co się stało z naszą klasą?

Mamy dziś święto, które powinno być obchodzone przez całą Europę - rocznicę Cudu w Stoczni Gdańskiej imienia Lenina.

Kiedy w sali BHP, pod ceramiczną kukłą Wodza Rewolucji, wąsaty robotnik i łysiejący aparatczyk podali sobie ręce po podpisaniu "Porozumień", zaczął się nowy rozdział historii.

Było to wydarzenie nieporównywalnie donioślejsze od zburzenia berlińskiego muru, który nie zostałby zburzony, gdyby dwie realne potęgi - słabnąca, ale uzbrojona aż po zęby Władza obszaru sowieckiej dominacji i bezbronny, ale zdeterminowany Lud, zespolony solidarną wspólnotą wyznawanych wartości, nie spotkały się tego pamiętnego dnia - w Gdańsku.

Prawdziwy Sprawca był obecny tylko "in effigie" - Jego kiczowaty wizerunek zdobił ogromny, odpustowy długopis.

Imperium Zła zadrżało w posadach.

Zmęczone oczy w wyszarzałych twarzach zalśniły nadzieją, zaciśnięte usta rozchylał uśmiech.

Dobiegał kresu przeklęty Wiek Totalitaryzmu.

****

Minęło trzydzieści jeden lat; wiele się zmieniło.

Lud i Władza rzadko się spotykają.

Nie mają o czym rozmawiać.

================================================

Nie czas na sentymenty; wracam do rzeczywistości i widzę, jak w miarę postępów budownictwa totalitaryzmu pięknie się zaostrzają sprzeczności i powraca - nie tylko w teorii -"dialektyka" (starsi emeryci wiedzą, co to takiego).

Wczorajszy benefis sejmowy posła Kalisza i dzisiejsza komisyjna aktywność pana posła Brejzy (et consortes) zdają się zapowiadać rychłe rozwiązanie wszystkich problemów - sprzeczności bowiem, gdy już odpowiednio narosną, można przezwyciężyć wyłącznie na drodze rewolucyjnej, pod warunkiem, że są wystarczająco zaostrzone.

Tak uczy dialektyka, postrzegająca postęp ludzkości jako rezultat krwawej walki Nowego ze Starym.

Walka Nowego ze Starym w komisji śledczej powołanej w celu
postawienia Jarosława Kaczyńskiego i Zbigniewa Ziobry co najmniej przed Trybunałem Stanu toczyła się ślamazarnie, podobnie jak w innej komisji powołanej w tym samym celu, ale muzykującej pod batutą posła Kalisza.

Kiedy pojawiła się obawa, że do rewolucji i rozlewu krwi może w ogóle nie dojść, bo pan poseł Czuma nie dorównuje ideowością i rewolucyjnym zapałem koledze posłowi Sekule, Nowe otrzymało posiłki, i niemal w ostatniej chwili udało się kontrrewolucję zdławić.

Mamy więc dwa piękne raporty, wokół których niby chiński lud wokół Czerwonej Książeczki albo proletariusze wsiech stran wokół Manifestu Komunistycznego jednoczyć się mogą siły postępu, od Grzegorza Napieralskiego po Andrzeja Celińskiego, i właśnie się jednoczą tak pięknie, że sam pan prezydent Komorowski powinien być zadowolony.

Żarliwość obrońców ładu prawno-moralnego jest tak wielka, że pozwala się domyślać najgorszego.

Wiedzą więcej i lepiej znają przyszłość niż telewidzowie, więc ich aktywność zdaje się wskazywać, że mają poważne powody, by się niepokoić.

Kto wie, czy od jesieni nie przejmą władzy w Polsce tacy niebezpieczni zbrodniarze jak posępny Mariusz Kamiński, okrutny Zbigniew Ziobro i demoniczny potwór - Kaczyński.

Któż zaręczy, że stadiony wybudowane na "Euro" nie będą zagospodarowywane wedle wzorców chilijskich, a do budowy autostrad nie pośle się byłych TW razem z ich oficerami prowadzącymi ?

Kto wie, może nawet zaginiony II Aneks do Raportu Komisji Likwidacyjnej WSI zacznie ni stąd ni z owąd - przeciekać ?

Gdybym był młodszy i zdrowszy, pewnie bym się przejmował, ponieważ - jak kiedyś wspominałem - nie lubię rewolucji, ale wolę się napawać wrażeniami estetycznymi, bo zarówno przywiędłe ofiary bolszewickiej zarazy jak początkujący degeneraci doprawdy, tak pięknie pierdolą o moralności, że miło tego posłuchać.

Zwłaszcza gdy można mieć nadzieję, iż to śpiewy łabędzie.

****

Jaki to wszystko ma związek z tytułem, spytacie.

Ano, za parę tygodni zobaczymy, jak to właściwie z nią jest - z tą naszą klasą.

Nie "polityczną" - ale przecież nie apolityczną.

Taka była Pierwsza "Solidarność" - i jeszcze nie wszyscy, którzy Ją pamiętają, poumierali.