W obronie trolli !

Tekst bynajmniej nie od, ani też do Redakcji.

Czas już chyba dojrzał do tego, by porozmawiać o wzrastającej „popularności” Niepoprawnych i jej nie zawsze pozytywnych aspektach.

Czynię to nie ze względu na osobiste emocje, czy też prywatę. Jako użytkownik portalu mam poczucie współodpowiedzialności i troski o przyszłość Niepoprawnych, a nadchodzą niewątpliwie ciężkie czasy.

Z wielu względów, choćby dzięki pracy redakcji, naszej własnej, blogerów, komentatorów i gości portal odwiedza coraz więcej ludzi, a także poszerza się grono zarejestrowanych użytkowników. I jak to bywa w takich sytuacjach pojawiają się osobniki umownie zwane trollami. Dla mnie są to bardziej szkodniki, a nawet chochliki. Gdy te pierwsze uprawiają tu krecią robotę, to chochliki, czy też osoby cierpiące na sieciową odmianę ADHD lubią sobie tu pofiglować.

Jeżeli nawet założymy, że portal ten nie jest w czołówce opiniotwórczej, to mimo tego, jak każda działalność zmierzająca do prawdy i niewygodna dla władzy cieszy się szczególnym zainteresowaniem służb. Byłych i obecnych, naszych i z „Bratnich Krajów”. Wiedzą o tym admini i co bystrzejsi użytkownicy sieci. Nie wspomnę o obserwacji ze strony konkurencyjnych portalach i mainstreamowych mediach.

Mamy zatem różnych użytkowników i gości. Jedni w etatowej pracy, inni na umowę zlecenie, a jeszcze inni mniej lub bardziej omotani przez przewodników stada roją sobie, iż ich myśli i racje są jedyne i słuszne. Struktura znana z pracy Resortu. Oficer prowadzący i jego asystenci najczęściej nie uczestnicząc wprost, poprzez swoich ludzi realizują długofalowe zadania, jak i doraźne cele.

Często wynikające ze zmieniającej się sytuacji, czy też bieżącego zapotrzebowania na dezinformację. Ma to szczególnie miejsce tam, gdzie pojawia się zagrożenie otarcia się o niewygodne prawdy lub odradzają się więzi społeczne. Ponad podziałami wyreżyserowanymi przez zainteresowanych niszczeniem wspólnoty wiary i tradycji. Wiary tudzież wspólnych wartości, jak Ojczyzna, patriotyzm i pewien wspólny ich system.

Nie będę się dzisiaj zajmował przełożonymi naszych trolli, jak i też agenturą wpływu, która skutecznie omamiła niejednego użytkownika internetu. Wykorzystując często żarliwy patriotyzm lub skrajne poglądy. Przecież właśnie o to chodzi, by podmienić i przejąć, najpierw po kawałku, a potem całą rzeczywistość. Widać to dokładnie nie tylko poprzez pryzmat naszego społeczeństwa.

Bo Narodem coraz trudniej nazwać ten coraz mniej homogeniczny twór. Oczywiście nie przyświeca mi idea urawniłowki, jednak bez rzeczy wspólnych daleko nie zajedziemy. Jeżeli pozbawimy wierchuszki szeregowców i kaprali, to nie dość, że część z ich żołnierzy przejrzy na oczy, to jeszcze stracą główną siłę oddziaływania.

Na temat trollingu napisano już wiele mniej lub bardziej sensownych tekstów. Ja postaram się skupić na moich obserwacjach i przemyśleniach dotyczących nie tylko Niepoprawnych.

Pomińmy zwykłą napierdalanakę w komentarzach na Onecie i jemu podobnych opiniotwórczych portalach. Szczególnie owe osobniki wysypały się pod wpisami dotyczącymi „Katastrofy Smoleńskiej”, co nie znaczy, że nie inne sfery nie pozostają w obszarze ich i pryncypałów zainteresowań. Najprostszy typek to Trollo Vulgaris, wpada, poobraża kogo się da, licząc na wzajemność, a gdy jej brakuje to szuka innego paśnika. Klasycznym jest, że przeważnie chodzą stadami, są najwyraźniej wcześniej umówione, a w przypadku bieżączki idzie sygnał z centrali i zaraz się melduje cała ekipa.

