Jak ten mur przebić? Trzeba czekać na rewoltę?

Trzeba zawsze być optymistą i mieć nadzieję,bo ona umiera ostatnia.

Oj takim optymistą bym nie był że destabilizacja ekonomiczna wywoła w jakiś niekontrolowany wybuch niezadowolenia z władzy.

Przecież w całej historii Polski tak w dupę nie bierzemy jak teraz na każdym froncie.

Bezrobocie gwałtownie wzrasta.Urzędy pracy tną wydatki na szkolenia.Majątek narodowy w zastraszającym tempie ginie.Armi nie ma.Ochrony naszego zdrowia też nie.

To co nas może wkurwić?

Skoro śmierć w zamachy naszych liderów nas nie wkurwiła nawet.

Nawet mając(jeszcze) JK. nie potrafimy na bazie tego zbudować wielo milionowej partii która w ramach demokratycznych(nie totalitarnej demokracji)przejeła by w wyborach władze.Ukarała sprawiedliwieANTY POLSKI RZĄD I MEDIA.

Na długoletnie więzienia.

Przecież już gówno wypłyneło na wierzch i wiemy kto jest kto.

I dalej nic.

To co ma być żebyśmy ruszyli do sprzątania.

Spróbuj u prywaciarza powiedzieć coś złego na Popaprańców.

To już jesteś bez pracy.Do tego żadne państwo na świecie które ma tu interesy(kokosy)nie poprze przewrotu władzy obecnej.Jesteśmy sami.Sami w 40 ml.narodzie.Narodzie bezwolnym jak barany.

propaganga robi swoje. Brak niezależności w ocenianiu zdarzeń przynosi efekty. Dopiero jak nie będzie za co robić zakupy, wtedy się ludzie obudzą. Nadzieję jednak trzeba mieć. Solidarność też nie miała racji bytu a powstała. Nie wszyscy są jednomyślni, w tym nadzieja. Róbmy swoje - terka

Doświadczenie zaczerpnięte z tzw. "upadku komunizmu" uczy, że rewolucja bez trupów jest g... warta. W związku z totalnym ogłupieniem Polaków nie widzę innej nadziei dla Polski niż gwałtowny przewrót. Miejmy nadzieję, że coś takiego w końcu się wydarzy - wystarczy wszakże grupka spiskowców...
Pozdrawiam.

Czego obawiają się ci Polacy, którzy głosowali na Platformę Obywatelską i po trzech latach nie potrafią zdobyć się na sensowną autorefleksję i zmianę poglądów?

Niczego - nie znają faktów, a więc również nie rozumieją polityki, są zniechęceni, ciągle dezorientowani wziętą jako zakładnika kulturą medialną przesączoną dezorientującymi niezweryfikowanymi narracjami i kontr-narracjami w nieprzerwanie toczonej informacyjnej rzazi niewiniątek na froncie Polsko-polskiej wojny informacyjnej.

W Twoim tekście wykształciuch znajdzie dużo opinii. Dla niego Twoje zdanie "to tylko" propagandowa narracja  PiSu - "nie poparta zbyt wieloma wyszczególnionymi faktami z których ma ona wypływać.

Wg mnie w Twoim tekście koncentrujesz się za bardzo na interpretacji, bez uprzedniego podania faktów z których one wynikają. Czy to źle czy nie zależy wg mnie m.in. do adresata do któego piszesz.

 Dla częstego czytelnika Niepoprawnych - to b. dobry tekst. Ci znają fakty.

Tylko po co wyważać otwarte drzwi?

Dla przypadkowo  zaglądającego tu leminga lub wykształciucha - to PiSowska propagandowa narr... ale o tym już wspomniałem. Przejdą nad nią do porządku dziennego.  Zignorują, niewiele zrozumieją jeszcze mniej się nauczą, może nawet zniechęcą dojdą do wniosku że nie warto czytać dalej portalu "przemysłu nienawiści",  

Nie zrozum mnie źle, nie jestem przeciwko Tobie źle nastawiony. Przeciwnie, ktoś kto stara się tu pisać jest świadomy i aktywny. Ma energię - której wielu brakuje, którą jednak, z mojego pkt widzenia, marnuje. Staram się więc to zmienić i widzieć świat oczyma leminga oraz wykształciucha, zająć ich perspektywę, rozumieć rzeczywistość tak jak oni ją odbierają gdyż wg mnie to oni powinni być adresatem tego tekstu.

Z zimną krwią, bez emocji, bez uniesień. Na takiej podstawie rozwinąć konstruktywną krytykę.

Pytanie zatem dla kogo ten tekst? I czy jest większy sens przekonywać tych już przekonanych np ewangelizować Papieża lub wyważać otwarte drzwi?

Nieprzekonani - jako adresat - wg mnie nie czekają na kolejną narrację. Takowych znają aż zanadto. Im brakuje fundamentalnych, wstrzymywanych przez dekady, czy nawet niekiedy od urodzenia, informacji.

