Sprawa Wolszczana czy Piwowskiego jest w dużej mierze oczywista, jak jednak oceniać po latach wybryki Jerzego Pomianowskiego?

Blokowana od 1992 roku lustracja w 2008 roku ma formę, w której zwykły obywatel nie ma swobodnego dostępu do akt i musi się zdać na światłych pośredników Dziennikarzy i Naukowców. Oni decydują jakimi torami idzie lustracja.

Chciałbym przedstawić Państwu bardzo niejednoznaczną recenzję, której "zlustrowanie" wydaje mi się o wiele ważniejsze, w kontekście wiedzy na temat "antropologii" ujarzmienia narodu polskiego przez ZSRR, niż tytułowe dwa przypadki.Autorem recenzji jest twórca Nowej Polszy, tłumacz Archipelagu Gułag człowiek mający ogromne zasługi w dialogu polsko - rosyjskim. Jerzy Pomianowski we wstępie do polskiego wydania z 1961 roku, ocenzurowanej "Armii Konnej", Izaaka Babla pisze "Babel czuł znaczenie słowa internacjonalizm. W przeraźliwym i wspaniałym opowiadaniu Iwan pisze jak zobaczył brata w polskim żołnierzu, walającym się na miedzy wśród stratowanych pól".

A teraz przytoczą fragment tej "internacjonalistycznej" sytuacji z omawianego opowiadania.

"Objuczony siodłem, szedłem wijącą się ścieżka i zatrzymałem się na zakręcie dla załatwienia potrzeby fizjologicznej. Kiedy skończyłem i zapinałem rozporek, poczułem że cos mi pryska na rekę. Zapaliłem latarke kieszonkową, odwróciłem się i ujrzałem na ziemi, martwego żołnierza polskiego, oblanego moim moczem. Uryna wytryskała mu z ust, przeciekając miedzy zebami i zbierając się w pustych oczodołach. Obok trupa leżał zeszyt z zapisakmi i plik ulotek z odezwą Piłsudskiego. Odezwą marszałka Piłsudkiego otarłem śmierdzącą ciecz z czaszki mojego nieznajomego brata i ruszyłem dalej , zgarbiony pod ciężarem siodła"

Zaiste specyficzny to "internacjonalizm", zastanawiam się kiedy w naszej epopei lustracyjnej dojdziemy do oceny tego typu zachowań, bezapelacyjnych dzisiejszych autorytetów.