Super Księżyc z Lublina

Księżyc z Lublina…

wczorajszej nocy spacerował księżyc

nie tak jak mówią poeci – po dachach

bo on widziałem zstąpił na ulicę

szedł i rękami promieniami machał

kłaniał się drzewom przystawał i gwarzył

o ludzkiej doli o mieście lublinie

to znów w latarni cieniu stawał …

marzył

o ślicznej w cieniu latarni dziewczynie

kilka minut przystanął na placu litewskim

złożył wieńce promienne

nieznanym żołnierzom

zaszkliły mu się oczy – otchłanie niebieskie

łzy medale padały na chwałę rycerzom

ruszył dalej pod bramą zadźwięczały kroki

czarcią łapę * uścisnął i na rynku starym

zatrzymał czas na chwilę

która trwa już wieki

zgromadził kamienice pod czwartym wymiarem

wszystkie domy starówki w majestacie piękne

o problemach bieżących z księżycem gadają

to znów o politykę wiodą spór namiętny

i stare przedwojenne czasy wychwalają

tuż po zebraniu księżyc się po grodzkiej

stoczył bogatszy w radości i żale

na Jaczewskiego

by w godzinie nocnej

w onkologicznym zawitać szpitalu

stanął na środku sali pomiędzy chorymi

rozdawał wokół radość i wspomnienia jasne

z wami cierpieniem przez los naznaczeni ….

zostanę – szepnął – na zawsze

Wyjasnienie dla nie znających Lublina: "Czarcia Łapa" to nazwa dawnej Kawiarni za bramą Starego Miasta