FAKTY, FAKTY FAKTY - i to, podane jak w to dobrym dziennikarstwie: na początku, przed opiniami, oddzielone od tych odczuwalną granicą. Po wyszczególnieniu faktów - wiem to mozolna praca - można wg mnie kusić się o ich interpretacje i - napiszę tu ostro - epatować czytelników narracją: osobistymi odczuciami, opiniami, światopoglądem, wartościami, indywidualizmem, osobowością, czy polotem.

po trzech latach nie potrafią zdobyć się na sensowną autorefleksję i zmianę poglądów?

Mówiła kiedyś pani socjolog Barbara Fedyszak-Radziejowska, że istnieje taki mechanizm psychiczny, wg którego osoby raz podjętą decyzję starają się wewnętrznie jak najdłużej ten wybór uzasadnić jako słuszny, m.in bo nie chcą wyjść dopuścić myśli że ktoś ich oszukał, że byli na tyle "nieostrożni" aby mu na to pozwolić i chwytają się jak tonący brzytwy wszystkiego co możliwe, selekcjonują wiarygodność informacji tak, aby pasowały one do ich decyzji - powstaje selektywne słuchanie. Informacje ich potwierdzające, tj te potwierdzające ich wcześniej podjęte decyzje, często z wysiłkiem wypracowaną postawę życiową, w którą zainwestowali tyle czasu, energi, wysiłku, rezygnacji z niektórych znajomych itd. bronią "do ostatniego". Informacje ich potwierdzające, gloryfikują, wynoszą do rangi bożyszcza własnego przekonania, pewności siebie, są w tym momencie "fundamentalistami własnego przekonania" terroryzują nim niekiedy innych tid.

Jakże ciężko będzie i, z części własnych przekonań zrezygnować?! To przecież fundament na którym wzniesiony jest gmach ich życia, kolumny na których spoczywa duża część ich osobowości. Bez nich czują się jak ślimak bez swojej muszli - nadzy, bezbronni, wystawieni na pastwę losu.

Zrozumiałe, że będą bronić tej ślimaczej muszli, nawet jeśli już czują, wiedzą, że jest zła. Lepsza zła niż żadna. Trzeba to zrozumieć i dlatego zostawić możliwość i przestrzeń dla "taktycznego odwrotu", wycofania się bez "utraty twarzy", z honorem. Przyjaźnie traktować - bo oni się ewentualnie tylko [i aż] mylą, nie są jednak a priori koniecznie źli. Może raczej zachowują się pysznie, koniunkturalnie, są oportunistami, co zresztą pokazuje deficyty osobowości i wskazuje na konieczność sięgania po mechanizm przekompensowywania odczuwanych braków, lęków i słabości.

Nie wolno komuś zabierać czegoś co buduje jego wyższe Poczujcie Własnej Wartości [PWW] nie dając w ręce wcześniej jakiejś alternatywy. Alternatywy, która go buduje i uczyni równie silnym i stabilnym psychicznie. Czyni dumnym z siebie. przynajmniej na równi ze wcześniej posiadanym uczuciem przynależności "do grupy wygranych", bycia wartościową osobą na tym poziomie, tak samo mocno, jak dawały mu to wcześniej mechanizmy kompensowywania lęków, kompleksów i głębokich ran. Mechanizmy przekompensowywania dotego stopnia, aby znaleźć się w równowadze z tymi deficytami i ranami jakie w sobie noszą tak, aby w ogólnym bilansie zysków i strat przynajmniej wyjść na zero.  

Ci młodzi wykształceni z dużych miast, w głębi duszy, wg mnie mocno poranieni, z niskim poczuciem wartości. Aby poczuć się dobrze i wartościowo chcą, wręcz muszą przynależeć do jakiegość "klubu zwycięzców". Często jest im obojętne do jakiego, byle do zwycięsców, byle być młodym wykształconym, byle być europejczykiem, bo Polak to brzmi: być przegranym. W głębi duszy są wg mnie jednak wspaniałymi ludźmi, którzy dali się oszukać. Nie mieli dostępu do przywilejów dobrego wychowania, rzetelnej informacji, zabrakło im socjalnej i kulturowej infrastruktury możliwości zbierania odpowiednich doświadczeń. Nierzadko są odbiciem rodziców: te same deficyty, ta sama cywilizacyjna, kulturowa, edukacyjna niewiedza, pustak osobowości, ogromne uczucie bezsilności i dezorientacji lęków bycia pozostawionym sami sobie. Te same próby szukania drogi wyjścia, schronienia się w dominującej narracji np tej medialnej - to w lepszym, a w gorszym wypadku: ucieczki od rzeczywistości w tę i podobne monopole narracyjne. Dobrze mówi o. Rydzyk - zdrowa ryba potrafi [jak trzeba] płynąć i pod prąd. Rodzicom brakowało siły i innych zasobów do bycia niezależnie myślącą osobą, takż zaufali stronie "silnej" bo czyli tam schronienie - bo ta wydała się im sprytniejsza, pełna sukcesów, których im zabrakło. Ostatecznie także - bo ta [mając w rękach monopol medialny] do nich przemawia, zdejmuje ciężar życia, bierze za rączkę i poprowadzi w kierunku zywcięstwa. Nawet jeśli ono się okaże na końcu iluzją, do tego czasu życie się w mniejszym lęku, bezpieczniej, spokojniej i w tłumie sobie podobnych, więc mniej narażonym na ataki i niebezpieczeństwa. Tłum słabych ludzi, którzy przez beneficjentów tego systemu utrzymywani są w ich słabości, stanowią szarą masę kapitału politycznego, taki łup polityczny dojścia i bycia u władzy. Młodzi z du...  zaufała tym ludziom i ich narracji bo ta była dominującą, lepiej multiplikowaną więc silniejszą a oni chcą być z silniejszymi. To  pokazuje jak głęboko potrzebują wzmacniania samooceny, głaskania ich po zranionym, obolałym, głęboko zaniżonym PWW.

