Czarny anioł

Przez sine niebo czarny ptak leci Nie to nie ptak jest to anioł śmierci Ma białe skrzydła z gęsiego pierza A pysk ma taki jak pysk u zwierza Siedem guzików ma u surduta A dusza jego jadem zatruta Rąk czternaścioro ma u tułowia Na jednej głowie ma dwa wodogłowia Ma uszu szesnaście ma czterdzieści nosów A skrzydła jego potwornie łopocą potwornie łopocą A skrzydła jego wielce szatańskie Lecz choć on czarny toć anioł pański. Objawienie estrady, czarny anioł - Ewa Demarczyk. Miała niewiele ponad 20 lat, gdy zstąpiła na estradę i mrocznym, charakterystycznym głosem zaczęła czarować widownię: „Grand Valse Brillant” „Groszki i róże”, „Rebeka”, „Karuzela z madonnami”. Na festiwalu w Opolu w 1963 r. zgarnęła wszystkie nagrody. Miała to „coś”, co sprawiło, że studentka krakowskiej PWST stała się gwiazdą „Piwnicy pod Baranami”. Na jej koncerty przychodziły tłumy, które milkły, gdy pojawiała się na scenie. W obowiązkowej czerni, za całą ozdobę mając spojrzenie wielkich, mocno umalowanych oczu. „Druga Edith Piaf”, mówiono o niej. Sam dyrektor paryskiej Olimpii klęczał przed nią, by dla niego śpiewała. Olśniła publiczność Paryża. Zresztą na całym świecie podnosiła widzów do owacji na stojąco. W 1966 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Karierę rozpoczęła w 1961 w studenckim kabarecie Akademii Medycznej w Krakowie "Cyrulik", skąd w 1962 przeszła do kabaretu "Piwnica pod Baranami", gdzie nawiązała współpracę z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym. W 1963 wystąpiła na I Krajowym Festiwalu Piosenki w Opolu śpiewając Karuzelę z madonnami (sł. Miron Białoszewski), Czarne anioły (sł. Wiesław Dymny) i Taki pejzaż (sł. Andrzej Szmidt), wzbudzając entuzjazm krytyki i publiczności. W 1964 na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie zdobyła drugą nagrodę za Grande Valse Brillante (sł. Julian Tuwim). Jednocześnie występowała za granicą, m.in. w paryskiej Olympii, w Genewie z okazji XX-lecia ONZ, w Szwecji i Belgii. W 1966 nawiązała współpracę z kompozytorem Andrzejem Zaryckim, a w 1976 przestała występować w Piwnicy pod Baranami. W 1986 rozpoczął działalność Państwowy Teatr Muzyki i Poezji Teatr Ewy Demarczyk, a od 2001 po wielu problemach funkcjonuje stowarzyszenie pod tą nazwą. Występy w Paryżu zapoczątkowały jej karierę na całym świecie (m.in. USA, Niemcy, Szwecja, Belgia, Wielka Brytania, Francja, Japonia, Australia, Kanada, Izrael, Brazylia, ZSRR) . Gościły ją takie znakomite estrady, jak: Carnegie Hall w Nowym Jorku, Chicago Theatre, Queen Elisabeth Hall w Londynie, Theatre Cocoon w Tokio, Le Theatre du Forum des Halles w Paryżu, Sala im. Nobla w Sztokholmie, Teatr Wielki w Warszawie. Ewa Demarczyk - Karuzela z Madonnami (1966). Ewa Demarczyk, Grande Valse Brillante A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do Tomaszowa? Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza trwa wrześniowa... Masz takie oczy zielone Zielone jak letni wiatr Zaczarowanych lasów I zaczarowanych malw.... Jaki śmieszny jesteś pod oknem, gdy zapada chłodny zmierzch, a nad miastem chmury ogromne, i za chwilę pewnie będzie padał deszcz... ... Na moście w Avignon Las nocą rośnie. Otchłań otwiera usta ogromne, chłonie i ssie. Przeszli, przepadli; dym tylko dusi i krzyk wysoki we mgle, we mgle. Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne - obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi. Jeno odmień czas kaleki, zakryj groby płaszczem rzeki, zetrzyj z włosów pył bitewny, tych lat gniewnych czarny pył "Wiosenna noc w starym Krakowie" Wiosenna noc, śliczna dziewczyna Z księżycem w włosach idzie ulicami, Spać nie pozwala starym kamienicom, Zadziwia bramy cichymi szeptami. Wiosenna noc w Starym Krakowie Tutaj milicjant kwiaty ma Pustą ulicą płyną melodie Na okarynie ktoś cicho gra. Wiosenna noc zmienia to miasto, Jak wróżka w starej bajce gdzieś, Zaczarowaną jedzie dorożką Sam mistrz Gałczyński przez A-B. Z pomników starych spada patyna Śpiewają idąc srebrnymi Plantami I noc wiosenna piosenką wita Mroczna „Piwnica pod Baranami”. Wiosenna noc w Starym Krakowie Tutaj milicjant kwiaty ma Pustą ulicą płyną melodie Na okarynie ktoś cicho gra. Wiosenna noc zmienia to miasto, Jak wróżka w starej bajce gdzieś, Zaczarowaną jedzie dorożką Sam mistrz Gałczyński przez A-B. Idziesz spacerem i sam nie wierzysz, Może marzenia to są i sny, Ulicą idzie smutna dziewczyna, W oczach jej błyszczą dwie, duże łzy. Wiosenna nocy, czyż nie potrafisz, W tym najpiękniejszym ze wszystkich miast W bajkę zamienić małej miłości Ten jeden, tylko jedyny raz. I kiedy miastem jedzie Gałczyński I kamieniczki stare śpią, Pozwalasz padać na bruk ulicy Niezapomnianym, dziewczęcym łzom Tej piosenki nie znalazłam w sieci. Co robi teraz? Nie wiadomo. Wywiadów zawsze unikała jak ognia. Nigdy nie chciała być osobą publiczną. Ma obawy, że i tak nie napisze się o niej prawdy – twierdzą jej znajomi. Dziennikarzy odprawiała z kwitkiem, ale czasem, wyjątkowo, godziła się po występie na krótką rozmowę z wielbicielami jej talentu. Jeszcze w 2000 r. dawała koncerty, np. w Krakowie, Gdańsku. Potem śpiewała coraz bardziej nieregularnie. Czy nadal mieszka w Wieliczce, w domu z ogrodem – nie wiadomo. Czy jest nadzieja, że o niej jeszcze usłyszymy? ]]>http://www.ewa-demarczyk.republika.pl/Artykuly/michalski.htm]]> ]]>http://pl.wikipedia.org/wiki/Ewa_Demarczyk]]> ]]>http://www.kobieta.pl/gwiazdy/emocje/zobacz/artykul/ewa-demarczyk-wielka...]]>