Lesław Maleszka - nota biograficzna

„Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89" tom 1 wydawnictwo Karta rok 2000.

Lesław Maleszka – urodzony w 1952 roku w Zakopanym, pseudonim Marek Leszkowski. Podczas studiów wraz z Andrzejem Balcerkiem, Pyjasem, Wildsteinem tworzył grupę hipisowską. W maju 1976 roku Maleszka został po raz pierwszy zatrzymany na 48 h, jest przesłuchany w sprawie kolportażu w akademiku wydawnictw emigracyjnych. Po zawieszeniu Wildsteina w prawach studenta Uniwersytetu Jagiellońskiego, zbierał podpisy pod apelem w jego obronie. Wtedy też Maleszka rozpoczyna współpracę ze środowiskiem Duszpasterstwa Akademickiego „Beczka” przy klasztorze O.O Dominikanów, przy którym działa między innymi Liliana Batko ( najatrakcyjniejszy polityk według T.W) i Bogusław Sonik. W 1976 zbiera pieniądze na pomoc dla robotników represjonowanych za udział w czerwcowym proteście. Był współinicjatorem krakowskiej petycji w sprawie powołania sejmowej komisji do zbadania okoliczności wydarzeń czerwcowych. W styczniu i kwietniu 1977 uczestniczy w organizowanych w Gorcach spotkania krakowskich studentów z przedstawicielami KOR (Celiński, Dorn, Macierewicz, Ostrowski). Gdy 7 maja został zamordowany Pyjas, próbował zbierać informacje o tragedii. Współorganizował bojkot juwenaliów, akcje ulotkowe, uroczystości żałobne 15 maja. Został jednym z dziesięciu rzeczników powołanego wówczas Studenckiego Komitetu Samopomocy. W październiku 1977 wchodzi do redakcji studenckiego pisma „Indeks”. Podpisał Deklarację Ruchu Demokratycznego 18 września 1977 , dokumentu programowego KOR, w jego mieszkaniu odbywały się wykłady Uniwersytetu Latającego , następnie Towarzystwa Kursów Naukowych. 11 lutego 1978 roku , gdy po jednym ze spotkań Towarzystwa Kursów Naukowych stanął w obronie Adama Michnika został pobity i zatrzymany przez S.B a następnie ukarany grzywną. W lutym 1979 doprowadza do wznowienia zawieszonego „Indeksu”. W dyskusji o strategii S.KS staje na stanowisku działalności ogólnospołecznej nie zamykania się w środowisku akademickim. 2 sierpnia 1979 zatrzymany i pobity nad jeziorem Ińsko pod Stargardem Szczecińskim podczas najazdu milicji na spotkanie przedstawicieli SKS. Jesienią 1979 roku podjął współpracę z „Wiadomościami Tarnowskimi” które były skierowane do środowiska robotniczego. Między 9 a 17 maja 1980 roku uczestniczy w głodówce w kościele w Podkowie Leśnej na rzecz uwolnienia więźniów politycznych. W sierpniu 1980 roku zatrzymany przez S.B w areszcie domowym, wkrótce zostaje aresztowany, jest zamknięty do 31 sierpnia. Współwydaje pismo NSZZ Solidarność „Goniec Polski”. Doradza NZS. Po wprowadzeniu stanu wojennego krótko się ukrywa. Przerwał konspirację by zaopiekować się chora żoną. Wrócił do pracy w bibliotece U.J, w styczniu 1981 roku został jednak internowany. Z obozu w Załężu wysyła artykuł do podziemnego pisma U.J Za przyrzeczeniem rektora U.J wyszedł na wolność wraz z grupą pracowników U.J w czerwców 1981 roku. Nie wrócił do podziemia, opracowywał jednak ekspertyzy dla podziemnych władz małopolskiej Solidarności. Publikował w drugim obiegu „Tygodnik Mazowsze”, „Arka” w paryskim „Kontakcie”. Służył jako skrzynka kontaktowa dla krajowych autorów „Kontaktu”. Redagował książki Oficyny Literackiej i wszechnicy Społeczno Politycznej. Od 1987 roku współredaguje „Bez dekretu”. 26 kwietnia 1988 roku w strajku w Hucie Lenina był jednym z organizatorów strajkowego serwisu informacyjnego. Stworzył pismo „Nowohucki Biuletyn S”olidarności”

autor Krzysztof Burnetko

prawdziwa historia Maleszki w artykule