Mieczysław Kosz .W poszukiwaniu swoistego kanonu piękna w sztuce polskiej .

Mieczysław Kosz .W poszukiwaniu swoistego kanonu piękna w sztuce polskiej .

…..Nie sposób pominąć wartości poetyki w twórczości Kosza , bo jest to poetyka dość wyraźnie polska .… koszowska słowiańskość przejawia się w tajemniczej , nieco posępnej i rozśpiewanej uczuciowości , wielowątkowości , ale także jest słowiańskością polską - z szlachetnie polską ekspresją , pracowitą , cierpliwą , prostolinijną i wyrozumiałą …
波蘭國寶 爵士樂 馬切伊從華沙
波蘭有才華的鋼琴家 誰失去了他的視線在童年
http://artpropo.com/portaits%20by%20Maciej%20Szproch/Kosz_pliki/Kosz%20mp3.htm

W jak dalece dramatycznych okolicznościach dojrzewało piękno muzyki płynącej z wrażliwości i bogactwa artystycznego potencjału Mieczysława Kosza , możemy dowiedzieć się z niewielu źródeł m. in. z obszernego dokumentalnego filmu pt. „Esencja nastroju” .
„Esencja nastroju” części 1-6
http://www.youtube.com/watch?v=aBNJwvXTRpU&list=PL0AAB5D596DAE84FF
Tytuł filmu znanego dokumentalisty Roberta Kaczmarka , nawiązuje do krótkiej deklaracji artystycznej samego Kosza , cytuję za fragmentem zamieszczonym w filmie wypowiedzi Kosza z miesięcznika „Jazz” nr 12 z 1967 roku : „Przekształcić nastrój w muzykę to byłaby naprawdę moja muzyka…” Rzeczywiście muzyka Mieczysława Kosza jest muzyką uczuć , charakterystyczną dla nurtów romantycznych , najczęściej zresztą jego dzieła to mistrzowskie parafrazy kompozycji wielkich romantyków . Autorskich kompozycji Mieczysława Kosza zachowało się niewiele , znana jest dzięki TVP kompozycja „ Przed Burzą ” – ten krótki utworek jest próbką muzycznej i artystycznej wrażliwości i talentu przedwcześnie zgasłego mistrza ; jak wiemy wielu swych pomysłów nie zapisywał . Kompozycje stracone dla świata , które nie zostały zapisane jeszcze bardziej wpisują Kosza w nurt romantyzmu , nurt w którym bohater doświadcza wielu cierpień , a pamięć o jego talencie i potencjale wielkości , przez stracone muzyczne świadectwa , nie może być pełna. Kosz wybrał jazz , który jako muzyka improwizowana jest często ulotny i pozostaje po nim to co zapamiętali słuchacze i wraz z nimi odchodzi i ta muzyka , która być może wybrzmiewała w ich (d)uszach , odchodzą i ich wrażenia z koncertów których słuchali .
Film o którym mówię to bardzo wartościowy dokument , zarówno dla miłośników jak i zawodowców , jest to zapis wypowiedzi świadków różnych etapów życia genialnego muzyka , ale także wypowiedzi samego Kosza . Możemy poznać jego głos - jak potrafił , prócz niesamowitej gry , również pięknie prostolinijnie i klarownie mówić … o sobie , o warsztacie twórczym , o marzeniach i bolączkach . Miał bardzo przyjazny tembr głosu , bez cienia pychy , przed którą wielu sławnym nie udaje się obronić , melodyjność w jego wypowiedziach , a także forma i kształt zdań , oraz ich bezpretensjonalna przejrzystość , sprawiają , że są niezwykle komunikatywnie i miłe uchu . Takie walory w sposobie mówienia to cecha osób muzykalnych , zauważyłem to już dawno, m. in. , ale nie tylko , podczas rekrutacji do szkół muzycznych , muzykalność słychać w głosie i kształcie wypowiedzi już u małych dzieci - ich „ melodia ” dodaje klarowności ; to działa także w drugą stronę , muzykalność to wartość dzięki której muzyka zyskuje walor czaru , żarliwości i autentyzmu co powoduje , iż jest przez to komunikatywna , niezależnie od stopnia jaj złożoności , jeśli spowija ją muzykalność wykonawcy , staje się przekazem pełnym naturalnej ekspresji , która bez udziwnień i w sposób przejmujący porusza nasze poczucie i rozumienie piękna . Na marginesie dodam , iż dzisiejszy sposób bytowania ,mimo powszechności wysokich technologii w wielu dziedzinach życia , swą wszędobylską hałaśliwością zagłusza wrodzoną immanentną dla człowieka cechę – muzykalność , a rodzice nie świadomi złej roli hałasu mogą ograniczyć lub wręcz zablokować rozwój swych dzieci w tej sferze ludzkiej aktywności. Muzykalność potrzebuje ciszy!
