Gdzie jest pani Kopacz?

Są plotki że mają się ku sobie wiec to nic dziwnego. Jedno głąb, drugi głąb. Może coś wykopią na metr wgłąb. 

HdeS

niestety jeszcze nie pani Kopacz.

rozmowa w więzieniu.

- A ty za co siedzisz?
- Za pecha.
- Jak to?
- Żona ode mnie odeszła no to kupiłem literka i się pocieszałem, ale w końcu zrobiło mi się smutno, więc poszedłem na ulicę jej szukać. Potem pamiętam, że wszedłem do jakiegoś dużego budynku i wydzierałem się " Gdzie jest ta stara, kłamliwa q..wa?"
No i aresztowali mnie, wyrok z marszu pięć lat bez zawiasów.
- No ale za samo krzyczenie?
- Nie rozumiesz, wlazłem do budynku Sejmu, a wyrok za obrazę pani marszałek...
___________________________
spodziewaj się wszystkiego.

Pani marszałek Kopacz wyjechała w podróż(podaję za tvn-em,który nie podał miejsca podróży). Być może w jedną stronę. Ale chyba jeszcze nie nadszedł czas takich podróży.
Pozdrawiam

Seawolf, jest to pierwszy twój tekst, który nie wzbudził we mnie nawet cienia uśmiechu. Smutne czasy nastały.

No, może to wiadro...

******
"Not Every Conspiracy is a Theory"
******
Nie ufam Tuskowi i Putinowi
Mam plany na przyszłość.
Nie mam żadnych myśli samobójczych.
*****

...nie dość prawdy się dorobić, trzeba ją jeszcze obrobić i obronić, i piersiami zastawić, i pieczęć swoją jej postawić na piersi [C.K.Norwid]

alil
I okaze sie, ze rodziny same byly winne, ze nie otwieraly trumien bo przeciez nikt OFICJALNIE im tego nie zakazywal - takie wnoiski nasuwaly sie po oficjalnych przekazach w TV w dniu dzisiejszym. Nie ma tego, ktory to powiedzial. Oni potrafia "wywrocic kota ogonem", przynajmniej w ICH mediach.

złoty samorodek, choć to tylko wielka i śmierdząca kupa.

Pozdrawiam,
Obibok na własny koszt

Grób Anny Walentynowicz, który nie jest jej grobem, uderza w najbardziej ordynarne ze wszystkich tych kłamstw: „państwo zdało egzamin”. Nie, państwo polskie nie zdało egzaminu w tej sprawie i szczerzę wątpię, czy zda go, dopóki rządzi Platforma Obywatelska.
Wydawało się, że podpici oficjele z Platformy Obywatelskiej spóźnieni na pogrzeb Anny Walentynowicz to będzie „miara rzeczy”. Ale można przebić dno dna i zapukać nie tyle od spodu, co z otchłani: oni przecież nie spóźnili się na grób Matki Solidarności, bo to nie jest jej grób, co pojęła ku swojej zgrozie najbliższa rodzina.

Niezłomna pani Ania

Pozwolę sobie na niezbędny wstęp historyczny. Anna Walentynowicz przez lata była osobą niewygodną dla ludzi władzy. Najpierw dla komunistów. Sławomir Cenckiewicz w biografii „Anna Solidarność. Życie i działalność Anny Walentynowicz na tle epoki (1929–2010)” przypomina: „podczas ogólnokrajowej narady sekretarzy partyjnych I sekretarz KW PZPR w Gdańsku Tadeusz Fiszbach ubolewał nad publikacjami prasowymi niepotrzebnie »afirmującymi sylwetkę Walentynowicz«. Nieco później nie popełniono już takiego błędu i w tygodniku »Polityka« zdjęto artykuł Hanny Krall o Annie Walentynowicz. Już jesienią 1980 r. ludzie obozu władzy na tyle negatywnie postrzegali suwnicową ze Stoczni Gdańskiej, że podczas spotkań z delegatami »Solidarności« sugerowali, iż nie powinna ona uczestniczyć w dwustronnych rozmowach, gdyż przeszkadza to w porozumieniu”.

Już kilka lat później musiała przyjmować ciosy od „swoich”. W lutym 1989 r. została nieledwie wyrzucona przez Lecha Wałęsę z obrad Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność”: „jeśli pani będzie się upierać, to zawołam służbę i każę panią wyrzucić”. Przyglądali się temu m.in. Henryk Wujec, Jacek Kuroń, Tadeusz Mazowiecki, Zofia Kuratowska, Adam Michnik, Bronisław Geremek, Andrzej Stelmachowski. Walentynowicz budziła w nich zażenowanie. Być może także wyrzuty sumienia. Gdy przyszła III RP, została wykreślona z oficjalnego panteonu ludzi Solidarności i nigdy nie podżyrowała okrągłostołowego układu, choć za czasów swojej prezydentury Lech Wałęsa chciał ją przeciągnąć na swoją stronę.

