"Bogowie" mediów

We wpisie „Folklor” FYM zobrazował stosunek tak zwanych profesjonalnych dziennikarzy do blogerów.
Podobnie odnoszą się ci „wielcy” do swoich kolegów po fachu pracujących w niskonakładowych pismach czy stacjach telewizyjnych o niewielkiej oglądalności.

To poczucie wyższości wynika z tego, że pracując w tak zwanych wiodących mediach dysponują oni czymś, czym nie mogą pochwalić się ich lekceważeni nieudaczni konkurenci.

A by być „wielkim” należy poczuć się niemal jak sam Pan Bóg.
Tylko oni potrafią z niczego zrobić coś i z czegoś kompletne nic.

Jedyne, czego ta medialna elita nie trawi to krytyka. Pod tym względem zachowują się jak piewcy jedynego słusznego ustroju. Każda negatywna opinia o nich samych jest świadectwem choroby umysłowej, takiego odpowiednika schizofrenii bezobjawowej w ZSRR.

Tu nie ma miejsca na dyskusje za pomocą argumentów i polemik, lecz o tym, kto ma rację decyduje niezawisły i poprawny politycznie sąd.

Sztuka umiejętności polegająca na raptownym spuszczeniu powietrza z nadymanego przez siebie balonu po to by z potrzeby chwili znowu napełnić powietrzem ten sam sflaczały przedmiot jest zarezerwowana tylko dla tych wielkich.

Świetnym przykładem jest tu Lech Wałęsa, którego swego czasu wyprowadzono na polityczny margines z niemal zerowym poparciem społecznym, a cytaty z dzisiejszego mędrca rozbawiały publikę do rozpuku.

Jednak, kiedy padło hasło „wszystkie ręce na pokład” jednoczące postępowców w walce z juntą Kaczyńskich, ex-prezydenta odkurzono, odświeżono, wypełniono ponownie już nie powietrzem, lecz azotem tak by w każdym mieszkaniu bił spod sufitu swoim autorytetem i wielkością, a na zewnątrz zastąpił nam Słońce.

I tak to, co śmieszyło i kompromitowało Wałęsę kiedyś poszło w zapomnienie, a salony zaproponowały go całej Europie, jako mędrca z Polski, który posiada wiedzę i recepty na każdy temat i problem.

Oto gotowe recepty naszej chluby dla całego naszego kontynentu.

O budownictwie
„A jak się nie wie, co się buduje, to nawet szałasu nie można rozbierać, bo deszcz na głowę będzie padał”

O normalności
„Choćby sam prezydent został w kraju, to jednak ten kraj dociągnie do normalności”

O tym, że nie ma tego złego, co by nie wyszło na dobre
„Dobrze się stało, że źle się stało”

O tym, że tylko świnia nie zmienia poglądów
„Dokonałem zwrotu o 360 stopni”

O transporcie
„Furman nie może być koniem i odwrotnie”

O bezinteresowności
„Ja już nie szukam pieniędzy za książki, bo te całkowicie udupiłem w sprawach społecznych”

O zagrożeniu rasizmem
„Jak geje i ludzie ich pokroju chcą sobie paradować, to niech sobie wybudują nową Warszawę. Te wybudowali ludzie biali i mają do niej prawo”

O wizji demokracji
„Miała być demokracja, a tu każdy wygaduje, co chce!”

O układzie słonecznym
„Nie można mieć pretensji do Słońca, że kręci się wokół Ziemi”

O Unii Europejskiej
„Plusy Unii Europejskiej mają swoje plusy i minusy”

O upływającym czasie
„To są ostatnie godziny naszych pięciu minut”

O potrzebie nauki pływania
„Tonący brzytwy chwyta się byle czego”

O swoim hobby
„Gdyby w jeziorze były ryby, wędkowanie nie miałoby sensu”

O biblijnym zaleceniu by mowa twa była „Tak-tak”, „Nie-nie”
„Odpowiem wymijająco wprost”

O samokrytyce
„... powinna być lewa noga i prawa noga. A ja będę pośrodku”

Czegoś takiego nie mógłby dokonać żaden bloger czy niszowy dziennikarz.
To potrafią tylko WIELCY ONI, dzięki którym świat będzie czerpał garściami z tej krynicy mądrości.