Zabawa w dobrego i złego milicjanta, czyli, jak pan Bronek i pan Donald walczą o wolność poddanych...

Miłość narodu przelewać się musi na zmianę, z jednego na drugiego, na zmianę.

Efekt zawsze ma być jeden - pokazanie narodowi, że władza czasem się myli i popełnia błędy, ale zawsze w dobrej intencji i zawsze dla dobra poddanych.

pan Donald - wiadomo - musi przeprowadzać Polskę przez ciężkie czasy, wprowadzając niepopularne ustawy i zmiany.

Stanowisko, które piastuje nie jest bowiem wdzięcznym zajęciem. To ciężka służba i moc wyrzeczeń.

Zawsze jednak, kiedy trudne decyzje rządu pana Donalda doskwierają obywatelom, do gry wchodzi pan Bronek, aby stanąć w ich obronie i życie ułatwić.

Czasem też nie trzeba interwencji pana Bronka.

Bo kiedy jest on bardzo zajęty gotowaniem bigosu, albo międzylądowaniem w jakimś wschodnim kraju, aby przypadkowo spotkać się z rosyjskimi przyjaciółmi, pan Donald odgrywa rolę dobrego milicjanta, a złych grają losowo wybrani ministrowie.

W zależności od naprędce wymyślonego wroga, przed którym pan Donald chce akurat naród obronić.

Tak się toczy demokracja.

Nie o silną Polskę tu chodzi, czy wolnych obywateli, a o dobre wrażenie i kwartalne zadowolenie, i o słupki, żeby rosły władzy nieustannie, a opozycji tradycyjnie opadały.

Lemingi, biedactwa patrzą, słuchają i w rozdarciu psychicznym raz bardziej pana Donalda miłują, a raz pana Bronisława. Zawsze jednak miłość ich nie wybiega poza tych dwóch dżentelmenów.

A w cieniu tej zabawy, Polska zmierza w kierunku, który obu panom wyznaczyli, w sąsiednich stolicach schowani... przyjaciele.

...

No, ale czymże jest zamieszanie z ACTA wobec filmu Kolendy-Zalewskiej o Szymborskiej...

Wszak Szymborską naród kochać ma wspominać i Michnika wielbić. A nie o Smoleńsku rozpamiętywać, czy się na biedę mierzić...