Wywiad, czyli zrozumieć mężczyznę

- Mówi pani, że zrozumieć faceta jest łatwo, że jesteśmy nieskomplikowani, ba, nawet nazywa nas pani, maszynami prostymi, czy aby nie krzywdzi to męskiego ego?

- Czy można kogoś skrzywdzić, nazywając go nieskomplikowanym psychicznie, czyli otwartym, raczej niczego nieukrywającym, bo tacy są mężczyźni.

- To oznacza, że kobiety zawsze coś przed nami ukrywają?
- Gdybyśmy były proste jak faceci, byłybyśmy nieciekawe, póki coś ukrywamy, a raczej zakrywamy cząstkę naszej kobiecości pod „zasłonami Salome”, to kusimy i rozwijamy męską wyobraźnię, czyż nie prawda?
-Yyy…?
- Gdyby na przykład spotkał pan kobietę, a ona przy pierwszym spotkaniu wszystko panu powiedziała o sobie, niczego nie ukrywając, to po co byłaby następna randka?
- Znaczy, jakie wszystko?
- Co lubi, co ją podnieca, jaka jest, co robi, czym się interesuje, kogo uważa za swój ideał i tym podobne sprawy, po czym zaciąga pana do łóżka, pokazując co tam potrafi, na koniec rano wykopuje pana z pościeli, byś zrobił jej poranną kawę, to niech pan powie sam, co będziecie robić na drugiej randce?
- Może do kina?
- Na film, który ta kobieta wybierze?
- Czemu?
- Bo ona już powiedziała to co ją interesuje, więc ciągnięcie jej na film na przykład sensacyjny, który pan lubi, było by nie tylko błędem, ale i nietaktem z pana strony, skoro pan już wiesz, że ona takich nie lubi i że tylko filmy Kusturicy ją interesują. Niczym takiej kobiecie nie możesz zaimponować, bo to ona włożyła przy pierwszym spotkaniu „spodnie” zachowując pewne cechy męskie, czyli całkowitą otwartość. Chciałby ktoś takiej kobiety? Po góra trzech, czterech randkach niby oboje dochodzicie do porozumienia, że możecie być przyjaciółmi, a facet w głębi serca oddycha z ulgą, że tak łatwo się jej pozbył i na wszelki wypadek jej numer telefonu w komórce opisuje „Zołza”, by telefonów od niej nie odbierać.
- Chyba pani żartuję! Nie zna się pani ani trochę na facetach, każdy marzy o takiej dziewczynie kumplu, co to zamiast tych woalów, jest rzeczowa…no, co można z nią konie kraść…o przepraszam ktoś dzwoni…a to nic ważnego.
- Mogę spojrzeć na wyświetlacz?
- Po co?
- Mogę się założyć, że to była taka „Zołza”.
- No wie pani!
- Mogę spojrzeć?
(Ukradkiem spoglądam)
- Ale to nie jest tak jak pani myśli…
- Megiera?
- To taki żart-Uśmiecha się naiwnie mój rozmówca.
- Ile było spotkań?
- Trzy…ale to nie tak, ona jest wspaniała, tylko my do siebie jako para nie pasujemy.
- No właśnie o tym mówiłam, widać pan nie słuchał.
Pozdrawiam serdecznie.:D