Zdrada jako kategoria myślenia na prawicy

Wypowiadając się za odrzuceniem wniosku prokuratury o chylenie immunitetu Piesiewiczowi Romaszewski nie zrealizował zalecenia klubu PiS o sposobie głosowania w tej sprawie. Ważniejsza dla niego była lojalność wobec kolegi (przyjaciela) od fundamentalnej zasady równości obywateli wobec prawa, która legła u podstaw decyzji władz Klubu Parlamentarnego PiS.

Romaszewski stanął w jednym szeregu z obrońcami Polańskiego, a także z posłami, którzy w przeszłości pod różnymi hasłami, chroniąc swoich stronników, odmówili uchylenia immunitetu posłowi Waldemu Dzikowskiemu z PO, czy posłance Małgorzacie Ostrowskiej z SLD, oskarżanych o korupcję. Liczono, że sprawy te „przyschną”, pójdą w zapomnienie lub przedawnią się.
Chcę wierzyć, że prawdziwa intencja Romaszewskiego nie jest podobna.

początku powstania PC. Pamiętam jak to jedyne tak na dobrą sprawę prawicowe ugrupowanie opuszczała np, była marszałek senatu!!!!
I wtedy to było niestety ordynarna zdrada.
Innych nie chce mi się wymieniać!
Wiem , że Jarosław Kaczyński stawia wysokie wymagania, bo gdyby nie to, to już dawno na polskiej scenie nie byłoby prawdziwej prawicy, a jeno jej popłuczyny!
Pewnie jak to w życiu bywa, idzie też o ambicje, które były przesłanką niejednej decyzji o odejściu.
Czy Dorna, Romaszewskiego coś łączy?
Diabli wiedzą!
pzdr

Wrzucenie w tym tekście do jednego worka Mężydły i Romaszewskiego to już nadużycie. A co do samego Romaszewskiego, oczywiście, że to zdrada. Romaszewski zdradził mnie, który wierzę w równość wszystkich wobec prawa. Romaszewski pomimo swoich zasług okazał się w tej sprawie małym człowiekiem, a jego tłumaczenie poparcia Piesiewicza jest dziecinnie naiwne i drwiące z mojej inteligencji. Nie ma dla mnie świętych krów i senator Romaszewski też świętą krową nie jest. Powinien zastanowić się nad swoim niemądrym posunięciem i przeprosić za nie. Niech nie zapomina też, że PiS stoczył o jego stanowisko bój i jakaś lojalność się za to należy. Niestety ze smutkiem stwierdzam, że panu senatorowi się w głowie poprzewracało.

Z powodów światopoglądowych odszedł Jurek. Chciał zademonstrować przywiązanie do poglądów i zademonstrował, osłabiając i PiS i siebie, więc skuteczność takiego zachowania była bardziej niż wątpliwa. OK, rozumiem, że ktoś nie chce iść na kompromisy. Romaszewski odszedł przez duperelę, co świadczy o tym, że wyżej ceni własne ego, niż cokolwiek.

Generalnie, zgadzam się z Miltonem.
Nie mam zamiaru bronić Romaszewskiego, który w kwestii Piesiewicza postąpił niewłaściwie, ale określanie tego mianem zdrady to przesada. Zbyt łatwo szafuje się tym oskarżeniem. Postępowanie senatora to gruby błąd, ale w moim odczuciu, nie z tych "niewybaczalnych".

Natomiast reakcja Kaczyńskiego była nieadekwatna, tym bardziej, że nie przypominam sobie, by Romaszewski wcześniej dał jakieś powody do posądzania go o partyjną nielojalność. Zawieszanie zasłużonego człowieka po pierwszej wpadce jest grubą przesadą. Kaczyński powinien był go wziąć na rozmowę i tyle.

Potem wydarzenia nabrały już własnej dynamiki - Romaszewski dał się ponieść emocjom i wystąpił z klubu. Kolejna personalna strata PiSu, dołączająca do długiego szeregu poprzednich i w moim przekonaniu osłabiająca partię. Niedobrze.

Chyba, że Kaczyński z jakichś nieznanych nam powodów chciał pozbyć się Romaszewskiego i sprawę głosowania nad immunitetem Piesiewicza potraktował jako pretekst - tego też nie można wykluczyć.
Tak, czy owak, źle się stało.

pozdrowienia

Gadający Grzyb