Zanim ocenimy czym jest racjonalizm w dziedzinie poznania świata, a nawet wszechświata, z całym bogactwem życia na ziemi, postarajmy się zrozumieć jak się ma racjonalizm do wiary w Boga.

Gdy zapytamy wykształconego racjonalistę: czy Bóg istnieje?, otrzymamy z zasady odpowiedź przeczącą popartą jakąś znaną mu i ogólnie stosowaną w takich przypadkach definicją naukową. Racjonaliści przecząc...

Wierzysz w Boga i czujesz się Polakiem

– pomódl się ze mną – za Siebie i za Ojczyznę...

Klękam przed Tobą Boże Niepojęty...

Klękam przed Tobą Boże Niepojęty,

Po trzykroć Wielki i po trzykroć Święty!

Zanoszę modły – jak niewierny Tomasz:

Wierzę i wątpię...

Wciąż chcę się przekonać:

Czy jesteś we mnie tak wielkim grzeszniku,

Nie godnym nawet Twojego spojrzenia?

Dziś człek rozumny z grzechami...

SONET

Czy mężczyźni nie płaczą? (Zobacz kiedy...)

Czy to prawda, że mężczyźni nie płaczą?

Nie! Bo czasami ryczymy jak bobry!

Oglądamy się czy ludzie nie patrzą...

No bo wstyd płakać – chociaż płacz jest dobry.

Czyści śledzionę, odtruwa wątrobę

I można oczy porządnie nabłyszczyć.

Wiedzą to baby, popłakują szkraby...

Płacze każdy – ten, kto logicznie myśli

Więc nie wstydźmy się łez drodzy...

Pokusiłem się wreszcie przeczytać „ewangelię” racjonalistów autorstwa pana Richarda Dawkinsa, zatytułowaną: Bóg urojony.  I co? Ano jestem po tej lekturze mocno rozczarowany, bowiem urąganie osobom religijnym, w szczególności katolikom, którzy łagodnie rzecz ujmując uważani są przez autora za niedorozwiniętych przygłupów, owo wyżywanie się nad osobami, którzy osmielają się pojmować byt doczesny...