misja Tomasza Lisa

Telewizja publiczna powierza realizację programów misyjnych starannie dobieranym misjonarzom.

Po niedawnej selekcji kadr misjonarskich w wyniku której wyeliminowano z tzw. ramówki "Misję specjalną" oraz "Warto rozmawiać" zadania obu tych programów powierzone zostały panu Tomaszowi Lisowi.

Tomasz Lis, w przeciwieństwie do pani Anity Gargas, jest dżentelmenem, a ponadto, w przeciwieństwie do pana Jana Pospieszalskiego, cieszy się sympatią salonów, co pozwala optymistycznie oceniać szanse powodzenia jego misji.

Misja ta polega na intensywnym opryskiwaniu pola dialogu społecznego rzadkim gównem użyźniającym podłoże i nadającym właściwy aromat atmosferze toczonych sporów.

Spory toczone w autorskiej szklarni Tomasza Lisa dotyczą wyłącznie spraw ważnych i wielkich, więc do oprysków musi angażować pomocników i rad korzysta z wolontariuszy.

Przed tygodniem w programie pana Lisa rozkwitły uśmiechem twarzyczki trzech zasłużonych konstruktorów naszej młodej demokracji, Kalisza, Palikota i Ostachowicza; był to widok niezapomniany.

Wczoraj podobne uśmiechy ożywiły buzie trojga zasłużonych pionierów radykalnej odnowy moralnej naszego zacofanego społeczeństwa, Środy, Biedronia i Leszczyńskiego; również i ten widok zapomniany nie będzie.

Sądzę, że lista potencjalnych gości programu "Tomasz Lis zaprasza" będzie się wydłużała, ponieważ w społeczeństwie łapczywie konsumującym będą występować zaburzenia procesów trawiennych, których produkty trzeba kanalizować.

Kanał obsługiwany ofiarnie przez redaktora Lisa ma jednak określone parametry techniczne i gdyby okazał się w czasie jakiejś burzy albo suszy niedrożny, zawartość może "wybić" i rozlać się szeroko.

Zatroskany redaktor Tomasz Lis, pochwyciwszy wrażliwymi nozdrzami to, co zawiśnie w powietrzu i rzuciwszy bystrym okiem na to, co oblepi jego eleganckie obuwie, będzie mógł wówczas powtórzyć z niesmakiem swoje słynne pytanie : Co z tą Polską ?

Ano - gówno, panie redaktorze, gówno..

Pańskie.