Siedziały pedały i się śmiały

O przepraszam, lesbijki też, a nawet inne cudaki.

W Sejmie zabrał głos czynny, a nawet wzmożony członek RPP. Jak zwykle argumenty przewidywalne, tylko jeszcze dodatkowo ckliwie o Pani i Pani, Panu i Panu, że się przecież kochają, a wy im odmawiacie. I takie tam podobne, o Konstytucji, Bogu, którego nie ma według nich, ale jak trzeba przywołać, to jest. Nic nowego, co by z Moskwy nie przyszło.

A na sejmowej galerii kwiat polskiej młodzieży, ten tęczowy. Chichrali się po każdym celnym słowie posła w różowej koszuli. Znaczy się swój, choć i mi się pewnie zdarzyło taką ubrać, lecz nie przywdziać.

A tak po prawdzie to się cieszyli, a z nimi chyba tylko oficer preferujący...

Za pedałów nie przepraszam, bo czym innym jest homoseksualista, świadom siebie, a czym innym czyniący z upodobań i orientacji seksualnej światopogląd. To ma się jak dupa do mózgu. Niby powiązane, u jednych relacja jest jasna, innym się kierunki komunikacji zaburzyły. Po pierwsze niegodni są uczestnictwa w dyskusji, choćby z powodu myślenia i czucia dupą właśnie.  A po drugie są tylko mięsem armatnim ku rozkładowi wszystkiego, co zaczyna się tam, gdzie kończy się Wielikaja Rosija. Kto nie wie lub nie rozumie, ten prędzej, czy później dostanie Zonka. I niekoniecznie do ręki.

Tak tylko sobie "reaguję" na rzeczy pozornie nieważne. Warto jednak pamiętać, że rozkład najlepiej zacząć używając ludzkich słabości. Zawsze system korzystał z mniejszości. Bo jeżeli nawet sama Biedrońka się odżegnuje od adopcji, to znaczy tylko tyle, że to jest ich cel. Pośrednim do głównego. A jego nie znają. Są tylko środkiem, przedmiotem, a nie podmiotem.

Zaiste niezbadane są ścieżki ludzkości. Widać jednak, że ułamkowoprocentowe dewiacje dostały ze Wschodu wiatr w żagle. Gatunek niezdolny do przetrwania dostał bowiem obietnicę, że jak wiernie będzie służył, to odda im się na wychowanie... I będą mogli przetrwać i służyć dalej. Bo nie wiadomo, czy przypadkiem heterycy nie przetrwają. I trza będzie znowu odwołać się do dział homofobii. Nie da się w kilku zdaniach oddać złożoności problemu, a jest i będzie. Gdyż nie o to chodzi, by ludziom odmawiać..., lecz by nie pozwalać na zbytnie hasanie i rozpasanie. Przećwiczyliśmy to na szlachcie, to i musimy, jak widać i tęczowych przeżyć.

Najłatwiej, co powszechnie jest wiadome, nomen omen, zaatakować od tyłu. Trudno bowiem prać się z bolszewikami i jednocześnie za tyłek trzymać. Przerażającym jest, jak słowo ciałem się stało. Słodziuchnym, jak usta Lenina. Bowiem "Zgniły Zachód", jak kiedyś sowieci nazywali świat inny niż ich, stał się faktem. Z wielu powodów. A głownie z powodu interesu, jaki mają w tym nie tylko bardzo tradycyjni obecnie i dawniej Bracia Moskale, ale i ich ludzie "Na Zapadie". Jak ktoś jeszcze wierzy, iż lewacy walczą o wykluczonych i gnębionych przez totalnie nie nadążających za postępem, to niech sobie popatrzy kto ich opłaca i jaki ma cel. Linki później.

Ryszard vel Anna przysposobiony odpowiednio przez rosyjskie służby jest czarnym koniem ( choć to fizycznie może nieaktualne), który cwałuje przez ostatnie ostoje normalności jakimi jest Polska. I to wadzi im z każdej strony.

