spokojnie, to tylko koniec świata..

Jarosław Marek Rymkiewicz, laureat nagrody "Nike",obecnie zaś -według Stefana Niesiołowskiego- pisowski grafoman, tak zaczyna swoją najnowszą O-powieść pod tytułem "Samuel Zborowski":
"Było pięć sposobów wykonywania kary śmierci - ścinanie,wieszanie, wbijanie na pal, palenie na stosie oraz ćwiartowanie."
Bardzo żałuję, że zamiast komicznych inscenizacji krwawych bitew, na przykład grunwaldzkiej, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego dotąd nie wpadło na pomysł sponsorowania rekonstrukcji historycznej wydarzeń nieco świeższych, ot, na przykład którejś z szesnastowiecznych egzekucji, podczas których krwi przelewano znacznie mniej niż pod Grunwaldem, liczba ofiar była znikoma, za to ich walory dydaktyczne były niewątpliwe - i pozostają takie nawet dla pacyfistów i innych bojowników o ochronę naturalnego środowiska.
Jest jeszcze parę miast i miasteczek, które telewizja Mariusza Waltera mogła by wykorzystać do turnieju, jest w nich gawiedź, gotowa się poprzebierać i żywo reagować przed kamerami, nie brak też wreszcie potencjalnych skazańców, których publiczne ścięcie, powieszenie, wbicie na pal, spalenie na stosie lub poćwiartowanie
zostało by przyjęte z równie spontanicznym i szczerym entuzjazmem, jaki charakteryzuje reakcje publiczności znanych programów telewizyjnych, np. pana Tomasza Lisa.
Właściwy wybór obiektów mógłby mieć - obok walorów czysto edukacyjnych w sensie poznawczym - istotne znaczenie praktyczne, i bez tego zresztą oczywiste
Miejsc w więzieniach, jak wiadomo, brakuje - natomiast
przestępców pospolitych i zbrodniarzy przybywa niemal równolegle do widocznych postępów naszego ustawodawstwa
oraz postępującej implementacji prawa unijnego.
Gdyby jednak zaplanować rzecz trochę staranniej, bo chodzi w końcu o edukację historyczną, tak istotną dla przetrwania narodu, jakże pożyteczne mogłoby się okazać
ścięcie na Placu Zamkowym - albo też na tle Sukiennic -
jakiejś właściwie wybranej głowy.
Nie byłoby też żadnych problemów ze znalezieniem na tę okazję Mistrza - czyli kata, jestem o tym przekonany.

Nie wiem, kim jest Ryszard C., lat 62.
Nie przypomina absolwenta Wydziału Matematyki UW, b. instruktora ZHP i b.kapitana Grzegorza Piotrowskiego;
raczej już może któregoś z jego podwładnych : b. por. Leszka Pękalę, elektronika, albo b. por. Waldemara Chmielewskiego, politologa.
Wszyscy trzej mają dziś dopiero pod sześćdziesiątkę, ale kryminał przecież - postarza.
Nie wiem, jak się nazywają, gdzie przebywają i z czego żyją - nie wiem nawet czy żyją, ale ich umiejętności i poglądy potrafię sobie wyobrazić, podobnie jak to, że któryś zmienił nie tylko nazwisko, ale i imię; może na Ryszard, kto wie ?
Mogę też sobie wyobrazić jak reagują dzisiaj na dźwięk niektórych nazwisk, na przykład nazwiska Kaczyński.
Może to być reakcja gwałtowniejsza, niż noblisty i b. prezydenta R.P. czy urzędującego wicemarszałka Sejmu.
Znacznie gwałtowniejsza - na pozór.

Data wybrana na zaplanowane morderstwo niewinnego człowieka - skoro pod ręką nie było akurat właściwej ofiary - nie wydaje mi się przypadkowa - i to ona leży u podstaw powyższej, absurdalnej hipotezy.
Choć może to być zbieg okoliczności, wiem że są tacy, którzy w zbiegi okoliczności nie wierzą - i tacy, którzy potrafią je precyzyjnie planować.

Ale możliwe jest i to, że pan Jarosław Kaczyński po niepowodzeniu prowokacji smoleńskiej postanowił zagrać
nową grę operacyjną. Znalezienie niezrównoważonego mężczyzny w wieku przedemerytalnym nie jest w Polsce żadnym problemem - a co się tam działo w tym łódzkim hotelu, nie wiadomo : czasu na wszczepienie czipa czy seanse hipnotyczne było dość. Kolorowa prasa znajdzie
takie tropy, o jakich się nie śniło Ludlumowi.

Jest mi obojętne, czy mój rodak, niewinny człowiek, padł ofiarą zbrodni ubeckiej, czy zamordowany został przez połamanego przez życie psychopatę.

Nie mogę się natomiast pogodzić z tym, że nawet wobec
jego śmierci żaden z was, partyjne skurwysyny, nie jest
zdolny uderzyć się w piersi i powiedzieć : moja wina.
Patrzyłem i widziałem. Słuchałem i słyszałem. Bywało, że gryzłem wargi i połykałem łzy wstydu. Ech, wy..
Nie będę was wzywał do apelu - zbyt dobre nazwiska są na tej liście.
Niech wam przebaczy Nieskończenie Miłosierny.
Ja - nie potrafię.
I to przez was pójdę do piekła, gdzie się spotkamy.

a