Patrix reloaded?

Co roku w okolicach świąt przypomina mi się pewien dokumencik (bez specjalnych pretensji), który kilka lat temu widziałem na „Discovery”. Filmik ten pokazywał „zjawiska kulturowe” wokół kultowego „Matrixa”, a moją uwagę przykuła przede wszystkim obserwacja, że kostium Neo jest w istocie… sutanną”.
Autorzy filmu przeprowadzili nawet wywiady z kilkoma kobietami, które twierdziły, że sutanna jest sexy (a wiemy tez o Polkach zakochanych w młodych klerykach…), a potem z księdzem, który przezywany Neo ze względu na podobieństwo do bohatera „Matrixa” i upodobanie do ciemnych okularów, zdecydował się stworzyć plakat „Chrześcijaństwo - reaktywacja”, reklamujący powołania kapłańskie. Coś podobnego znalazłem dla Was w Sieci.
No właśnie. Dlaczego „Matrix” może korzystać z ikon katolicyzmu, a katolicy nie potrafią wykorzystywać mediów?
Rozmawiałem na ten temat z pewnym księdzem. Pytałem, dlaczego Kościół przed każdymi świętami nie wykupuje choćby billboardów i nie umieszcza na nich dzieł wielkich mistrzów malarstwa, przedstawiających sceny religijne? Odpowiadał dość mętnie, że niby ktoś mógłby domalowywać wąsy, albo jeszcze gorzej…. W to akurat wierzę, ale co z tego? Na ikonografii chrześcijańskiej tuczy się handel, a na dodatek kicają po niej „artyści”, których nie stać na nic innego, jak na bluźnierstwo.
Martwię się, że chrześcijaństwo, w tym katolicyzm, dało się zepchnąć do defensywy.
„Postępowa” sztuka od kilku setek lat kreuje wizerunki Krwawego Inkwizytora i stosów. Watykan przedstawiany jest jako siedlisko zła, zepsucia i intryg (w tym współdziałają zarówno ateiści, jak przedstawiciele innych religii). Wszelkie próby otwartego przyznawania się do wiary (co z mety nazywane zostaje w sposób nieokreślony i podejrzliwy „uczuciami religijnymi”, a nie światopoglądem i filozofią), kasowane są natychmiast redukującymi epitetami „kruchty”, „moheryzmu”, „dewocji”, „zaślepienia”, „zniewolenia”… i co groźniejsze „zakłamania i hipokryzji”. Pomyślcie, czy zanim powiecie „Bóg”, „wiara” (a także „Ojczyzna”), „grzech”, „moralność”… nie macie ochoty zacząć od „za przeproszeniem”?
Miałem okazję porównać ostatnio dwie książki z prostej gminnej biblioteki publicznej (której chwała za to, że kupuje nowości, a nie tylko kisi Andrzejewskich i Gide’ów, Iwaszkiewiczów i Mannaów…), mniejsza o tytuły. Jedna była bardzo ciekawą wizją „wielkiej schizmy zachodniej” (kiedy w porywach było aż trzech papieży, z czego dwóch musiało być „antypapieżami”… tylko którzy?), opartą na solidnej wiedzy i materiałach historycznych, a sensacyjna była spekulacja, że być może ostatni papieże, którzy przekazywali sobie zgodne z wszelkimi regułami katolicyzmu władzę dotrwali do dziś, a ostatni… został z szacunkiem potraktowany przez Kościół i przyjęty z honorami do krypty, gdzie spoczywają inni następcy Piotra. Na obwolucie książkę reklamował Ziemkiewicz, twierdząc, że jest lepsza, niż „Kod Leonarda Da Vinci”. Pod wieloma względami… nie jest, brak w niej bowiem nawiedzonego mordercy-albinosa, chodzącego we włosiennicy i s kolącym jak kolczatka łańcuchem na udzie, biczującego się po każdym mordzie dokonanym na zlecenie Rzymu. Nie ma szans na rozgłos. No i nikt nie twierdzi (popełniając plagiat z książki „Święty Graal – święta krew”), że do dziś żyją potomkowie Chrystusa. To ta druga książczyna jest popłuczyną po Donie Brownie. Mamy w niej ogólnoświatowy spisek wielkiego kapitału z Rzymem i mordercze próby powstrzymania „prawdy”, że papież pozwolił tajnemu stowarzyszeniu zawrzeć pakt z hitlerowcami na temat mordowania Żydów (co miało być z korzyścią dla Rzymu). Poza tym oczywiście pojawia się bezwzględny najemnik (z kolcami na udzie, a jak?!), którzy najpierw strzela, a potem odprawia… ostatnie rozgrzeszenie. Karol Wojtyła określany jest przez wszystkich, także w Watykanie” jako „ten Polak” (i oczywiście ostatnia konserwa), a opis biura prasowego Stolicy Apostolskiej stylizowany jest na redakcję „Prawdy” i TASS (a dla niedomyślnych porównanie jest wielokrotnie nazwane po imieniu).Cóż za badziewie!
Wiem, że polski Kościół ma ostatnio dość problemów z agentami i TW (a irlandzki z pedofilami)… To jednak nie cała prawda. To są problemy, że tak powiem taktyczne, ale ważniejsze są te strategiczne. „Ten Polak” Jan Paweł II był zarówno dość konserwatywny (dla jednych za bardzo, dla drugich za mało), ale bardzo medialny. Szkoda, że tylko sam jeden. Benedykt XVI nie ma ani takiej charyzmy, ani nawet takich zdolności aktorskich, choć wydaje się wystarczająco konserwatywny, jak też, na szczęście, bardziej zdecydowany, czego dowodem są dymisje, zarówno TW Metropolity Warszawskiego, jak spodziewana czystka w Irlandii. To nadal jednak za mało.
Polski Episkopat nie może czekać, aż Benedykt sam zrobi w nim porządek, bo dla Rzymu jesteśmy tylko jednym z tysiąca kościołów regionalnych. Sami wierzący, czyli w istocie prawdziwy Kościół, też powinni umieć walczyć, żeby katolicyzm nie dał się zepchnąć do rezerwatów, do czego konsekwentnie dąży lewica, „postępowcy” i „reformatorzy”.