Sól w oku władzy

Napiszę to najdelikatniej, jak można i trzeba: po swojej śmierci Anna Walentynowicz znów stała się solą w oku dla ludzi władzy, dla tych, którzy dziś obnoszą się ze swoimi posolidarnościowymi korzeniami. Los jej doczesnych szczątków zadał kłam oficjalnej, rządowej i medialnej wersji smoleńskich wydarzeń, smoleńskiego śledztwa. To, co się stało, jest najbardziej oczywistym i najbardziej przerażającym, makabrycznym dowodem złej woli i indolencji instytucji państwowych, które są pod dominacją rządzącej partii.

Ludzie Platformy Obywatelskiej dobrze wiedzieli, że tragedia smoleńska to gra o bardzo wysoką stawkę: o ich władzę i ewentualne dalsze losy polityczne i osobiste. Dlatego bardzo szybko uruchomiono narrację, wedle której „rząd zdał egzamin”.

10 kwietnia 2010 r. trzeba było odsunąć w cień, zbagatelizować z bardzo pragmatycznej przyczyny – poznanie wszystkich szczegółów tych wydarzeń i późniejszych związanych z nimi faktów mogłoby popsuć samopoczucie także części wyborców Platformy Obywatelskiej oraz wpłynąć na ich dalsze wybory przy urnie do głosowania. Mówię nie o partyjnych pretorianach czy „żelaznym elektoracie”, ale o tych zwykłych ludziach, którzy z różnych przyczyn popierali PO, a którzy byli wstrząśnięci zaistniałymi wydarzeniami. Dla nich i dla osób kompletnie politycznie niezorientowanych i programowo niechodzących na wybory trzeba było przygotować mocną, konsekwentnie prowadzoną kampanię propagandową, z jasnym przekazem: „nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało”.

Świadectwo nikczemności rządzących

Oficjalna narracja smoleńska znalazła usłużnych propagatorów na gruncie debaty publicznej. Znamiennym przykładem jest głośna książka „Żałoba” (Warszawa 2010). Czytamy na jej łamach m.in. wypowiedź Olgi Tokarczuk o „neurotycznym teatrze katolickiego nacjonalizmu”. Andrzej Walicki mówi tam z kolei rzeczy arcyinteresujące, świadczące o tym, że nikt nie potrafi z takim wdziękiem wypowiadać głupstw jak intelektualista: „Po katastrofie samolotu i śmierci naszego Prezydenta wykonano – a zwłaszcza Rosjanie wykonali – mnóstwo pozytywnych gestów. Dotyczy to zarówno zwykłych ludzi, jak i polityków, urzędników państwowych. (…) Mnie w ogóle nie dziwi widok Donalda Tuska w objęciach z Władimirem Putinem, przecież łączy ich tak naprawdę bardzo wiele. Obaj mają głęboko wbudowany pewien zasadniczy odruch antykomunistyczny (…)”. Takie właśnie wypowiedzi jak Olgi Tokarczuk i prof. Walickiego budowały przekaz, który szedł na ogół do społeczeństwa ze strony mainstreamowych środków masowego przekazu.

Grób Anny Walentynowicz, który nie jest jej grobem, to milczące, wymowne świadectwo całej nędzy, nikczemności, głupstwa wszystkich kłamstw i kalumnii, z jakimi od 10 kwietnia 2010 r. muszą się spotykać ludzie, którzy nie przyjęli za swoją polsko-rosyjskiej, oficjalnej wersji smoleńskich wydarzeń albo w nią głęboko zwątpili. Grób Anny Walentynowicz, który nie jest jej grobem, uderza w najbardziej ordynarne ze wszystkich tych kłamstw: „państwo zdało egzamin”. Nie, państwo polskie nie zdało egzaminu w tej sprawie i szczerze wątpię, czy go zda, dopóki rządzi Platforma Obywatelska.

Jak zwykle 10 z ukłonami i pozdrówkiem.
Czy wszystkich dotknęła zbiorowa amnezja co do zakazu otwierania Smoleńskich Trumien?  Przecież prokurator parulski w TVP wyraźnie oznajmił  "trumny nie mogą być otwierane , bo podlegają ROSYJSKIEJ  JURYSDYKCJI". Pamiętam te slowa gdyż omc nie trafił mnie szlag,  i w sieci umieszczałam pytanie jak to możliwe by obywatele Polski , w ojczyźnie podlegali obcej jurysdykcji .

Wart Pac pałaca, a pałac - Paca , jak wart Tusk - Kopacz i odwrotnie. Całe PO - to zbieranina nierzetelnych ludzi, kłamców - nie umiejących, nie chcących się przyznać do żadnego błędu,  nie mówiąc o celowej robocie, jak przy całej tej smoleńskiej tragedii. Kopacz to wredne babsko - nie  majaca krzty honoru, ani przyzwoitości. Bez zmrużenia oka - łgała na poczekaniu, a teraz chowa się z swoim pryncypałem po kątach, bo przecież i tak sie do niczego nie przyzna, a oboje obarczą winą Kaczyńskiego o wszystko, choćby nawet o zamianę ciał... Coraz bardziej mierzi mnie to towarzystwo wzajemnej adoracji i, aż przykro mówić, ale nie znoszę ich, jak komuchów, ale bardziej  potępiam za ich dwulicowość, bo wszak to , niby, wyzwoliciele Polski, z których część działała w szeregach "S". Ohyda !