Długo trwa rezygnacja z tego typu narracji, monopolów siły i z koniunkturalizmu. To wymaga pewności we własne siły i przyznania się przed sobą do błędu wieloletniego inwestowanie w zły interes. To już lepiej nie pójść na wybory niż przyznać się do własnej złej inwestycji i ją skorygować. Sparzyli się, dmuchają na zimne.

Kolejna wielka rana, pogłębiająca się tym jeszcze bardziej i tak już fatalnie  zakorzenione głębokie kompleksy, zaniżoną samoocenę i PWW. Bronią wiadomej błędnej postawy w nadziei, że może jeszcze ją uratują, że inwestycja okaże się zyskowna. Im dalej w las tym głębsza potrzeba przekompensowywania, i tym olbrzymiej skali nabierają zakorzenione w nich kompleksy. W przciwieństwie do nich osoba o wysokim PWW nie ma dużych problemów w przyznaniu się do błędu. Jest silna więc stać ją na taką "rozrzutność" i stratę zasobów, wie że mimo tej straty i tak sobie poradzi.

Osoby o niskim PWW ciążko przynają się przed samymi sobą do błędu źle ulokowanych sympatii, a szczególnie tych tak ważnych, ok których zależy nie tylko własne życie, czy to własnej rodziny, ale - życie własnego narodu, kraju, regionu.

Tu będą szli w zaparte aż dojdzie do katastrofy, a momencie katastrofy będą jednymi z wielu, schowają się  w tłumie im podobnych - którzy właśnie że jest ich wielu nie będą musieli czuć się gorzej. "W końcu tak wielu innych popełniło ten sam błąd" Psychologia grupy i Mentalność stada.

Tym ludziom trzeba rzetelnej informacji przesączonej faktami, że aż nimi ocieka, jak to potrafi np Jerzy Robert Nowak. Fakty, i pozostawienie pola na strategiczny, honorowy odwrót, zamiast przypierania do ściany taż że im pozostaje już tylko kompromitacja. Po tej - długo nie będą z nami kooperować, a przecież o to właśnie chodzi, o wykorzystanie wszystkich talentów, a nie o wojnę polsko-polską. Na wojnie bratobójczej, traci całe społeczeństwo. To typowe prawicowe zachłyśnięcie się przekonaniem o wyższości własnej racji jest jednocześnie często zaczynem  błędu niepozostawienia przeciwnikowi przestrzeni do "taktycznego odwrotu" i dalszego, od tego momentu już dającego się uniknąć wyniszczania po obu stronach. 

W pluralistycznej wielopartyjnej demokracji wg mnie chodzi o przekazanie pałeczki lepszej ekipie, a nie o zbędne niszczenie strony już widocznie przegranej. To daje wg mnie w efekcie rodzaj Teatru politycznych inscenizacji, których jest, lub przynajmniej powinna być grana ta sama sztuka [racja stanu], a tylko ekipy aktorów i styl gry się zmienia.

Niestety za mało wg mnie jest w PL dyskursu społecznego nt czym jest polska racja stanu i w jakim państwie chcemy żyć, a to są dwie podstawowe rzeczy bez których cała reszta traci wiele ze swojego sensu i staje się już raczej farsą niż czymś głębszym.

FAKTY, OBSZAR TAKTYCZNEGO ODWRTOTU i respekt do siebie na wzajem, czy wojna do "wybicia ostatniego bolszewika"? Sam zadaje sobie to pytanie b. często. Serce mówi bij boszewika, żeby uciekał aż się będzie kurzyło. Są jednak siły zewnętrzne działające na naszą biedną ojczyznę, że rozum mówi: nie marnuj własnych zasobów na zbędne wojny, rozpoznaj twój interes, ten twojego nieszczęsnego brata, spróbuj wyjdź mu na przeciw na ile to ma sens. 

Pzdrwm

I jeszcze jedno - musimy budować nasze własne media i wygrywać wojnę o dominującą narrację.