Kolejne próbują w sposób pozornie merytoryczny prowadzić dyskusję. Są jak nawroty choroby, wracają, aż do znudzenia wklejając te same kalki komentarzy. Następnie strojąc się w szatki fachowców usiłują nam wprowadzić do dyskusji co najmniej geometrię nieeuklidesową, albo też podsuwać fałszywe tropy, gdy z ciepło robi się gorąco.

Mamy prawdziwych katolików, narodowców, ludzi zatroskanych o Ojczyznę lub strażników zasad dobrego wychowania. Oburzonych i poruszonych do żywego słowami mocnymi, lecz prawdziwymi. A to doradzają jak się mamy zachowywać, a to pouczają Ciemny Naród o wyższości Świąt Bożego Narodzenia nad Wielkanocą. Z szermierzy kultury przeobrażają się w czystą emanację prowokacji i obraz napiętych do granic możliwości nerwów i obaw przed powrotem ludzi do normalnych relacji, Nie mówiąc już o przywróceniu naturalnego porządku świata.

Szczególną metodą jest zarzucanie atakowanemu obiektowi bolszewizmu, UB-eckiego rodowodu i szukanie Menory w dupie. Wiadomo przecież, że najłatwiej skompromitować portal poprzez jego agenturalność i wzniecić antysemickie zamieszki. Czasem, aż litość w człowieku wzbiera, jak widać poziom ich kadr. Mięsa armatniego, jakie nam tu przysyłają. I nie ujmując im w niektórych przypadkach inteligencji i wykształcenia, to jednak tylko szatniarze. Potrafią rozróżnić płaszcz od marynarki, jednak wiedzy o krawcach im już nie staje. Cóż, sort mają ten sam, mundurowy.

Sięgając po najbardziej sprawdzone metody obsobaczenia jednocześnie przywołują słowa Jana Pawła II i co tam im jeszcze do kacapskich łbów przyjdzie. Te akurat znają na pamięć, nie tylko ze szkoleń. Nie chciałbym jednak uogólniać, wśród lokalnych użytecznych idiotów są też barany prowadzone na rzeź przez fałszywych proroków. Nie widzą, że nie psy ich do stada zaganiają, tylko wilcy.

Czy nam ich prostować, skoro w swojej ślepocie brną wprost ku zatracie ? Niby to nasz chrześcijański obowiązek, tylko, że w sieci jest to prawie niemożliwie. Bo choć jest częścią realnego świata, równoległą i przenikającą się nawzajem, to sam werbalizm przenoszony klawiaturą przy równoczesnym zakłamaniu przekazu i zakłóceniach na łączach to zbyt mało. Za słowami muszą też iść czyny, czasem trza za ucho wytargać, klapsa dać, a z chamem trudno rozmawiać na inne niż…

„..Nie dyskutuję z końskim zadem, jeżeli już, to za pomocą bata...”.

I ta stara ludowa mądrość nie koni tyczy.

Na naszym portalu nie ma narzędzi banowania komentatorów, to dość dyskusyjne narzędzie. Jednak przy założeniu, że gospodarzem blogu jest jego autor, takie narzędzie jest niezbędne, by admini nie zajmowali się ściganiem co pomniejszych trolli po portalu. Jak sądzę bez empirii nie możemy tego rozstrzygnąć. Znajdą się i tacy, co słusznej krytyki nie zdzierżą, ale to już ich problem, wypraszając gości bez powodu zostaną w pustym domu.

Wróćmy jednak do obiektu rozważań. Szkodnik mają również wiele sprawdzonych metod oswajania. Gdy Speedy Gonzales wpada i chce zamienić rzeczowy wpis i dyskusję grupen sex i licytację szybkich numerków, to inne szatany tu obecne cierpliwie budują swój wizerunek. Przymilają się w komentarzach, ślą karesy i dusery na priva deklarując wierność i oddanie, aż… do pierwszego i nieostatniego ataku.

Jedni wprowadzają atmosferę romansu, inni grają na patriotycznej nucie - Mój Dziadek, Twój Dziadek, myśmy z jednego pnia. Zdarzają się przypadki, gdy licząc na naiwność blogera podają swoje namiary, zacieśniają więzi, by doprowadzić do ujawnienia personaliów i spotkania w realu. O tyle to śmieszne, że prawdziwi funkcyjni mają te dane. A czynownicy i inne dobrowolszcziki chcą się same wykazać.

