A ja mam żal do Kuchcińskiego.

Jak podaje prasa – miesięczne uposażenie Pani Marszałek Ewy Kopacz to: 10 952 zł brutto + 20% za wysługę lat + dodatek funkcyjny 3533 zł brutto. Myślałem, że powinno wystarczyć nie tylko „na waciki”, ale widać nie wystarcza.

Media donoszą, że premier Donald Tusk rozmawiał z Panią Marszałek o premiach dla prezydium Sejmu. Skoro Pan Premier rozmawiał, to chyba i my możemy sobie o tym porozmawiać.

Moim skromnym zdaniem przyznanie sobie nawzajem dodatkowych premii - dla Pani Marszałek Sejmu (w wys. 45 000 zł) i jej wicemarszałków (po 40 000 zł) to kolejna afera na szczytach władzy.
Użyłem słowa „afera”? Tych, których to zbulwersowało przepraszam, ale żadne mocniejsze, a jednocześnie nadające się do użycia na tym kulturalnym przecież forum słowo nie przyszło mi do głowy. Rozumiecie - jak człowiek się porządnie wkurzy, to cenzurowane słowa jakoś mu umykają z głowy, a przeklinać za pomocą klawiatury, mimo wszystko nie wypada.
Aktualnie wszyscy „anty-bohaterowie” tej afery są już zrehabilitowanymi bohaterami pozytywnymi, bo przecież obiecali, że przekażą całą premię lub jej część na cele charytatywne.
I po krzyku. Czy rzeczywiście?

Myślę, że warto przypomnieć słowa Pani Marszałek Kopacz dotyczące Sejmu RP - wypowiedziane w tej sprawie:
„To nie jest tylko i wyłącznie miejsce, gdzie tworzy się prawo. Jest to również zakład pracy…”
Rzadko zgadzam się z tym, co mówi Pani Marszałek, ale tym razem zgodzić się muszę.
Tylko, że jeśli tak, to może szefowa i pracownicy tego zakładu wreszcie zabraliby się do jakiejś pożytecznej dla społeczeństwa pracy. Bo na razie żyjąc na nasz koszt zajmują się na przykład problemem - jak ująć prawnie to, by dwóch facetów bez gaci można było nazwać rodziną.
Tu zresztą pojawia się ciekawy problem, czy siedmiu facetów bez gaci pod prysznicem to już cztery niepełne rodziny, czy tylko drużyna szczypiornistów?
A bardziej poważnie, to może Pani kierownik zakładu o nazwie Sejm RP pochwaliłaby się społeczeństwu - jakiej wysokości nagrody przyznała choćby tylko najlepiej pracującym w sejmie sprzątaczkom. A zresztą niech lepiej nic nie mówi, bo pewnie i tak prawdy byśmy nie usłyszeli.

Pani Marszałek Ewa Kopacz (PO), wicemarszałkowie: Cezary Grabarczyk (PO), Eugeniusz Grzeszczak (PSL), Marek Kuchciński (PiS), Wanda Nowicka (RP) oraz Jerzy Wenderlich (SLD) – wszyscy wzajemnie się obdzielili premią i nikt nie odmówił przyjęcia przydzielonej nagrody.
Jak widać jest jednak możliwe w polskim Sejmie uzyskanie porozumienia ponad podziałami. Szkoda, że tylko w sprawie podziału premii.

I tu mam żal do wicemarszałka Kuchcińskiego, bo postawa pozostałych mnie nie dziwi.
Tyle lat przy Panu Premierze Kaczyńskim i serce niczego nie podpowiedziało? A rozum? - Choćby tylko ten polityczny? Nie dotarło, że w zgotowanym nam przy współudziale Platformy kryzysie, w czasie upadających zakładów pracy, szalejącego bezrobocia i coraz dotkliwszej biedy społeczeństwa obdzielenie się takimi pieniędzmi jest nie na miejscu?
Jakaś pomroczność, zwykła pazerność, brak wyczucia, czy nieprzemyślana lojalność względem pozostałych członków prezydium? Nie wiem i nie chcę spekulować.
By przekonać do siebie wyborców partie wydają z kasy partyjnej i nie tylko partyjnej - olbrzymie sumy pieniędzy. Wielokrotnie wyższe niż przyznane premie. Myślę, że tu jedno zdanie Pana Kuchcińskiego w stylu: - „nie godzę się na te premie, bo w aktualnej sytuacji materialnej społeczeństwa to nawet nie wypada” przysporzyłoby partii więcej sympatyków niż dziesiątki banerów o potrzebie walki o sprawiedliwość społeczną. Panie wicemarszałku - co teraz odpowiadać naszym oponentom, gdy usłyszymy poniekąd bezsensowny argument, że politycy wszystkich ugrupowań „są po jednych pieniądzach”?
Że Pani Marszałek jest o pięć tysięcy droższa?

Nadal jeszcze uważam, że trzeba w życiu kierować się zasadami, ale by tak postępować, to trzeba je mieć. A zasady, to coś tak dziwnego, że można je stracić lub sprzedać, ale nie da się ich już potem odzyskać, czy odkupić. Nawet za tak wysoką premię.
Takie mam przemyślenia – bez patentu na rację.
Może ktoś w tej sprawie myśli inaczej?