Ja do nich nic nie mam, to oni mają coś do mnie. Niech sobie nawet palec do nosa wsadzają, tylko nie ma to nic wspólnego ze świata oglądem i zwykle źle się kończy, gdy pewne członki i części ciała zdobywają władzę nad nie tylko rozumem. Chuć nie jest najlepszym doradcą, nawet miłość potrafi zaślepić. A co dopiero zwierzęce żądze. Homoseksualiści często odwołują się do argumentów żałosnych. A to, że starożytni, a to, że pies też w pupę, jak kocha. Kocha ?, żałosne. Popęd go pędzi ku prokreacji, tu argument upada, bo z tej dupy zupy nie będzie.

Tu kilka linków, do moich wcześniejszych, obsesyjnych tekstów. Wiadomo, że każdy krytyk, nie ich praktyk, a dążeń, które wiele lat temu wyznaczył ich amerykański guru, to kryptopedał. Ciekawym tylko jest, iż wielu uznanych psychiatrów skłania się ku temu, by niekoniecznie przywrócić w tej materii jednostkę chorobową, ale pochylić się poważnie nad problemami i konsekwencjami, jakie niesie z sobą życie inne niż normalne. Margines zawsze pozostanie marginesem i nie ma nic wspólnego z mniejszością.

http://niepoprawni.pl/blog/1821/bekarty-rozy-luksemburg

http://niepoprawni.pl/blog/1821/kolorowe-jarmarki

http://niepoprawni.pl/blog/1821/nie-jest-kraj-dla-wolnych-ludzi-18

http://niepoprawni.pl/blog/1821/rowerek-bez-pedalow

http://niepoprawni.pl/blog/1821/czerwona-planeta-rozklad-wspolnot

I jeszcze dwie perełki...

Jak powiedział rzeczony poseł

"...związki partnerskie byłym są i będą...".

Przecież nikt temu nie przeczy, tylko, co ma "dupa" do wiatraka. Czyżby też coś mieliła.

Oraz znawca słów Boga rzekł -

"...to bóg ( zapewne mówił z małej litery ) powiedział -

Królestwo Moje nie jest z Tego Świata...".

Faktem jest, że ich nie z tego. Pozostaje pytanie nie tyle z jakiego, tyle z czyjego.

Dyskusję podsumowała pięknie pewna posłanka, chyba nie z prawej strony wyobraźni -

"...dajmy Ludziom żyć...".

Pełna zgoda.

Tyle, że żyć, a rzyć to nie to samo.

Jak widać Polska nie nadąża za Europą i resztą świata pod batutą najlepszych dyrygentów Chóru Aleksandrowa. Zatem koniecznie trzeba ustawą zdjąć nam spodnie i majtki, byśmy byli bardziej otwarci na potrzeby bliźnich. Co prawda w mniejszości, ale jednak istotnych w lepieniu nowego Adama i jego partnera.

Ja nie czuję lęku i nie boję się człowieka. Jednak zawsze uważnie się rozglądam, gdy chodzi o sprawy intymne. Zawsze i wszędzie się nimi grało, a teraz się gra z innej nuty. O ile tak można nazwać podmianę partytury. Ktoś kiedyś już o tym pisał, tylko jak zwykle nie doczytaliśmy, jak się to zwykle kończy. Gdy na siłę wsadza się kobiety na traktory, a faceci z lubością przymierzają staniki. I koniecznie chcą mieć większy „biust”, niż Matka Natura dała. Nie tyle biust, co… ?

Jesteśmy, jak zwykle, ostatnim, obecnie dwustronnym „Przedmurzem Europy”. Należy tolerować „wsadzających inaczej”, a tych, co ich wykorzystują, w „całej rozciągłości” ich wiotkiego ciała, bez ducha, tych należy wyeliminować.

Ala kocha Asa, As kocha Alę.

Ten polski, elementarny wierszyk

zapewne wkrótce będzie kanonem zoofilskiej poezji.

 A kiedy będziesz moją żoną,
niechaj ci oczy jasno płoną
i patrzą w pustkę tam daleko,
gdzie się czcze dymy z ziemi rodzą
i jak upiory gdzieś się wleką,
i jak umarli w nią odchodzą.

