Omijanie Polski

Omijanie Polski
odsłon: 192

Smoleńsk jest poza Polską. Można powiedzieć, że jest poza naszym zasięgiem. Prace Zespołu Parlamentarnego przybliżają nas być może do prawdy, ale sama prawda jest skrywana poza naszymi granicami. Dlaczego tak się dzieje? Bo jesteśmy dla Europy i świata „rozmytym” krajem, bez liderów politycznych, bez silnej władzy, krajem, gdzie panoszą się obcy.

Gdybyśmy wiedzieli, kto rządzi Polską, wiedzielibyśmy zapewne, kto odpowiada za zamach w Smoleńsku. Wielką naiwnością i głupotą jest wierzyć choćby w jedno słowo oficjalnych raportów. To zbitka kłamstw i sfabrykowanych dokumentów. Śmierć polskiego Prezydenta i polskiej elity państwowej to nie było zdarzenie, które przeszło już do historii. Jest więcej niż pewne, że Smoleńsk jest cały czas rozgrywany przez służby specjalne wielu państw. Gdyby rzeczywiście 10 kwietnia doszło do wypadku lotniczego, cały świat byłby na pogrzebie polskiego prezydenta. Byłoby głośno o wielkiej tragedii, jaka spotkała Polskę. Z jakichś, nieznanych nam powodów, o Smoleńsku w ogóle na Zachodzie niewiele się mówiło i nadal niewiele się mówi. Jest nad nim zawieszona kurtyna milczenia, można rzec niepisana zmowa. Wydaje się, że nieprzypadkowo. Gdyby bowiem na jaw wyszła prawda, trudno doprawdy przewidzieć skutki, jakie miałoby to dla polityki światowej. Medialni debile z głównych stacji wmawiali Polakom od pierwszych dni, że to zwykły wypadek, po prostu spadł, słabi piloci, a tak poza tym to ten „mały prezydent” na pewno naciskał, żeby lądować. Żyjemy w otoczeniu wielu zdrajców, zastraszonych kapusiów, którzy nadal służą Sowietom. Cały ten projekt demokratyczny, w którym bierze udział część społeczeństwa to tylko zasłona dymna, tak naprawdę zwykła atrapa, bez znaczenia dla władzy w Polsce.

Przecież nie trzeba mieć dyplomu z psychologii, by stwierdzić, że Bronisław Komorowski nie ma żadnej realnej władzy, że jest postawiony w celu stania i gadania tych swoich złotych myśli. To jego jedyna rola w III RP. Wbrew pozorom, jakie tworzy się wokół Donalda Tuska, także on nie jest nikim szczególnym i ważnym, jeśli chodzi o władzę w Polsce. Jaka jest jego moc, pokazała sprawa memorandum. Ktoś, można powiedzieć, ujawnił szerokiej opinii publicznej, co może zrobić w Polsce Donald Tusk. Może sobie odwołać ministra skarbu. Tu kończy się władza Tuska. Patrząc wstecz, więcej rzeczywistej władzy w Polsce, choć w określonej konstelacji politycznej, miał Edward Gierek. Miał jej nawet dużo więcej, ponieważ prowadził, a przynajmniej starał się prowadzić politykę modernizacji państwa. Od początku lat 80 –tych, po zatrzymaniu „Solidarności”, Polska zaczęła systematycznie tracić na znaczeniu. Rok 1989 nic tu nie zmienił. Ogłoszono koniec komunizmu i początek demokracji, ale przecież dziś znaczymy dużo mniej w Europie niż 40 lat temu. Nie mamy armii, nie mamy własnej polityki zagranicznej (tu jest tak jak za PRL-u), nie jesteśmy szanowani na Zachodzie, nikt z nami się nie liczy, po prostu jest tak, jakby wszyscy naokoło wiedzieli, że Polska nie ma na nic wpływu, że nie rządzi się sama. O ile za PRL-u można było mówić o istnieniu polskiej kultury, osadzonej co prawda w komunizmie, ale jednak dostarczającej nam wielu niezapomnianych wrażeń, o tyle teraz można zadać pytanie: a gdzie jest polska kultura, gdzie jest jej siła, oryginalność, gdzie w ogóle jest Polska w tej nowej „wolnej” kulturze?

Po naszym kraju, po tych wszystkich studiach telewizyjnych snują się jacyś niby rządzący politycy, a my widzimy, że oni w ogóle nie są nawet politykami, że to tacy polityczni cinkciarze. Jeśli ktoś zauważył, niech powie, kto z zarządzającego dziś Polską kartelu (bo nie rządzącego nią) powiedział coś wizjonerskiego, zabłysnął jakąś oryginalną myślą, koncepcją, pokazał nam jakiś ważny cel na przyszłość? Jedyne, czym zajmuje się Tusk i jego ludzie, to jak Polaków jeszcze mocniej zagonić do roboty i jak ich jeszcze lepiej oskubać z tego, co zarobili. To jest filozofia władzy PO. Nic więcej tam nie ma. Jeśli ktoś uważa, że nie mam racji, niech pokaże choć jeden przejaw głębszego myślenia o naszym kraju, o naszej przyszłości, niech pokaże jakąś troskę Tuska związaną z naszym dobrem, z nami? O Prezydencie szkoda nawet wspominać. Mija połowa jego kadencji, a on nie zrobił nic, po prostu nic istotnego, co można byłoby w ogóle zapamiętać.

Zachowania polityczne Polaków spłycono do tego stopnia, tak wielu już wyprano mózgi, że „stojący” sobie prezydent, który nic, poza banałami, nie zaoferował Polsce, cieszy się, a jakże, sporym zaufaniem społecznym. Zadam pytanie: a za co? Doprawdy, co zrobił, co robi, że ma owo sondażowe zaufanie? Czy ma jakąś wizję Polski? A Donald Tusk? Wszyscy oni razem, to są jedynie polityczni poborcy szwendający się między nami i pilnujący, żeby tak zwana większość nadal wierzyła, że żyje w wolnym i niepodległym państwie. Jest to co prawda trochę przygnębiające, ale chyba lepiej żyć ze świadomością, co naprawdę dzieje się obecnie z Polską. Zresztą, wielu ludzi zdaje sobie sprawę z tego, że ani my, ani oni – tam na górze – nie mają wiele do powiedzenia. Smoleńsk jest poza Polską. Można powiedzieć, że jest poza naszym zasięgiem. Prace Zespołu Parlamentarnego przybliżają nas być może do prawdy, ale sama prawda jest skrywana poza naszymi granicami. Dlaczego tak się dzieje? Bo jesteśmy dla Europy i świata „rozmytym” krajem, bez liderów politycznych, bez silnej władzy, krajem, gdzie panoszą się obcy. Można więc sobie pozwolić na omijanie Polski. I to się dzieje. Wszędzie. W Waszyngtonie, w Brukseli, nawet w Wilnie. Jeśli od podstaw nie zbudujemy nowego państwa, będziemy dalej karleć. Niestety, nawet na prawicy, nie brakuje znanych polityków, którzy w imię realizmu gotowi są poświęcić ideę wolnej Polski dla własnych przyziemnych interesów.