W tej dziedzinie Kosz miał szczęście wzrastał bowiem w takim otoczeniu , które jego potencjału muzycznego nie gwałciło i mógł rozwinąć swą niezwykłą muzyczną pamięć oraz fenomenalny słuch muzyczny . Dramat utraty wzroku - ze swymi oczywistymi ograniczeniami wpłynął na wypracowanie swoistego warsztatu i pianistycznych wirtuozowskich metod artystycznej roboty , Kosz nie notował swych pomysłów inaczej jak na taśmach magnetofonowych – tak wynika z jego wypowiedzi cytowanej w filmie przez Pana Kaczmarka , istnieje wiec pewna nadzieja , iż gdzieś te taśmy są… dodam że jako tytan pracy był niezwykle zaangażowanym twórcą , jego niepowtarzalna pianistyka jest osadzona na perfekcyjnym i mistrzowskim opanowaniu klawiatury , a także materii muzycznego konceptu, dzięki czemu grał w sposób nie tylko wyjątkowy , niezwykle indywidualny , ale niesłychanie logiczny i jak mówiłem komunikatywny , a ponieważ jego osobowość nacechowana autentycznością i szczerą przyjazną radością obcowania z ludźmi , (samotność w warszawskim etapie jego krótkiego życia przyczyniła się zapewne do tragicznego końca), jego muzyka tę radość zawiera nawet tam gdzie zwierza się z dramatu swego życia . Ta dwoistość stanów jego duszy była faktem , stany owe nękają bardziej ludzi wrażliwych , oni częściej cierpią , czasem sami domagają się tego ,wówczas bez sztucznych uniesień dosięgają jądra „nastroju”, a przez to w ich twórczości istnieje czynnik powagi , ujawnia się on w różnych elementach artystycznej wypowiedzi – niebanalności i niepokoju , szczerości , zwartości formalnej …
Nie sposób pominąć wartości poetyki w twórczości Kosza , bo jest to poetyka dość wyraźnie polska trochę słowiańska i nie będzie chyba od rzeczy przypuszczenie , iż jego zbliżenia do muzyki Bila Evansa mogły mieć w pokrewnej poetyce swe źródło , albowiem pierwszą nauczycielką Evansa była jego mama pochodzenia karpatorusińskiego . Owa koszowska słowiańskość przejawia się w tajemniczej , nieco posępnej i rozśpiewanej uczuciowości , wielowątkowości , ale także jest słowiańskością polską - z szlachetnie polską ekspresją , pracowitą , cierpliwą , prostolinijną i wyrozumiałą , poetyka sztuki Mieczysława Kosza – zwięzła jak dobra jego polszczyzna dbająca o dyscyplinę przekazu , która to cecha wynika zawsze z wielkiej kultury szanowania uwagi osób do których się zwracamy . Kosz to wirtuoz fortepianu , zaangażowany w twórczość na płaszczyźnie nie tyle usilnej nowatorskości , co dogłębnego wsłuchania się w piękno człowieka – w jego autentyzm i prawdziwą istotę muzyki - co nazwał „nastrojem” . Jego twórczość odwołuje się do barw ludzkiego istnienia - antropologicznie i egzystencjalnie , jego pianistyka wyzbyta błyskotliwych sztuczek wirtuozowsko-prestidigitatorskich , zdaje się być w służbie ekspresji tych prawdziwie istniejących i najważniejszych emocji, które w nas tkwią , a często jest z nimi tak ,że tylko muzyka za nimi nadąża , przez co muzyka chyba jest królową sztuk .
Smutne ,że za życia Kosz nie zaznał należnej mu troski ,zgasł zanim zdążył w pełni rozwinąć swe skrzydła , póki co nie ma następcy , jest wielu doskonałych pianistów , wspaniale i niezwykle biegle grających , ale czy potrafią przekształcać nastrój w muzykę . . .

Niewiele śladów pozostawił po sobie , ale są to świadectwa geniuszu …
kilka linków:
Mieczysław Kosz ( 1944-1973) 米奇斯瓦夫籃

波蘭國寶 爵士樂
http://artpropo.com/portaits%20by%20Maciej%20Szproch/Kosz.htm

Portret - sangwina i biel tytanowa 人像畫
波蘭有才華的鋼琴家 誰失去了他的視線在童年
http://artpropo.com/portaits%20by%20Maciej%20Szproch/Kosz_pliki/Kosz%20mp3.htm

電影，講述一個天才音樂家的生活
http://www.youtube.com/watch?v=aBNJwvXTRpU&list=PL0AAB5D596DAE84FF