A kiedy będziesz moją żoną,
słuchaj, jak pustka w ciszy dzwoni,
jak echa pogrobowych dzwonów
w bezdeni nieba kędyś toną
i jak sekundę każdą goni
szmer łez żałoby i szmer skonów.

I niechaj ci w rozwarte oczy
żar, jako piorun, ogniem strzeli
i olśnij się w błyskawic bieli,
jak duch, co nad mogiły skoczy
i z nieba na skroń ściąga gromy,
aby w nich stanąć niewidomy.

Bowiem zaiste dziś ci mówię,
żeś w ogniu winna stanąć cała,
jako bóg grecki skamieniała
i osłonięta przez gwiazd mrowie,
niedotykalna, niewidzialna,
ogniem zakryta i zapalną.

Imienia twego niech nie śledzą - -
ja wiem i śmierć, co jest przede mną;
kres nam za jedną cichą miedzą,
chociaż nie pójdziesz w otchłań ze mną.
Choć dzwon ustanie bić na wieży,
długo, daleko dźwięk się szerzy.

Zostaniesz po mnie, chocieś wstała
wraz ze mną, wieczna i dozgonna,
ty towarzyszko mego ciała,
którą poślubiam jako żonę - -
a imię twoje to czczość wonna,
która oplata drzew koronę.

A kiedy będziesz moją żoną,
niechaj ci oczy jasno płoną
i patrzą w pustkę tam daleko,
gdzie się czcze dymy z ziemi rodzą
i jak upiory gdzieś się wleką,
i jak umarli w nią odchodzą.

A kiedy będziesz moją żoną,
słuchaj, jak pustka w ciszy dzwoni,
jak echa pogrobowych dzwonów
w bezdeni nieba kędyś toną
i jak sekundę każdą goni
szmer łez żałoby i szmer skonów.

I niechaj ci w rozwarte oczy
żar, jako piorun, ogniem strzeli
i olśnij się w błyskawic bieli,
jak duch, co nad mogiły skoczy
i z nieba na skroń ściąga gromy,
aby w nich stanąć niewidomy.

Bowiem zaiste dziś ci mówię,
żeś w ogniu winna stanąć cała,
jako bóg grecki skamieniała
i osłonięta przez gwiazd mrowie,
niedotykalna, niewidzialna,
ogniem zakryta i zapalną.

Imienia twego niech nie śledzą - -
ja wiem i śmierć, co jest przede mną;
kres nam za jedną cichą miedzą,
chociaż nie pójdziesz w otchłań ze mną.
Choć dzwon ustanie bić na wieży,
długo, daleko dźwięk się szerzy.

Zostaniesz po mnie, chocieś wstała
wraz ze mną, wieczna i dozgonna,
ty towarzyszko mego ciała,
którą poślubiam jako żonę - -
a imię twoje to czczość wonna,
która oplata drzew koronę.

Cisza oddechu trawy

Jatte to odludna wyspa na której las kołysze
nieznaną na kontynentach nad naturalną ciszę
na codzień tylko słowiki i mrówek długie szeregi
wyspę tę niepokoju wypełniona po brzegi

ciszą oddechu trawy , ciszą odległych żagli
ciszą której nie słychać , wszędzie tam gdzie czas nagli
dlatego tak uroczyście Grande Jatte się zaludnia
ludźmi wystrojonymi na niedziel popołudnia

rodziny , dzieci , zwierzę domowe i oswojone
z hukiem , warkotem i stukiem płyną na ciszy stronę
płyną w dni wolne od pracy na łodziach wynajętych
na wyspę odludnych myśli bo jej teren jest święty

ciszą oddechu trawy , ciszą odległych żagli...

i nikt tutaj nie dojedzie , autem ani rowerem
las gęsty broni tej wyspy przed żółtym helikopterem
można na niej lądować tylko na spadochronie
opadnie bezszelestnie w to miejsce które wionie

Gdyż jest o wiele więcej dowodów na...