Czy kobieta boi się wypowiadać własne poglądy?

Często stykam się z poglądem, że kobiety boją się okazywać własne poglądy, że czekają co powie większość.

I myślę, że tu nie chodzi o kobiety, ale o pewnie typ ludzi…fakt, kobiety jako te, które wolą żyć stadnie, potrzebują częściej wsparcia, mogą być tak postrzegane, ale to mylne twierdzenie, kobiety nie boją się własnych przekonań, tylko często mężczyźni nie zwracają uwagi, co one mają do powiedzenia, czy jakie mają poglądy, wychodząc z założenia, że powinny mieć takie same jak oni.

O! Już pewnie co niektóry powie feministka-a wręcz przeciwnie moi drodzy, bo jestem wojującą antyfeministką.

Kobieta, jako istota bardzo złożona, może np. przez całe życie milczeć w sprawach własnych, bo uczucia (no właśnie, często u nas uczucia biorą górę) nie pozwalają jej ukazać własnych przekonań, często związane jest to z tradycją, czy religią…ale nie koniecznie, często kobieta kieruje się po prostu dobrem swojego mężczyzny.

Bo jak kiedyś pisałam być cieniem kogoś, kogo się kocha i szanuje, jest często zwieńczeniem kobiecego życia i najwyższym dobrem.

Tylko ilu ten gest doceni?

Bo taka kobieta staję przed faktem całkowitego hermetycznego zamknięcia, uśmiechu, czułości i całkowitym oddaniem.

Oczywiście są i potomkowie, więc i im trzeba przekazać jedynie słuszne poglądy na życie.

Cudnie i wspaniale jest wtedy, gdy poglądy mężczyzny splatają się z jej poglądami, przynajmniej w kwestiach zasadniczych, a facet jest na tyle silną osobowością, że potrafi przez cały czas być jej wzorem, a jeśli po pewnym czasie to się zmienia?

Ona nagle mówi by coś zmieniła, a do niego to nie dociera?
Nie słyszy dzwonka alarmowego! Bo to oznaka, że kobieta nie czuję już takiej ekscytacji w związku z nim.
I tu zaczynają się schody…bo nie łatwo zmienić kobiecie życie, zwłaszcza, że jest ono dość ciasno związane z jej mężczyzną, kazała się sama w tej hermetycznej puszce zamknąć.

On się tylko gniewa, że nagle teraz gdy on był przekonany, że wszystko jest jak najlepiej, ona ma nagle pretensje, że przecież to on jest tym który dla niej…itp.

Ona więc albo decyduje się na krok drastyczny i zrywa, niszczy wszystko…ale to bardzo rzadki krok, bo zbyt silna więź nie pozwala jej na taką decyzję, więc ciągnie swój wózek, często nawet udaje jej się w ten sposób osiągnąć jakiś rodzaj szczęścia, bo jak mówi nikt nie ucierpiał (no o sobie wtedy nie myśli), albo prowadzi wojnę podjazdową.

A poglądy-jej własne, zaczynają się klarować coraz silniej, powstaje rodzaj buntu, no chyba, bo jest i taki rodzaj kobiet, co nigdy swoich prawdziwych pragnień, przekonań nie ujawniają, to się nazywa podwójne zamknięcie, takie kobiety często grają rolę do końca, może nawet przed sobą boją się przyznać do tego, co myślą.

A mężczyzna, on jest tym który bierze, czerpie i dlatego rola mężczyzny to cały czas przekonywać o słuszności swoich przekonań i dlatego oni mówią o tym często i chętnie. Jego nie wiąże żadna więź, nie czeka na głos swej pani, bo słuszność należy do niego.

Tylko tak naprawdę coraz mniej takich facetów-zastępują go faceci rozmamłani, bez krystaliczności i zamiast mężczyzny wzoru, mamy takich, co potrafią imponować rok, czasem dwa, potem stają się podobni do typu ludzi(błędnie nazwane, że to tylko tyczy kobiety), co to wolą poczekać co powiedzą inni.
Dlatego coraz więcej jest tych kobiet, co rozczarowują się swoimi partnerami.

Pozdrawiam serdecznie.:D