niewybuch

Wbrew nadziejom i sugestiom niektórych P.T. Kolegów po kliku nie doszło wczoraj do wybuchu Powstania Kwietniowego - będą zatem musieli (i mogli) kontynuować dotychczasową działalność konspiracyjno-inspiracyjną w oczekiwaniu na to, co nastąpić musi nieuchronnie, jeśli nadal zaostrzanie się sprzeczności wyprzedzać będzie stępianie wrażliwości.

Może to być rewolucja, i to w pewnej mierze socjalistyczna, bo mimo zaniku klasy robotniczej, czy wraz z jej klasową świadomością czy bez, są wszak w rezerwie nieuświadomione, szerokie masy, którym wystarczy zapewnić odpowiednie ideowe przywództwo, by się stały taką "ręką milionopalcą, w jedną miażdżącą pięść zaciśniętą" o jakiej pisał był Majakowski, a marzy każdy starosta niższej klasy politycznej, mający pomysł na użycie i drugiej ręki, choćby niewidzialnej.

Kiedy, to dobre pytanie - nawet w znacznej odległości od Półwyspu Koreańskiego.

"Może w maju, może w grudniu (...), dziś, na razie - nie !" brzmiał refren przedwojennego, a już asertywnego szlagiera, nucony przez wiosennie rozerotyzowane panienki z dobrych domów, nie mające pojęcia o tym, co czeka ich wnuczki - po wprowadzeniu parytetów i równego statusu, pod dyktaturą gendermerii zmuszane obecnie do świadomego wyboru płci, nim zaczną być asertywne.

Ma to pozory racjonalności, bo dobrze jest wiedzieć, komu należy odmawiać, nawet jeśli się nie jest prezesem do spraw emisji (czy ministrem od spraw absorpcji), ale nie ułatwia przeżycia wiosny tak, żeby była radosna jak Ryszard Kalisz, szczygiełek lewicy, przed wypuszczeniem z partyjnej klatki.

Jeśli koreańscy patrioci, dowiedziawszy się o powrocie do zdrowia generała Jaruzelskiego, zrezygnują z fajerwerków na cześć jego towarzysza w walce o pokój, Kima Pierwszego, może i w Europie tę wiosnę jeszcze przeżyć się jakoś uda.

Czy będziemy mieć powody do radości, nie wiem, bo niepokoją mnie trochę widma, krążące po coraz bardziej europejskich mediach i upiory, straszące z politycznej sceny.

Skoro jednak okazuje się - w miesiącu pamięci narodowej - że nie zapominamy o modlitwach za dusze naszych zmarłych, może owe widma i upiory uda się skutecznie wyegzorcyzmować i nie będą potrzebne osinowe kołki, z którymi przecież nie wypada zaczynać rewolucji - nie mówiąc o powstaniu ?

Rózgi, owszem, możnaby zacząć moczyć - na wszelki wypadek w wodzie święconej.

Mądrzy nasi przodkowie byli posłuszni sentencji :

"Różdżką Duch Święty dziateczki bić radzi;
różdżka przenigdy zdrowiu nie zawadzi !"

no i doskonale obywali się bez Narodowego Funduszu Zdrowia, a nawet bez Ministra, który zdrowym nie był widać potrzebny.

Na temat pożytku z wiosennego puszczania krwi zdania były
natomiast podzielone, i może niech tak zostanie na wypadek, gdyby uaktywniła się któraś z wojennych pamiątek, licznie nagromadzonych w polskiej ziemi.

Krew może być wówczas bardzo potrzebna, i lepiej, żeby jej nie zabrakło.