Bywa też aura intymności i nieśmiałe próby nawiązania intymnego kontaktu. Dziwne sms-y, maile i propozycje. A potem już tylko czekać, jak żona lub mąż dostanie kopertę ze zdjęciami lub kopię korespondencji. Nic się bowiem nie zmieniło w metodach, za wyjątkiem tego, że lewaków nie ma już czym skompromitować, nas jest. Bo my mamy jeszcze system wartości i zasady, jednak nie każdy potrafi uniknąć pułapek. Zapytania typu - „..Czy nie chodziliśmy do tej samej klasy, podaj telefon…”. I zasadzki po zalogowaniu się na Fejsie, Googlu i na blogu, globalna sieć trackingu.

Ja na razie sobie radzę, jakoś tak mam. Nie ukrywam jednak, że jesteśmy pod baczną obserwacją i zarazem obiektem działań bezpośrednich. Zdarzają się szykany, dziwne akcje i próby uregulowania blogerskiego nurtu przez czynniki ekonomiczne i obyczajowe. Życie już dawno przerosło teorie spiskowe. Tylko my nie nadążamy. A wystarczy tylko zmienić perspektywę oglądu, nie zmieniają się bowiem metody działania, tylko środki są coraz nowocześniejsze.

Jednym z głównych zadań pomniejszych trolli jest rozmydlenie i przykrycie dyskursu, byle na manowce i portal przejąć lub wysadzić w powietrze.

Nawet jeżeli zadaniowanej  grupie uda się nas dotknąć do żywego, skompromitować w oczach braci blogerskiej, komentatorów i czytelników, to prawdziwe świadectwo o nas tkwi w naszym codziennym życiu, A to już bardzo trudno sfałszować. Mogę być pijakiem, SB-ekiem, bolszewikiem i agentem MOSAD-u i tak będę robił swoje. Rodzina i Przyjaciele wiedzą kim jestem i nie muszą na blogu stopką opisywać swojej proweniencji.

Kto ma wiedzieć i chce znać prawdę ten wie. Reszta to tylko fikcja przenoszona klawiaturą, jak śmiertelną chorobą naszej cywilizacji. Nie dotykamy bowiem już życia i ludzi, nie tylko dlatego, że się boimy. Głównie dlatego, że mamy zbyt dużo pośredników i kapłanów Nowego Oświecenia.

Nie zwalajmy tego, co sami możemy zrobić na Redakcję i Aminów, nie przypisujemy im demonicznej roli i magicznych narzędzi. Nie bójmy się, jak trzeba dać prawdą po Gębie, szczególnie, gdy nam i naszym przyjaciołom burki obszczywają nogawki. Nie warto też być adwokatem we własnej sprawie, szczególnie, gdy emocje nas poniosą.

Od tego jest Regulamin, admini, „Listy do Redakcji”, jak i też Nasza Wspólnota. Nawet jeżeli z kimś się nie zgadzam, to będą bronił go do upadłego przed…

Czy należy karmić szkodniki, ależ tak, tylko karmą z trutką, by po szybkim przeobrażeniu wyszło ich prawdziwe oblicze. Głodny troll też jest niebezpieczny, lepiej go nakarmić, by syty przez sen się wyspowiadał. To temat na osobną dyskusję. Może na kolejną notkę. Jak i wartości oraz więzi które się tu rodzą, również dzięki kreciej robocie trolli.

Jeżeli ktoś ma podobne zdanie, to proszę o uwagi i rozwinięcie. Jeżeli ktoś uważa inaczej, to niech stanie w obronie trolli.

Proszę o merytoryczną dyskusję, bez ad personam i osobistych wycieczek. Nie trzeba wymieniać nicków, wystarczy opisać zjawisko.

Wszystkie spamy, lamerstwo, ataki ad personam, trolling uporczywy i naruszenia regulaminu będę zgłaszał osobiście do Redakcji.

O co Was też upraszam.

To nie donos, to obrona portalu.

Na koniec rodzynek, z zastrzeżeniem źródła. Ja tylko pytam, czy to jest normalna korespondencja blogerów ?, oczywiście niejawna.

„…Jutro mam dniówkę, toteż napisz mi ,,instrukcję" na pocztę .

Jeżeli gdzieś mam coś napisać, to mi podpowiedz…”.

Pamiętajcie, że dla Resortu nie ma żadnych granic, haseł,

zabezpieczeń i privów.

A teraz innej beczki. Nie bez kontekstu