Rozterki Jana Filipa Libickiego

Pan senator Jan Filip jest szczerze zatroskany o dobro Polski. Martwi się, że podkarpaccy radni wojewódzcy na nowego marszałka powołali jego kolegę, senatora Władysława Ortyla z Prawa i Sprawiedliwości. Partia Jarosława Kaczyńskiego odzyskała tym sposobem władzę w pierwszym sejmiku wojewódzkim. Po Elblągu, Rybniku i Żaganiu to kolejne ogniwo w powiększającym się łańcuchu politycznych porażek Platformy Obywatelskiej.

Senator Libicki, w swoich infantylnych wyobrażeniach i oglądzie otaczającej go rzeczywistości nie dostrzegał dotychczas niemocy i partactwa Platformy Obywatelskiej w sprawowaniu władzy, jej bezideowości, koniunkturalizmu i braku jakichkolwiek przemyślanych i spójnych koncepcji rozwoju gospodarczego i społecznego kraju. Słowem, bezhołowia na każdym polu działalności publicznej i jego katastrofalnych skutków dla Polski i dla Polaków.

Troszczył się i zabiegał jedynie o dyskredytowanie dzisiejszych politycznych przeciwników, którym w przeszłości tak wiele zawdzięczał. Wielokrotnie postulował utworzenie kordonu sanitarnego oddzielającego Prawo i Sprawiedliwość od reszty społeczeństwa. Głosił, że z PiSem nie można rozmawiać, że trzeba go izolować. Że prezes PiS i ”jego oddziały” to zagrożenie dla Republiki.

Dzisiaj pan Jan Filip dwojga imion Libicki w obliczu już nie równi pochyłej (która zaczęła się stosunkowo krótko po przejęciu władzy przez PO), ale nadciągającej niechybnie totalnej klęski (której teraz stajemy się świadkami)wydaje okrzyk „Platformo, tego przegrać nie możesz!”. Z okrzyku tego, słyszanego w przeddzień wyborów uzupełniających do Senatu, wyziera ogrom senatorskiego przerażenia.

Już za późno. Za sprawą niekompetencji sprawujących rządy wszystko wali się, kraj zamienia się stopniowo w ruinę. Skończyły się iluzje, pozostała twarda rzeczywistość. I naród budzi się, ku zaskoczeniu ludzi władzy, dla których interes partyjny i osobisty był i nadal jest celem jedynym.

Szanowny panie senatorze!

Trzeba trzeźwo i po męsku spojrzeć prawdzie w oczy. Sypie się wszystko w pańskim platformerskim ogródku. Nie pomogą żadne zaklęcia. Nadchodzi powoli czas klęski. Im świadomiej będzie pan go przeżywał, tym dla pana lepiej.

Tylko dokąd tym razem pomaszerować? Chyba doszedł pan do ściany - pora pewnie będzie zakończyć sielankową wędrówkę polityczną i zając się jakąś pożyteczną pracą. O ile Pan jeszcze potrafi.