Rydwan rosyjsko-niemiecki.

Tak się złożyło, że po ostatnim wpisie na temat "skandalu" ukraińskiej administracji w sprawie "torturowania" Julii Tymoszenko miałem możliwość osobistej rozmowy ze studiującym w Polsce młodym obywatelem Ukrainy. Jego ocena obecnej sytuacji była dalej idąca niż moja. Otóż zakładałem, że Wiktor Janukowycz celowo wywołał "skandal" aby przez sprowokowany bojkot Euro osłabić sympatie Ukraińców, zwłaszcza tych z zachodniej Ukrainy do świata zachodniego celem ugruntowania swej pozycji, której podstawą był prorosyjski wschód Ukrainy. Tymczasem w ocenie mojego wczorajszego rozmówcy popularność Janukowycza nawet na wschodzie to już przeszłość. Zawiódł pokładane w nim nadzieje i chyba też zabrakło tak dobrej propagandy jak Tuska.

Zatem Janukowycz walczy nie o pozycję na Ukrainie ale o względy płk. Putina, który może go łaskawie pozostawić na stanowisku w Kijowie. Po to planuje się udać na "szczyt" do Moskwy 15 maja, który w rzeczywistości będzie, jak już pisałem, "audiencją". Aby nie przybyć z całkowicie pustymi rękami zaaranżował skandal z premier Tymoszenką i w konsekwencji bojkot Euro. Sytuacja ta ma zniechęcić Ukraińców do Zachodu ale również osłabić sympatię dla tego państwa w UE. Stąd głośno o zawieszeniu wejścia w życie umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z UE. Nie oznacza to oczywiście sukcesu Janukowycza a jedynie pozostanie w grze o utrzymaniu posady. Bo przecież w tzw. opinii międzynarodowej Julia Tymoszenko jest już prawie męczennicą opozycji i to ponoć demokratycznej! Podobnie kreuje się ją w jej kraju. A poza tym mogą "przypadkowo" pojawić się nowi pretendenci do ukraińskiej satrapii i wyprzedzić Janukowycza w ubieganiu się o względy cara Putina.

Warto zwrócić uwagę, że chórze obrońców "pięknej Julii" prym wiedzie kanclerz Angela Merkel. Nie jest to żaden przejaw kobiecej solidarności a wypełnianie roli organizatora nagonki na polowaniu Putina. Niemcy ewidentnie są motorem promowania bojkotu ukraińskiego Euro. Psuje to oczywiście relacje z Ukrainą, ale przecież o rzeczywistych interesach decydują tam ludzie kontrolowani przez Rosję, więc Niemcy nie tylko utrzymają swoją pozycję nad Dnieprem, ale jeszcze ją poprawią. Tezę tę potwierdza fakt, że nie ma napięcia w relacjach niemiecko-rosyjskich mimo diametralnie odmiennych oficjalnie prezentowanych stanowisk w sprawie bojkotu Euro na Ukrainie. Podobnie nie ma żadnych napięć między władzami Tuska i rządem Angeli Merkel a pan p'rezydęt Komorowski nie ustaje w wysiłkach na rzecz manifestowania przyjaźni do prezydenta Janukowycza.

Putin czując się silnym, dzięki Niemcom, w Europie, koleiny raz manifestuje swoje lekceważenie wobec USA poprzez rezygnację z udziału w szczycie G8, gdzie miał się spotkać z Barackiem Obamą. Osoba przywódcy USA jest wyjątkowo mocną stroną Rosji i Putin to bezlitośnie wykorzystuje. Obym się mylił, ale obawiam się, że współpraca rosyjsko-niemiecka tradycyjnie wymierzona przeciw krajom Europy Środkowo-Wschodniej wkracza również w obszar na rzecz osłabiania roli USA. Niemcy w Europie poza Rosją płk. Putina nie mają w miarę równorzędnego partnera, który mógłby stanowić dla nich przeciwwagę. Wielka Brytania przyjęła bardziej rolę obserwatora niż decydującego w Europie a Francja przestaje się liczyć. W tej sytuacji bez przeszkód odradza się groźny rydwan niemiecko-rosyjski. Oby po raz kolejny nie strącił nas w przepaść.