrągły Stół, a także w trakcie jego obrad, był jedną z najważniejszych postaci, uczestnikiem poufnych spotkań i negocjacji.

Kandydując z listy krajowej w wyborach z 4 czerwca 1989 r. poniósł porażkę.

W listopadzie 1989 r. został ambasadorem Polski w Moskwie. Funkcję tę pełnił do 1996 r.

Po powrocie do kraju był doradcą prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego ds. międzynarodowych.

http://www.11listopada1918.pl/?q=node/253